«Плацяць мала, але я вельмі задаволены». Як айцішнікі працуюць на заводах у Беларусі

«Мой 8-гадовы досвед на FoxPro нікому не патрэбны»

— Працую праграмістам на дзяржаўным машынабудаўнічым заводзе. Мова праграмавання — вельмі старажытная, FoxPro (DOS). Займаюся ў асноўным суправаджэннем старых праграм, напісаных у 90-х гадах. Часам даюць заданне і на напісанне новых.

Працую з праграмамі для кадравага, складскога, бухгалтарскага ўліку, вытворчасці, фінансавага аддзела, зменнага планавання і г. д. Дапусцім, карыстальнік увёў або выдаліў нешта не тое, націснуў не туды — і ты сядзіш і разбіраешся, чаму абаротка або рэшткі не сыходзяцца. Або прыходзяць да цябе і кажуць: софт выдае вось такую лічбу, а мае быць (на іх думку) іншая, напэўна, праграма няправільна працуе. І вось ты сядзіш і разбіраешся, чаму так, а потым даказваеш, што праграма працуе правільна.

Не, цікавых таскаў у нас не здараецца. Уся праца заточаная на тое, каб спраўна працаваў уліковы софт. 

Працую так ужо восем гадоў. Як каледж скончыў, так і пайшоў на завод. Чаму сюды? Не ведаю, проста тэлефанаваў па аб’явах, і на заводзе сказалі, што шукаюць праграміста. Далі тэставае, я яго зрабіў, і мяне прынялі. А ў ІТ-кампаніях звычайна шукаюць маладых спецыялістаў з саракагадовым досведам.

Так, пасада ў мяне не прывілеяваная, дый заробак не айцішны, плюс-мінус 1900 BYN. Для майго горада гэта сярэдні ўзровень, а для Мінска — абы-што, а не зп. Перыядычна павышаюць на капейкі. 

Офіс у нас норм, утульны. Але бясплатныя чай-кава-пячэнькі — гэта не пра завод. Камп’ютары: у адміністрацыйным будынку нармальныя, а ў цэхах усякія, ёсць і дапатопныя. Працоўны дзень ад 7 да 16.

У нас у горадзе офісаў ІТ-кампаній няма. Я спрабую чамусьці вучыцца сам: спрабаваў рабіць сайты (але без фрэймворкаў, на чыстым PHP, JavaScript, HTML, CSS), мабільныя праграмы Java, тэлеграм-бота на Python. Але ўладкавацца ў ІТ-кампанію рэальна, напэўна, толькі джуном, бо мой васьмігадовы досвед на FoxPro нікому не патрэбны.

Зрэшты, я не скарджуся. Ёсць адзін бясспрэчны плюс: праца побач з домам. Калі б зп была большая, а камунікацыя з юзерамі софту троху прасцейшая (калі б калегі з іншых аддзелаў маглі даваць канкрэтныя заданні), то было б норм. 

З аднаго боку, праца на заводзе — школа жыцця і база для будучага рыўка: ты вучышся хутка знаходзіць рашэнне праблемы, бо тэлефануюць з усіх аддзелаў і ўсім трэба тэрмінова. Але за новымі тэхналогіямі тут ніхто не гоніцца — абы працавала. Таму сядзіш і дэградуеш, калі толькі самастойна не вучышся.

«Лепш назад на завод». Як айцішнікі ў Польшчы жывуць на мінімалку або сярэднюю зп 

Па тэме

«Лепш назад на завод». Як айцішнікі ў Польшчы жывуць на мінімалку або сярэднюю зп

«Працай я вельмі задаволены, але зп выклікае вялікія сумневы»

— Працую ў аддзеле радыёэлектронікі на заводзе ў адным з абласных цэнтраў. Гэта прыватнае прадпрыемства харчпрама, на якім вырабляюць розныя віды плёнкі.

Я займаюся распрацоўкай праектаў розных прылад на мікракантролерах. Пішу На C. Усё трэба рабіць у сціснутыя тэрміны, таму я звычайна выкарыстоўваю гатовыя рашэнні, такія як кітайскія платы Bluepill, альбо Arduino, альбо ESP8266 NodeMCU.

Прылады даводзіцца рабіць для вырашэння розных праблем або для замены модуляў на лініях. Прыклады праектаў, якія давялося рэалізаваць:

• збор розных параметраў асяроддзя або параметраў з розных модуляў ліній (збор тэмпературы, вільготнасці, высілкаў, сігналаў) — праект на ESP8266 Nodemcu; 
• распрацоўка ўласнага модуля нажа на сервапрывадзе і яго інтэграцыя ў агульную сістэму да ПЛК (праграмаваны лагічны кантролер) — праект на STM32F103; 
• распрацоўка ўласнага парктроніка для рампы — праект на STM32F103; 
• распрацоўка прылады для вымярэння прапускання ультрафіялету тым ці іншым матэрыялам — праект на STM32F103. 

Акрамя сваіх нізкаўзроўневых штук, магу яшчэ рамантаваць рознае прамысловае абсталяванне і не толькі (частотнікі, модулі ПЛК, самі ПЛК, абсталяванне ў лабараторыі, роўтары, камп’ютарныя БП, блокі статыкі/антыстатыкі). Таксама ў мае абавязкі пры неабходнасці ўваходзіць праграмаванне ПЛК (лазіў толькі ў Delta, Omron, ёсць яшчэ Siemens, але туды не палез) і куча ўсякай фізічнай працы (замена награвальнікаў, пракідванне кабеляў, падключэнне новых ліній, рашэнне праблем з ужо наяўнымі лініямі). 

За ўвесь пералік паслуг плацяць ~700$ на месяц, графік — звычайная пяцідзёнка ад 8 да 17 з абедам (да гэтага год працаваў у зменах дзень/ноч). 

Гэта завод, які да таго ж працуе па міжнародных стандартах харчовай прамысловасці, таму рэгламент тут строгі: паўсюль пропускі і дзяленне на зоны, у адных можна хадзіць у сваёй вопратцы, а ў іншых трэба абавязкова насіць спецвопратку, шапачкі і набароднікі (маскі для бароды). 

Працую тут ужо паўтара года — проста лепшага варыянту для старту пасля вяртання з войска для сябе не бачыў. З адукацыі я фізік-інжынер, калісьці ва ўніверы вучыўся на курсах Java, але іх не скончыў. Пад канец вучобы зацікавіўся праграмаваннем мікракантролераў і стаў вывучаць яго самастойна. У ІТ-кампанію я нават не спрабаваў уладкавацца: у нас на факультэце былі асобныя спецыяльнасці, з якіх набіралі ў IBA/EPAM, і я ў прынцыпе сумняваўся, што з маім дыпломам атрымаецца трапіць у ІТ.

Кар’ерны рост на заводзе наўрад ці магчымы: у аддзеле радыёэлектронікі мая пасада адна — адзіная, вышэй толькі начальнік, ён у нізкаўзроўневым праграмаванні і рэалізацыі падобных праектаў разбіраецца. Калегі таксама разбіраюцца, але ў кожнага тут па большай частцы індывідуальныя задачы: я займаюся рамонтам абсталявання і сваімі праектамі, а мой калега, напрыклад, паглыблены ў Siemens + можа выконваць праекты на іншых ПЛК па мадэрнізацыі састарэлых ліній.

Ёсць яшчэ аддзел, у якім сядзяць «высокаўзроўневыя хлопцы» + адміны. Не ведаю, на чым яны працуюць, але 1С у іх дакладна ёсць. Колькі яны зарабляюць, таксама не ведаю, але думаю, прыкладна столькі, колькі і я. 

Тайм-трэкінгу, kpi і бонусаў у звыклым сэнсе тут няма. Але ёсць прэмія да Новага года.

Зарплата, вядома, выклікае вялікія сумневы — за такую працу можна плаціць і больш. Што праўда, за апошні год яна ў мяне расла два разы. Стартаваў я з 350$. Павышэнне звязанае з тым, што ў ходзе работы я пачаў разбірацца з прамысловай электронікай і ПЛК. Да таго ж у цэлым у аддзела была некаторая незадаволенасць наконт заробкаў.

Не думаю, што завод плаціць супрацоўнікам на мяжы магчымасцяў: усё ж тут хапае грошай і на рэгулярную закупку новых ліній (хоць і б/у), і на кучу расходнікаў. Але падыходзіць да начальніка з размовай пра зп сэнсу не мае.

Усё ж па заканчэнні кантракта планую сыходзіць і шукаць нешта лепшае ў сваім профілі. Перш за ўсё хацелася б зарплату пабольш, а калі раптам будзе аддаленая праца, то гэта прыемны бонус. Завадскія парадкі ўсё ж стамляюць: трэба ўвесь час хадзіць у спецвопратцы, усюды камеры, выйсці папаліць можна толькі ў часе абеду. 

Лічу, што для спяцоў у нізкаўзроўневым праграмаванні праца на заводзе — гэта нядрэнна, але толькі на старце. Зрэшты, многае залежыць ад складанасці абсталявання і пастаўленых задач. Калі ўвесь час капацца ў ПЛК і лініях, то перспектыў не будзе, на прасторы СНД такое не цэніцца. Хіба што паспрабаваць у распрацоўку ўласных ліній.

У маёй вобласці перспектыў, думаю, пабольш: ПЛІС (праграмаваныя лагічныя інтэгральныя схемы) ужо некалькі гадоў папулярныя, на наступным этапе буду вывучаць іх.

Хлопец са Жлобіна кінуў завод і вырас да ліда ў добрыя часы. А што цяпер?

Па тэме

Хлопец са Жлобіна кінуў завод і вырас да ліда ў добрыя часы. А што цяпер?