Беларуска не можа вучыцца ў польскай ВНУ, бо няма вынікаў ЦТ і даведкі з мінадукацыі

«Многія абітурыенты трапілі ў бюракратычную пастку»

Нашыя калегі разабраліся: рэч у абноўленай працэдуры настрыфікацыі — пацверджанні атэстата.

Нагадаем: у 2022-м Беларусь выйшла з пагаднення з Польшчай аб прызнанні вышэйшай адукацыі і вучоных ступеняў. Пасля гэтага польскія навучальныя ўстановы, у тым ліку і некаторыя паліцэяльныя школы, сталі патрабаваць настрыфікацыю атэстатаў і дыпломаў грамадзян Беларусі. 

Аднак для uznania wykształcenia патрабуецца цэлы спіс дакументаў, і не ўсе з іх можна атрымаць. Напрыклад, даведку, якая пацвярджае легальнасць атэстата, проста перасталі выдаваць у беларускім Мінадукацыі. 

Гэтым летам Анжэй Дуда падпісаў папраўку аб пацверджанні атэстатаў у Польшчы без удзелу беларускага Мінадукацыі — то-бок у рамках адміністрацыйнай працэдуры. Раней такое было даступна ў Польшчы толькі асобам са статусам уцекача, людзям, якія падпадаюць пад дадатковую абарону, і іх сямейнікам, а таксама ахвярам узброеных канфліктаў, стыхійных бедстваў і іншых гуманітарных крызісаў.

У прыватнасці, праблема ўзнікла ў Ягелонскім універсітэце. Тамтэйшыя беларускія студэнты нават запусцілі петыцыю.

Калі коратка, то ў беларускіх абітурыентаў просяць для настрыфікацыі атэстат, апастыль атэстата, вынікі ЦТ/цэнтралізаванага экзамену і дзейную візу (з выдачай якой у многіх узніклі праблемы, але ў любым выпадку на яе можна разлічваць не раней за верасень).

Прычым Ягелонскі ўніверсітэт паставіў дэдлайн падачы дакументаў — да 26 верасня. Хто не паспеў, той на вучобу не трапляе.

Медыя пішуць са спасылкай на арганізатараў петыцыі, што са складанасцямі пры паступленні ў Ягелонскі ўніверсітэт сутыкнуліся не менш за 20 чалавек. 

Беларускія студэнты нават сустракаліся ў ліпені з маршалам Сената і звярталіся ў Аб’яднаны пераходны кабінет. Аднак канкрэтнага развязання праблемы дагэтуль няма. Працягваецца дзейнасць рабочых груп па вырашэнні гэтай праблемы.

Раней моладзевая актывістка Ліза Пракопчык пракаментавала Dzik-у, што «ў Лодзі спакойна праходзяць настрыфікацыю без ЦТ-сертыфікатаў, проста па атэстаце». Але вось у Варшаве з гэтым праблемы.

«Універсітэт спрабаваў падаць мае дакументы, але іх нават не ўзялі ў рукі»

А вось што Dzik-у расказала беларуска, якая спрабавала паступіць у Варшаўскі ўніверсітэт.

— У чэрвені 2024-га падала ў адзін з прыватных універсітэтаў Варшавы дакументы на платную завочку. Атрымала амаль што адразу мэйл ад рэкрутацыйнага аддзелу, што праз закон ад 2023 года я не магу навучацца на іхняй пляцоўцы. 

Пасля, у ліпені (пасля ўваходу ў сілу карэктуры закона, якая была падпісаная праз Анджэя Дуду) мне патэлефанавалі з універсітэта і разам з выбачэннямі за мінулую адмову прапанавалі пад’ехаць да іх, скласці дакументы і падпісаць дазвол на паданне дакументаў у Kuratorium Oświaty ад маёй асобы для іхняга працаўніка.

У выніку мне прапанавалі забраць дакументы і ў асабістым парадку пад’ехаць да адміністрацыйнай адзінкі, якая займаецца прызнаннем дакументаў. Маўляў, дакументы могуць ад асобнага чалавека быць разгледжаныя пад асобную справу.

Пад’ехаўшы на месца, я адразу запытала, ці ёсць мажлівасць запісу на прыём без інтэрнэту, бо ўсе даты на два месяцы наперад ужо недаступныя. А мне чакаць некалькі месяцаў, каб праляцець — такое сабе задавальненне.

Спадарыня на рэцэпцыі сказала, што запіс мажлівы толькі праз іхнюю афіцыйную старонку ў інтэрнэце, але са свайго боку зацікавілася сітуацыяй, паспачувала таму, што адбываецца ў Беларусі, і сказала, што зараз патэлефануе сваёй каляжанцы і запытае яе непасрэдна, ці ёсць сэнс увогуле займаць дату і чакаць некалькі месяцаў.

Што буду рабіць далей? Здаваць польскую матуру і намагацца з ёй паступіць.

Мне лягчэй, я маю ПМЖ, і мае веды польскай дазваляюць мне сесці і падрыхтавацца да матуры. Магу нават на грамадзянства ўжо падавацца. Але пытанне, што рабіць людзям, якія хочуць працягваць жыццё, развівацца, а былі вымушаныя выязджаць толькі з мінімумам дакументаў.

«Плюшкі, якімі не могуць пахваліцца дзяржаўныя ВНУ». Пагутарылі са студэнтамі, якія паступілі ў Польшчу

Па тэме

«Плюшкі, якімі не могуць пахваліцца дзяржаўныя ВНУ». Пагутарылі са студэнтамі, якія паступілі ў Польшчу