Не тое каб мы гэта заўсёды планавалі. Але выйшла так, што ў 2020-2023+ dev.by стаў пляцоўкай для беларускага кам’юніці лічбавых прафесій у Беларусі і worlwide.
Цяпер мы бачым у гэтым сваю місію — у меру нашых і вашых сіл быць месцам сустрэчы і камунікацыі, захавання ідэнтычнасці, досведу, энергіі, салідарнасці, страчанай ІТ-краіны.
Не тое каб мы гэта заўсёды планавалі. Але выйшла так, што ў 2020-2023+ dev.by стаў пляцоўкай для беларускага кам’юніці лічбавых прафесій у Беларусі і worlwide.
Цяпер мы бачым у гэтым сваю місію — у меру нашых і вашых сіл быць месцам сустрэчы і камунікацыі, захавання ідэнтычнасці, досведу, энергіі, салідарнасці, страчанай ІТ-краіны.
Але мы мала абмяркоўваем вось што: у розных медыя, сацсетках, каментах (і ў нас таксама) перыядычна ўзнікае «супрацьстаянне» паміж тымі, хто з’ехаў, і тымі, хто застаўся. Недзе гэта вельмі чалавечая гісторыя пра эмоцыі, стомленасць, траўму, недзе тэму штучна падагравае прапаганда і яе боты. Можа пачаць падавацца, што гэта нас раз’ядноўвае. Не заўсёды зразумела, што гэтаму можа супрацьпаставіць кожны з нас у публічнай прасторы.
І, тым не менш, важна памятаць, што мы не бакі канфлікту. Мы народ, які «застаецца людзьмі» [©Андрэй Хадановіч], супольнасць, сазлучаныя сасуды. (Дысклэймер: вядома, калі хтосьці не хоча або не можа адчуваць сябе часткай большага або менавіта гэтага большага, шукае новую ідэнтычнасць ці проста хоча, каб ад яго адчапіліся, гэта таксама выбар, права і акей!)
Большасць з нас ніколі не выказвалася пра гэта, і наогул, пішуць і каментуюць у пабліку, відавочна, далёка не ўсе (на дэўбаі, напрыклад, пастаянна каментуе 1.8% ядра — нават не ўсёй аўдыторыі).
Гэта, напэўна, трохі наіўна, але мы прапаноўваем вось што: давайце паспрабуем абмяняцца лістамі пра набалелае напярэдадні НГ-2024?
Так, задача — напісаць ліст усяму кам’юніці або звярнуцца да тых, хто з’ехаў/застаўся, калі захочаце. Чаго вы чакаеце, па чым і кім вы сумуеце? Ці адчуваеце сябе часткай якіх-небудзь нас, хто гэтыя мы? Каму хочаце перадаць словы падтрымкі, падзякі і чаму?
Калі вам ёсць пра што расказаць тым, хто ў Беларусі, і тым, хто ўжо/пакуль не, то вось вам формачка для ананімнага ліста. Ён можа быць кароткім або доўгім — як захочаце.
Калі шчыра, мы не ведаем, што з гэтага атрымаецца — гэта залежыць ад вас. Калі вы захочаце знайсці тыя самыя словы адно для аднаго, мы абяцаем пакласці лісты пад ялінку, каб іх пачыталі ўсе.
Каментары адключаем, каб накіраваць энергію ў мірную форму: вось яна, і яна ананімная.
