«Праз грошы». Як самавукі ўваходзяць у ІТ у галодныя гады — 7 спосабаў
Увайсці ў ІТ апошнімі гадамі — задача з зорачкай. Але зрабіць гэта пасля самастойнага навучання — наогул заданне алімпіяднага ўзроўню.
Увайсці ў ІТ апошнімі гадамі — задача з зорачкай. Але зрабіць гэта пасля самастойнага навучання — наогул заданне алімпіяднага ўзроўню.
Увайсці ў ІТ апошнімі гадамі — задача з зорачкай. Але зрабіць гэта пасля самастойнага навучання — наогул заданне алімпіяднага ўзроўню.
Хардкор — гісторыі поспеху 2022-2023.
— З адукацыі я эканаміст, працаваў менеджарам праектаў — і мне вельмі падабалася бачыць, як іншыя робяць нешта вартае, у тым ліку распрацоўшчыкі. Хацелася гэтак жа!
Плюс было яшчэ некалькі дадатковых аргументаў:
Таму, калі я змяніў працу на менш цяжкую і стрэсавую, знайшоў у сабе сілы перавучыцца. Пры канцы 2021 года я прыйшоў на Stage 0 школы The Rolling Scopes. Вучыўся каля дзесяці месяцаў, было цяжка — у The Rolling Scopes даюць выдатную базу, але і патрабуюць шмат. Я займаўся прыкладна па 20-25 гадзін на тыдзень, вучэбную нагрузку стараўся размяркоўваць раўнамерна.
Рассылаць рэзюмэ пачаў яшчэ ў маі 2022 года, але актыўна адгукацца і шукаць працу стаў толькі ў верасні — калі курс падышоў да канца. Статыстыку водгукаў цяпер ужо складана згадаць, адмоў было 50+, а можа і бліжэй да 100. І вельмі шмат ігнору. Памятаю, што я быў у паніцы: на маіх вачах рынак «ляцеў» уніз.
У лістападзе 2022 я даведаўся пра стажыроўку ў «Яндэксе» — і прайшоў адбор. У той жа час мне прызначыла сумоўе кампанія, якая рабіла анлайн-казіно ў Аўстрыі (каманда — у Беларусі). Я выбіраў паміж гэтымі двума варыянтамі і выбраў «Яндэкс». Праз 3 месяцы перайшоў у штат.
Я звольніўся на пачатку 2021 года, прапрацаваў трохі на сябе — а на пачатку 2023 вырашыў сысці ў айцішку. Я самавук у праграмаванні, яшчэ ў школе вывучаў Pascal, пазней — Assembler для мікракантролераў розных сямействаў. Былі ў мяне «патугі» ў Java, JavaScript, C#, але ўсё на аматарскім узроўні, так як займаюся ўсялякімі DIY.
Вырашыўшы стаць праграмістам, я ўзяўся за Python. У мяне быў з ім вопыт, пакуль працаваў сам на сябе. Numpy, pandas і іншыя лібы выкарыстоўваў для складаных статыстычных разлікаў і апрацоўкі вялікіх аб’ёмаў вынікаў вымярэнняў. Два бясплатныя курсы на Stepik, Python docs — і гатова.
Я разумеў, што з пошукам працы будзе цяжка, вырашыў зрабіць пет-праект на Django.
Дадаткова пайшоў на курсы (даволі вядомыя ў Беларусі) — там у якасці курсавога праекта якраз рабілі сайт на Django. Курсы я скончыў найлепшым у групе, зрабіў класнае рэзюмэ, актуалізаваў профіль у LinkedIn — і пачаў рассылаць рэзюмэ і адгукацца на вакансіі ў жніўні-верасні 2023 года.
Першае сумоўе праходзіў у верасні. Не магу сказаць, што праваліў, — трымаўся годна, адказваў на пытанні па GIL, па асінхронным праграмаванні, у бруд тварам не ўпаў, скажам так. Але не ўзялі. Такое адчуванне, што кампанія хацела займець мідла, а плаціць яму як джуну.
Наступнае сумоўе я праходзіў у кастрычніку, перад гэтым выканаўшы тэставае заданне. На сумоўі не ўзнікла ніякіх праблем, атрымаў офер — і ад лістапада месяца пачалася мая стажыроўка (дарэчы, яна была аплачванай). Доўжылася яна 3 месяцы, пасля чаго я перайшоў на пазіцыю джуна на пачатку лютага.
Наогул статыстыка пошукаў была такой: колькасць водгукаў — да 30, з іх хоць бы ў 5 мне адказалі, 2 запрашэнні на сумоўе, ну і з другога разу поспех.
Цяпер я мідл, ужо не зусім Python developer, у мяне ўхіл у Data Engineering, Python застаўся адным з інструментаў. Кампанія не вельмі буйная, аўтсорс, але ёсць і свой прадукт, не беларуская.
Параўнайце, як гэта было да ідэальнага шторму. Лягчэй — але методыкі могуць спатрэбіцца тым, хто рызыкне цяпер.
— Скажу шчыра: у ІТ я перайшоў «праз грошы» — нідзе больш няма такіх заробкаў, як тут.
Пачаў вучыцца ў 2019 годзе пад наглядам сябра, у снежні 2020 трапіў у лабу — а далей у штат кампаніі. Калі Расія ўварвалася ва Украіну, рэлакаваўся ў Грузію, пазней — у Казахстан, а потым у Польшчу. Усе пераезды аплачвалі кампаніі, так што было не вельмі «балюча».
Я пачынаў вучыцца на мануальнага тэсціроўшчыка — прачытаў кнігі Рамана Савіна і Святаслава Кулікова, а потым сябар сказаў: «Давай выдаткуем больш часу, але ты станеш у QA Automation», — ён на той момант ужо год працаваў аўтаматызатарам. Я пагадзіўся.
Вучыў C# — у гэтым мне дапамагаў Google і metanit.com, тэмы браў з лабараторных БДУІР, злітых у інтэрнэт — ды яны ўвогуле такія ж, як і на любых платных курсах. Навучанне сумяшчаў з працай і звольніўся, толькі калі мне, нарэшце, прапанавалі стажыроўку.
Вучыўся штодня — па 2-3 гадзіны. Але часам рабіў перапынкі — нешта накшталт «адпачынку» на тыдзень-другі. Мы з сябрам ішлі па парадку, а калі скончылі, я склаў рэзюмэ і стаў стукацца ва ўсе «дзверы»: шукаў вакансіі ў LinkedIn, плюс нэтворкінг — знаёмыя падказвалі, куды яшчэ можна паспрабаваць напісаць.
Усё гэта дало свой плён: я прайшоў дзве лабы — у A1QA і ў Andersen. Яшчэ спрабаваў трапіць у Godel Technologies, але з першага разу не здаў часткі па праграмаванні. Мне далі месяц падрыхтавацца — але тут якраз падаспела прапанова ад Andersen, туды і пайшоў.
За 3,5 гады ў ІТ я вырас: у EPAM нават атрымаў тайтл Senior QA, але цяпер працую ў Wargaming — і тут я проста QA-інжынер.
Ці змог бы я зайсці ў ІТ вось цяпер па той жа праграме — думаю, так. Проста больш часу прыйшлося б выдаткаваць, напісаць нейкі пет-праект, палепшыць свае хард скілы. Але для QA Automation вакансій шмат — галоўнае пачаць. І гадаваць нэтворкінг — гэта заўсёды прыносіць плён.
— У 2016 годзе я прыйшоў на завод «інтэграл» — па размеркаванні. Адпрацаваў каля года і пайшоў у войска. А ў студзені 2019 вярнуўся і зноў пайшоў на завод, бо не хацеў сядзець на шыі ў бацькоў.
Я лічу, што час там правёў не дарма: гэта паказала мне, дзе/кім я дакладна не хачу быць. Многія мае сябры працавалі ў ІТ. Пагутарыўшы з імі, у 2020 годзе я вырашыў змяніць сферу — і стаць распрацоўшчыкам.
Пра курсы я нават не думаў:
У жніўні 2020 года пачаў вывучаць Java, сумяшчаючы гэты працэс з працай. Вучыўся на сайце JavaRush, падпіска на яго платная — 30$ месяц. Ёсць таксама мабільная праграма, што дазваляе ў вольны час, калі ты не дома, а ў транспарце/на працы ці яшчэ дзесьці, пачытаць матэрыял або павырашаць задачкі. Так я вучыўся каля 6 месяцаў.
У студзені 2021 года я звольніўся з завода і стаў «шчыльна» займацца. Кожны дзень — як на працу: уставаў, а 8:00–9:00 раніцы і да 18:00–20:00 гадзін вучыўся. У лютым пачаў вывучаць Kotlin і Android адначасова, а яшчэ рабіў пет-праект і разам з сябрам развіваў яго — і адначасна асвойваў новую тэорыю і розныя фрэймворкі.
Матэрыял вывучаў у асноўным на kotlinlang.org/ru, developer.android.com, academy.jetbrains.com, чытаў артыкулы на «Хабры», «Медыуме» ды іншых рэсурсах. Шмат навучальных відэа знаходзіў на YouTube.
Сябар даваў мне парады, што цяпер вывучаць, а што яшчэ рана. Ён быў ментарам, які паказваў мне шлях і адсякаў усё лішняе, чаго часта не хапае такім жа самавукам, якія пачынаюць вучыць усё запар, а ў выніку маюць слабыя веды альбо выгараюць і кідаюць гэтую справу.
Я займаўся да мая 2021 года. А далей склаў рэзюмэ і стаў адгукацца на вакансіі. Не згадаю, колькі было водгукаў, але сумоўяў — каля 10. Праз 1,5 месяца пошукаў у выніку атрымаў свой офер як Android-распрацоўшчык — і, вядома ж, пагадзіўся.
У сваёй першай кампаніі я прапрацаваў амаль 3 гады. І вось гэтай вясной змяніў працу.
Варта дадаць, што на момант звальнення з завода я ўжо быў жанаты. Пакуль працаваў там, мы з жонкай жылі ў заводскім сямейным інтэрнаце. Пасля вяселля думалі купіць машыну на падораныя і назбіраныя грошы, але калі я вырашыў змяніць сферу, мы пакінулі іх у якасці «падушкі».
Пасля майго звальнення мы пераехалі на здымную кватэру. Жонка працавала ў банку, але яе зарплаты хапала альбо каб заплаціць за кватэру, альбо на ежу. Мой першы заробак у ІТ склаў 400 долараў — гэта было крыху больш, чым на заводзе. Але на заводзе я працаваў у дзённую/начную змену 12 гадзін, так што ёсць розніца!
— Я ўвайшла ў ІТ у маі 2021 года — можна сказаць, ускочыла ў апошні вагон. Вырашыла, пакуль сяджу ў дэкрэце, змяніць прафесію. Вучылася тэсціраванню самастойна: я шмат размаўляла з людзьмі, якія «варыліся» ў гэтым, і яны казалі, што самой можна ўсё здужаць — было б жаданне.
Я стала вучыцца па відэа на YouTube-канале Арцёма Русава і на канале Сяргея Глівінскага. Займалася на працягу паўгода, а потым падалася на стажыроўкі ў iTechArt, Andersen і CleverTech — яны праходзілі адначасова, трэба было выбраць, і я выбрала iTechArt.
Праз 2 месяцы я трапіла на праект. Вось ужо 3 гады тут працую. Вядома, мне пашанцавала: нягледзячы на крызіс нашая кампанія расла, офіс у Гомелі за першыя паўгода маёй працы ў іх вырас у 2 разы. А вось ужо ў 2022 годзе ўсё змянілася.
Цяпер таксама ёсць магчымасць для самавукаў увайсці ў ІТ, але часу на пошук стажыроўкі сыдзе значна больш. Хоць галоўнае ў гэтай справе па-ранейшаму мэта, матывацыя і адказнасць.
— Дзевяць гадоў прапрацаваў у школе настаўнікам фізікі. Я аптыміст, але не вытрымаў — не змог спакойна глядзець на тое, што чыноўнікі робяць з адукацыяй. У нейкі момант саспеў да таго, каб сысці ў ІТ. Для вывучэння абраў франтэнд-распрацоўку:
Вучыўся я па крадзеных курсах ад Udemy, Coursera і іншых на торэнтах (у асноўным nnm.club), а таксама па відэа на YouTube. Глядзеў — і тут жа паўтараў сам, балазе я як настаўнік добра ведаў, як правільна вучыць што-небудзь.
У мяне заўсёды перад вачыма быў тэлефон з урокамі: мыеш посуд — глядзіш відэа, перад сном ёсць свабодная хвілінка — уключаеш. Яшчэ я ўзяў за правіла пісаць код кожны дзень, каб уся гісторыя камітаў была зялёная.
Разумеючы, што праходзіць сумоўі — гэта асобны від мастацтва, пачаў рассылаць усюды сваё «пустое» рэзюмэ, як толькі зразумеў, што такое вёрстка. Гатовы быў на любую працу — нават бясплатна, галоўнае, каб яна давала мне камерцыйны вопыт.
Мой першы працоўны дзень — 13 студзеня 2020 года. Кампанія да 2022 года была беларускай (у ПВТ і ўсё такое), цяпер — літоўская, аўтсорс. Ужо пазней мне сказалі, што выбіралі паміж мной і тэхнічна больш падкаваным кандыдатам, і мяне выбралі праз прапампаваныя софт скілы — папрацаваўшы ў школе, я магу размаўляць з кім заўгодна на якія заўгодна тэмы, у тым ліку з заказчыкамі.
Пацешна, але праз некалькі гадоў працы мне далі джуна і папрасілі яго трохі падцягнуць: «Ну ты ж вучыў раней».
— Каля 20 гадоў працаваў у дзяржарганізацыях — рабіў тэхнічную працу, хоць і без спецыяльнай адукацыі. Мне падабалася, я адчуваў у сабе патэнцыял. Але, на жаль, прафесійна не рос, мае ідэі, як палепшыць працу аддзела, так і арганізацыі ў цэлым, — не прымаліся, перспектыў не было.
Неяк я падзяліўся ўсім гэтым з адным знаёмым айцішнікам — і ён парэкамендаваў звярнуць увагу на сістэмную інжынерыю. Так я стаў вучыцца.
Каля 50% ведаў набыў на папярэдніх працах — калі спрабаваў нешта новае і рыхтаваў прататыпы для дэманстрацыі кіраўніцтву і калегам. Астатняе дабіраў артыкуламі ў інтэрнэце, плюс купіў курсы на Udemy — і кожны дзень вучыўся па 1,5-2 гадзіны дадаткова.
Шмат літаратуры было на англійскай — дзякуючы гэтаму я падцягнуў тэхнічны інгліш, а вось з гутарковым былі праблемы, так як апошні раз я гаварыў па-англійску ў яшчэ школе.
Я запісаўся на курсы — і займаўся 2 разы на тыдзень па 1,5 гадзіны + выконваў хатнія заданні. Яшчэ кожны дзень каля паўгадзіны займаўся з Duolingo. У выніку за год я падняў мову з А1 да ўзроўню А2+.
Праз год вучобы стаў хадзіць на сумоўі. Выбіраў вакансіі з паметкай «без вопыту» і «з выпрабавальным тэрмінам», так як вопыту ў чыстым ІТ у мяне не было, і не хацелася пачынаць кар’еру з падману. Я прайшоў 18 інтэрв’ю — па 1-3 на месяц, не фарсіруючы. Пасля кожнага сумоўя вывучаў усе заўвагі і рабіў работу над памылкамі — закрываў прабелы ў ведах. Некалькі разоў выконваў тэставыя, але не заўсёды добра.
У дзвюх кампаніях мне сказалі: «Вы нам цікавыя, але месца пакуль занятае — мы запросім вас у найбліжэйшай будучыні». Пакуль я чакаў, прайшоў яшчэ адзін невялікі курс у IT-academy, каб сістэматызаваць свае веды. І адразу пасля яго заканчэння выйшаў на працу — з адной кампаніі сапраўды ператэлефанавалі.
У суме ад пачатку заняткаў да оферу прайшло плюс-хвілін 20 месяцаў. Прайшоўшы такі шлях я магу параіць «пачаткоўцам» спрабаваць сябе ў іншых прафесійных сферах. Так, сумяшчаць працу з вучобай, а таксама сямейнымі актыўнасцямі няпроста, але часта гэта адкрывае новыя магчымасці, якія дапамогуць змяніць да лепшага жыццё — сваё і блізкіх.
Рэлацыраваліся? Цяпер вы можаце каментаваць без верыфікацыі акаўнта.
Так все пришли до войны и кризиса тогда реально все было вполне. А сейчас как статьей ранее про олимпиадника из бнту и битвой за вакансию в русской компании с зп 1000$ мидлом.
Вот оно, красно зеленое айти чудо! 🤣
Каментарый скрыты за парушэнне правілаў каментавання.
[censored - П. 4.1.2. Пользовательского соглашения — https://devby.io/pages/polzovatelskoe-soglashenie]
это все временные трудности. согласно утвержденному Президентом плану развития до 2045 года все улучшится, а после 2045 будет процветать
правильно! Как говорил мудрый человек - или падишах сдохнет, или ишак.
генеративные сети могут галлюцинировать, но если их дообучить выступлениями нашего Президента за последние 30 лет (а это не малый обьем датасетов), то возможно в будущем никто и не заметит отличия от человека.
думаю президента можно заменить генеративными сетями уже прямо сейчас, думаю, будет только лучше (только надо обязательно брать платный чат гпт-4, расходы покроются из экономии на зарплате президента). Надо только заблокировать принятие решения о начале войны (см. Терминатор 2 )
поправлю немного
ну вот, а вы говорите что нельзая стать сеньером за 3 года)) А он, да еще в такие трудные времена - смог!
молодым везде у нас дорога, старики уехали в ужонд.
ага, щас молодые подучатся и тоже в ужонд. Разве для этого их родина растила и вскармливала, разве это мы выучили с молотком матери? Предлагаю в контракты молодым включить пункт "Обязан в офисе быть привязанным к батарее на цепь, право на выход из офиса должно быть согласовано с администрацией президента"
И это в dev.io воспринимается как IT.
Кстати, только один из героев назвал свою з/ п.
"Моя первая зарплата в ИТ составила 400 долларов".
зато своя, отечественная. есть конечно недоработки - на Интеграле, не удержали специалиста, но над этим еще поработают. давно назрела необходимость увеличивать срок гарантированого государством права на первое рабочее место после университета.
желательно сразу до пенсии, трудовые коллективы уже единогласно "за" готовы проголосовать. Так можно планировать производство корректно
"Из-за денег".
Только вот средняя заплата в Минске в апреле 2024 г. составила 2942,7 руб.
2942.7 ÷ 3.2 = $ 919.59
А беларуским международным дальнобойщикам платят €80+ в сутки.
А тут пришёл в IT на зарплату $400. ???
кто то ест мясо а кто то капусту. в среднем все едят голубцы
Вы писатель, а не читатель??
то есть человек по факту оказался уже с первой зарплаты в небольшом плюсе финансово и в большом по времени. А козырять показателем средней зарплаты тоже так себе вариант. Медиана в Минске будет в районе 2100-2200 рублей грязными. И на нее лучше обращать внимание при оценке.
Покажите мне дальнобойщика-белоруса, который перед этим не работал на условном грузовике в автопарке два года?
Пока некоторые генераторы генерируют то, что им кажется сарказмом, ИТ в Беларуси продолжает жить о чём я говорю все последние годы. Из за санкций изменился порядок найма - компании часто вынуждены скрывать свою белорусскую локацию и не могут публично размещать вакансии, поэтому соискателям приходится проявлять гораздо больше активности, чем раньше.
Но факты того, что самоучки без опыта трудоустраиваются кто в российскую компанию (кейс 1), кто в иностранную (кейс 2) говорят сами за себя... говорят тем, кто готов слушать.
Где-то рядом почитал новость о том, как корейцы запустили в сторону своих бывших братьев 150 шариков с навозом. Почему-то сразу с теплотой вспомнил девбай. Неверное у авторок тутошних статей и у авторки идеи с шариками общая учителька.
А рядом вот это https://devby.io/news/zarplata-v-it-opyat-upala (Айтишники получили самую низкую в 2024 зарплату в $)
Энди как всегда сел в лужу.
Ты судишь по статье, я по своему счёту. За последние три года ЗП выросла примерно на треть в уе. Чистыми, уверен, гораздо больше чем во многих европейских локациях. Живу в просторном загородном доме в красивой локации в офис езжу примерно раз в квартал на европейском кроссовере, который два года назад купил новым у дилера.
Я не верю таким статьям, поскольку когда езжу в офис я вижу таких же ребят и девчат. В кошелек им не заглядываю, но знаю что живут в собственных просторных жилищах, периодически меняют машины.
Что вам там ещё остаётся, кроме того как верить в то, что жизнь в РБ закончилась после вашего отъезда, оправдывая свои мытарства...