«Працоўны лагер з узмоцненым харчаваннем». Архітэктар 17 гадоў у Канадзе — і вось калі адчуў сябе сваім
Артур Ісаенка жыве ў Ньюмаркеце, прыгарадзе Таронта.
Артур Ісаенка жыве ў Ньюмаркеце, прыгарадзе Таронта.
Пераезд і рынак працы: «Калі чалавек прафесіянал, без працы ў Канадзе ён не застанецца»
— Я працую ў ІТ з 1993 года. Каб навучыцца праграмаванню яшчэ ў школе, першы камп’ютар мне давялося спаяць, бо ўрокі інфарматыкі былі не вельмі інфарматыўныя, а доступ да школьных камп’ютараў па-за межамі гэтых урокаў адсутнічаў.
У Канаду перабраўся ў 2008 годзе па федэральнай праграме прафесійнай эміграцыі з атрыманнем статусу пастаяннага рэзідэнта (ПМЖ). Дакументы для гэтага пачаў афармляць у 2006 годзе. Зараз такой праграмы ўжо няма, з актуальнымі праграмамі лепш за ўсё азнаёміцца на Canada.ca — афіцыйным сайце федэральнага ўрада Канады.
Цяжкасці былі. Мая жонка, напрыклад, зусім не валодала англійскай. Хаця ў яе нядрэнная нямецкая, гэта ніяк не дапамагала. У выніку ёй давялося пайсці ў каледж і вывучыць англійскую. За год яна дацягнула да ESL 9, што прыблізна адпавядае CEFR C1 або крыху вышэй.
Асабіста ў мяне моўных цяжкасцей не было, я прыехаў са свабоднай размоўнай англійскай і базавай французскай. Але французская не патрэбная, калі вы не збіраецеся працаваць на ўрадавых кантрактах або жыць у правінцыі Квебек па-за межамі Манрэаля. У самім Манрэалі (Найбуйнейшы горад Квебека. — Заўв.) ён таксама асабліва не патрэбны. Узровень валодання англійскай павінен быць свабодным для камфортнага жыцця, акцэнт не мае значэння. Галоўнае, каб вас разумелі.
Зараз працую ў вельмі буйной біяфармацэўтычнай кампаніі з «японскімі каранямі» (як любяць казаць на devby). У яе канадскім падраздзяленні, на пазіцыі Senior Solution Architect Pharma R&D. Назву пакуль не хацеў бы афішаваць.
Вілка для маёй пазіцыі ў Канадзе дастатковая вялікая: 120–200 тысяч канадскіх даляраў (86,4 — 144 тысячы USD. — Заўв.) да выплаты падаткаў, калі гэта пастаянная пазіцыя. Калі кантракт, то 80–135 тысяч канадскіх даляраў (58–97 тысяч USD. — Заўв.). З зарплаты ў Канадзе выплачваюцца падаходны падатак, адлічэнні ў пенсійны фонд, адлічэнні на страхоўку па беспрацоўі. У цэлым гэта 35–50% у залежнасці ад памеру зарплаты.
(Нагадаем, што пра асаблівасці канадскага падаткаабкладання Артур ужо распавядаў вось тут.)
Увогуле Канада знаходзіцца дзесьці пасярэдзіне паміж Еўропай і ЗША па суадносінах узроўню падаткаў, узроўню заробкаў і балансу паміж жыццём і працай. Але ў цэлым бліжэй да ЗША. Калі груба, канадскія зарплаты ў ІТ у цэлым працэнтаў на 20 ніжэйшыя, чым у ЗША. Гэта калі не браць у разлік Каліфорнію або стартапы, што закрываюць патрэбу ў працоўных рэсурсах, плацячы значна вышэй за рынак.
Пачатковец без досведу ў Канадзе можа пайсці працаваць за капейкі ў першыя пару гадоў, каб атрымаць досвед. Пазіцыі з заробкам у 40 тысяч канадскіх даляраў у год для джуна яшчэ трэба пашукаць, бо аўтсорс прапануе больш дасведчаных спецыялістаў за гэтыя грошы.
Па маім сціплым меркаванні, калі чалавек штосьці з сябе ўяўляе ў прафесійным плане, то без працы ў Канадзе ён дакладна не застанецца. Але таксама трэба разумець, што канкурэнцыя на рынку працы тут значна вышэйшая.
Да нядаўняга часу я б сказаў, што ў ІТ важней пацверджаны досвед працы, чым фармальная адукацыя. Але літаральна пара апошніх выпадкаў кажа пра адваротнае. Людзям давялося ў тэрміновым парадку рабіць пераклад і эвалюацыю дыпломаў праз WES (Ацэнку адукацыі на яе адпаведнасць канадскім стандартам. — Заўв.), каб атрымаць працу.
Медыцына: «Жывеш у правінцыі больш за тры месяцы легальна — атрымліваеш страхавую медыцынскую карту»
Медыцына ў Канадзе страхавая, фінансуецца з бюджэту правінцыі. Правілы ў розных месцах крыху адрозніваюцца, але ў цэлым прыкладна аднолькавыя. Калі ты жывеш у правінцыі больш за тры месяцы легальна, то атрымліваеш страхавую медыцынскую карту. Яна пакрывае медыцынскія патрэбы акрамя дантыста, афтальмолага.
У правінцыі Антарыа (дзе жыве Артур. — Заўв.) людзі да 25 гадоў атрымліваюць лекі па рэцэпце бясплатна.
Страхоўка ад працы звычайна пакрывае яшчэ афтальмолага і ўсё, што звязана з вачыма, акуляры/лінзы, дантыста у межах пэўнай гадавой сумы. Плюс масаж і іншае па дробязях. Чалавек на кантракце b2b аплачвае гэта сам, але потым спісвае з падаткаў як выдаткі.
Выклік хуткай дапамогі на дом платны. Выклікаць доктара на дом не атрымаецца, але можна пакінуць апойнтмент анлайн. Аналізы пакрываюцца правінцыйнай страхоўкай.
У цэлым усё павольней, чым у Беларусі. Але калі выпадак сапраўды сур’ёзны, то ўсё як у кіно: шпіталі абсталяваныя як трэба.
Іпатэка: «Здаецца, працэнтная стаўка зноў пачала падаць»
Крэдыт на куплю жылля называецца мортгрыджам (іпатэкай яго называюць у правінцыі Квебек).
Мінімальны першапачатковы ўзнос на жыллё складае 10%, максімальны тэрмін растэрміноўкі з такім узносам — 25 гадоў, а калі заплаціць 20%, то 30 гадоў.
Зараз правілы ўскладніліся і час ад часу змяняюцца. Прыблізна 15 гадоў таму можна было ўзяць нерухомасць без першапачатковага ўзносу або з узносам у 5% ад пачатковага кошту і на тэрмін да 35 гадоў. Гэта тэрмін амартызацыі, сам жа дагавор іпатэкі звычайна заключаецца на 5 гадоў, пасля чаго ўмовы пераглядаюцца.
Зараз працэнт па крэдыце каля 4%, у 2020 годзе ён быў каля 2%. Але, здаецца, працэнтная стаўка зноў пачала падаць.
Аўто: «Без машыны можна жыць толькі ў вялікім горадзе»
Грамадскі транспарт у прыгарадзе дастаткова слаба развіты — тут патрэбна машына. Без машыны можна жыць толькі ў вялікім горадзе.
Уся інфраструктура па-за цэнтрам вялікага горада аптымізаваная пад аўтамабілі. Ёсць банкаматы і аптэкі, у якіх можна абслугоўвацца, не выходзячы з машыны. Гэта называецца drive through.
Крамы часта размешчаны на выдзеленым участку з вялікай парковачнай пляцоўкай — гэта называецца plaza. Але крам у крокавай даступнасці вельмі мала. Таму культура шопінгу крыху іншая. Людзі цалкам могуць жыць у вёсцы, дзе найбліжэйшыя крамы знаходзяцца за 10–15 км ад дома, і закупляцца раз на тыдзень. Вялікая лядоўня і асобная маразільная камера ёсць у большасці.
Якасць прадуктаў у розных цэнавых катэгорыях заўважна адрозніваецца. Але ў цэлым я б не сказаў, што ёсць нейкая істотная розніца з Беларуссю. Нават глазураваныя сыркі ёсць. І беларускія марозіва і селядзец, але па іх прыйдзецца пракаціцца ў краму еўрапейскай ежы, якая за 15 км або трохі далей. Ад некаторых прадуктаў з цягам часу адвыкаеш, напрыклад, кансервы ў алеі — калі доўга іх не есьці, пачынаецца пякотка: шпроты, пячонка трэскі і г. д.
Эканомія: «Карысны любы навык працы рукамі, асабліва выкананне сантэхнічных прац, электрыка, плітка і малярныя работы»
Пасля пераезду пачаў больш карыстацца беспрацэнтнай растэрміноўкай, а грошы інвеставаць. Гэта, вядома, капейкі, але з цягам часу можа назбірацца прыстойна.
Сама сістэма стымулюе да эканоміі і назапашванняў. Часта Канаду называюць працоўным лагерам з узмоцненым харчаваннем, і ў гэтым ёсць доля праўды.
Назапашваць і адкладаць неабходна, бо на дзяржаўную пенсію асабліва не разгуляешся. Інвеставаць можна куды заўгодна — у акцыі, ETF, нерухомасць і г. д.
Карысны любы навык працы рукамі, асабліва выкананне сантэхнічных работ, электрыкі, кладка пліткі і малярныя работы. Усё гэта каштуе немалых грошай. І часта можна істотна зэканоміць, калі рабіць гэта самастойна, а не наймаць кантрактара.
Наогул, базавыя патрэбы ў Беларусі закрываюцца значна меншай сумай грошай. Але калі ісці далей за гэтыя патрэбы, вылазяць нюансы. У Канадзе закон прыкладна аднолькавы для ўсіх, наколькі гэта магчыма ў нашай рэальнасці. А з гэтага вынікае бяспека маёмасці і назапашванняў, якія ніхто не адбярэ.
Хобі і падарожжы: «Магу падарожнічаць паўюсдь, але навошта»
Я магу дазволіць сабе падарожнічаць з канадскім пашпартам амаль у любым напрамку — самалёты з Таронта лётаюць рэгулярна і ўсюды.
Іншая справа — навошта. Таронта — дастаткова мультыкультурны горад, і знайсці рэстаран з любою кухняй свету — дастаткова трывіяльная задача. Гэта моцна дэматывуе. Дома добра: летам працуе кандыцыянер, зімой — печка, побач азёры, дзе можна купацца без шкоды для здароўя. Дзікая прырода таксама недалёка, калі хочацца экстрыму. То-бок магчымасці ёсць, але з жаданнем цяжэй, даводзіцца сябе прымушаць.
Люблю выезды на прыроду ў лес. Тут проста шыкоўная рыбалка — але я да яе абыякавы. Вельмі распаўсюджаны адпачынак на прыродзе з намётам, арэндай катэджа або дому на колах — як у кемпінгу з інфраструктурай, так і ў дзікай прыродзе. Таксама папулярныя паездкі на квадрацыклах і матацыклах па перасечанай мясцовасці. Каму цікавыя гарналыжныя курорты — тут таксама ўсё выдатна, і далёка ехаць не трэба.
А вось чаго сапраўды не хапае, дык гэта музеяў. Каб атрымаць асалоду ад жывапісу, трэба ехаць у Еўропу.
У мяне ёсць яшчэ даволі незвычайнае хобі — аматарскае радыё. Я хутка здаў на канадскую ліцэнзію для выхаду ў эфір і знайшоў знаёмых калег па хобі.
Зносіны і беларусы ў Канадзе: «Лішні раз пра Беларусь стараюся не ўзгадваць»
На мой погляд, адрозненні ў менталітэце паміж беларусамі і канадцамі даволі істотныя. Але не большыя, чым паміж немцамі і канадцамі або немцамі і брытанцамі. Ёсць вялікая культурная розніца паміж Вялікабрытаніяй і Цэнтральнай/Усходняй Еўропай.
Я жыву ў Канадзе ўжо 17 гадоў. Перастаў адчуваць сябе замежнікам прыкладна праз тры гады.
Канадцы адкрытыя, вельмі ветлівыя і прыязныя, што не перашкаджае ім трымаць дыстанцыю. Наогул, чым даўжэй жыву тут, тым больш пераконваюся: самі канадцы — адна з галоўных каштоўнасцяў Канады. Гэта праяўляецца ў дробязях. Напрыклад, ты чакаеш выезду на ажыўленую вуліцу, махнеш рукой — і цябе прапусцяць. Бачыў на ўласныя вочы, як чалавек прывязаў матрац да даху машыны, і ён у яго зляцеў. Паліцэйская машына спынілася, і экіпаж дапамог прывязаць мацней. Калі ты грузіш у машыну нешта цяжкае, можаш папрасіць любога выпадковага мужчыны дапамагчы — і ён дапаможа. І ты сам з часам пачынаеш рабіць тое самае, нават не заўважаючы гэтага.
Якія адносіны з калегамі? У нас каманда, якая геаграфічна размешчана ў розных месцах, працоўныя адносіны добрыя. Але не скажу, што мы шмат кантактуем па-за працай. Уласна, калі ты з чалавекам некалькі разоў на дзень перасякаешся на мітынгах, гэтага цалкам дастаткова.
У Канадзе не так шмат беларусаў. Ёсць фэйсбук-групы кшталту «Беларусы ў Канадзе» або «Беларусы ў Манрэалі», але яны не вельмі актыўныя. Многіх беларусаў, якія цяпер жывуць у Канадзе, я ведаў яшчэ да эміграцыі. Тых, з кім пазнаёміўся ўжо тут, можна пералічыць на пальцах адной рукі. Але ўсе яны вельмі годныя людзі.
Маё афлайн-кола зносін даволі мультыкультурнае. І больш звязаная з агульнымі каштоўнасцямі, чым з агульнай нацыянальнасцю. З беларусамі больш кантактую праз сацсеткі, бо шмат сяброў, калег і знаёмых беларусаў цяпер жывуць у розных краінах.
У Канадзе даволі моцная ўкраінская дыяспара і высокая маральная падтрымка ўкраінскага народа. Таму лішні раз пра Беларусь стараюся не згадваць, хоць з нейкім негатывам і не сутыкаўся. Раней пра Беларусь мала хто ведаў, цяпер яе згадваюць у кантэксце вайны Украіны і РФ.
Стэрэатыпы
Я ведаю два стэрэатыпы пра канадцаў:
1. У Канадзе любяць хакей. Гэта праўда.
У кожнай вёсцы ёсць крыты каток, і час на ім распісаны па гадзінах. У нашым горадзе перад гарадскім муніцыпалітэтам ёсць вялікі, але не глыбокі фантан памерам амаль як хакейная пляцоўка. Улетку ў спёку там гуляюць малыя дзеці, узімку яго ператвараюць у каток, і там катаецца шмат людзей. Спецыяльная машына (яе называюць «Замбоні» — як «Ксеракс», па імені вытворцы) чысціць лёд кожную гадзіну. Запрасіць дзяўчыну на каток, як у фільме «Пакроўскія вароты» ў 50-х гадах — гэта цалкам прыстойна.
Некалькі гадоў таму быў вясёлы выпадак. На матчы NHL паміж Toronto Maple Leafs і амерыканскай камандай Carolina Hurricanes у Таронта брамнік «Караліны» атрымаў траўму, а запасны ўжо быў траўміраваны. Трэнер амерыканцаў не разгубіўся і цалкам лагічна вырашыў: усе канадцы больш-менш умеюць гуляць у хакей. І паставіў на браму кіроўцу «Замбоні»: усё адно ён чысціць лёд падчас перапынкаў, а калі ідзе гульня, нічога не робіць. У выніку Hurricanes абыгралі таронтаўцаў з лікам 6:3, даказаўшы, што звычайны канадзец, у прынцыпе, можа згуляць за каманду NHL, калі ўжо вельмі трэба.
2. Канадцы мала ўвагі надаюць адзенню. Гэта праўда, але не зусім.
І гэта тычыцца ў асноўным англамоўнай часткі Канады. У Квебеку да адзення ставяцца значна сур’ёзней. Быў выпадак: на турніры ў Атаве нам замовілі вельмі дарагі гатэль з выглядам на парламент у самым цэнтры горада. Мы і іншыя бацькі з дзецьмі ехалі ў ліфце разам з франкамоўнай парай. На іхнім фоне мы выглядалі як дэлегацыя аддаленага калгаса з фільма «Свінарка і пастух», якая прыехала ў Маскву.
«Загадзя „пыласосьце“ рынак вакансій»
Вы кажаце, што «сваім» сябе адчулі ў Канадзе праз тры гады. А як Канада дае зразумець, што ты пакуль яшчэ «не свой»?
Гэта найперш побытавыя пытанні: дзе што купіць, ці бяспечна піць ваду з-пад крана, захварэла дзіця — куды бегчы, якія ёсць варыянты з дзіцячымі садамі / школай / вышэйшай адукацыяй, колькі што каштуе, ці ёсць пральныя і сушыльныя машыны, што больш-менш ашчадна ставяцца да адзення. У плане бытавой тэхнікі мне вельмі дапамог форум нямецкіх экспатаў у ЗША. Прывыканне да мясцовай медыцынскай сістэмы і набыццё нерухомасці завяршылі гэты працэс у выніку.
Атрыманне грамадзянства ў Канадзе — гэта руціна? Ці ёсць нюансы?
Гэта даволі просты працэс у параўнанні з атрыманнем сталага месца жыхарства. Важна разумець, што вынікам атрымання грамадзянства з’яўляецца само грамадзянства і сертыфікат натуралізацыі. Пашпарт пры гэтым не выдаюць, і ён наогул не патрэбны, калі не перасякаеш мяжу. Трэба пражыць 3 гады з апошніх чатырох (час, праведзены за мяжой, не ўлічваецца). Калі ты падаў недакладную інфармацыю, грамадзянства могуць пазбавіць нават праз шмат гадоў, для гэтага няма тэрміну даўніны.
Маёй сям’і яго далі даволі хутка, у якасці доказу падарожжаў я зрабіў копію ўсіх старонак нашых пашпартоў — і ўсё прайшло хутка, заняло прыкладна паўгода, не больш. Але я ведаю чалавека, які згубіў беларускі пашпарт са сваімі штампамі, і яго мурыжылі гады два, а то і болей.
Ці быў рост беларускай эміграцыі ў Канаду ў 2020–2022 гадах? Ці паўплывалі падзеі тых гадоў на актыўнасць дыяспары?
Не, і вось чаму. Канада ніколі не давала беларусам ніякіх паслабленняў для атрымання працоўнай візы або віду на жыхарства. Тыповы эмігрант з Беларусі — гэта, хутчэй за ўсё, айцішнік або інжынер з веданнем англійскай мовы.
Пасля таго, як закрылі праграму прафесійнай эміграцыі, самым папулярным метадам засталася эміграцыя праз вышэйшую адукацыю, але плаціць $15k+ канадскіх за год навучання для беларусаў усё яшчэ даволі дорага. Вось украінцаў па CUAET прыехала вельмі шмат, гэта вельмі заўважна.
Магчыма, я памыляюся, але дыяспара не вельмі заўважная па-за межамі анлайн-супольнасцей, бо, на мой погляд, беларусаў няшмат, яны не жывуць кампактна і даволі добра інтэграваныя ў мясцовае грамадства.
Ёсць меркаванне, што пасля 2020 года беларусы не так інтэнсіўна «раствараюцца» ў новых краінах, трымаюцца больш згуртавана.
Я б не назваў гэта «растварэннем», я б назваў гэта «не высоўвацца». Мы неяк размаўлялі з адной знаёмай полькай пра эмігрантаў, і яна ад душы прайшлася па рускіх і ўкраінцах, асабліва ў Варшаве. Я пытаюся: ок, а што з беларусамі, можаш іх таксама крыху пакрытыкаваць? Яна адказала, што беларуса цяжка ідэнтыфікаваць сярод іншых рускамоўных, а сярод тых, каго яна ідэнтыфікавала як беларусаў, няма нікога, хто б дастаўляў нейкія праблемы.
Увогуле, сталі яны больш растварацца ці менш — мне цяжка судзіць з-за досыць нізкай канцэнтрацыі беларусаў у Канадзе. Рызыкну выказаць здагадку, што каэфіцыент растварэння беларусаў у Канадзе пасля 2020–2022 гадоў асабліва не змяніўся.
Як у Канадзе ставяцца да заяў Трампа? Ці адчуваюцца нейкія рэальныя эфекты ад ягоных словаў/эканамічнай палітыкі?
Тут вельмі заўважная культурная карэляцыя з беларусамі. Сярэдні канадзец падумаў: «калдыр нейкі» і стаў радзей ездзіць у ЗША і менш купляць амерыканскія тавары. Па інтэрнэце ходзяць фота паліц з гнілой амерыканскай клубніцай, якую ніхто не купляе, і іншае. У плане пасіўнай агрэсіі канадцы і беларусы вельмі падобныя, як і патэрны паводзін, калі жывеш побач з не заўсёды адэкватным, але больш моцным суседам.
Наконт наступстваў — так, эканомікі краін доўгі час былі цесна інтэграваныя, і цяпер Канада шукае новыя рынкі. Прэм’ер нядаўна казаў, што «мы пойдзем туды, дзе нас не ведаюць, але чакаюць, будзем прадаваць па чайнай лыжцы клёнавага сіропу, па трактары» і г. д. Карацей, вобразныя параўнанні. Адзінае выключэнне — да самага канца красавіцкіх выбараў не ведалі, хто ж у іх пераможа.
Чаго не хапае з беларускай рэальнасці?
Афлайн-камунікацыі з тымі, хто застаўся.
Калі б вы прымалі рашэнне зараз, пераехалі б у Канаду зноў?
Так, але пастараўся б зрабіць гэта крыху раней.
Што параіце тым, хто толькі плануе пераезд у Канаду?
- Пераканацца, што вы свабодна валодаеце англійскай мовай.
- Назапасіць фінансавую «падушку».
- Пераканацца, што ў вас ёсць пацверджаны і рэлевантны досвед па спецыяльнасці ў вядомых у Канадзе кампаніях.
- Вельмі ўважліва фільтраваць інфармацыю, бо меркаванні пра Канаду вельмі розныя. Як кажуць, one man’s trash is another man’s treasure — прымярайце ўсё на сябе і глядзіце з уласнай вежы.
- Калі ў вас ёсць сям’я — прыслухайцеся да меркавання жонкі і падлеткаў. Калі яны не згодныя, вы замест падтрымкі атрымаеце клубок праблем.
- Загадзя «пыласосьце» рынак вакансій і шукайце працу. Атрымаць мясцовы нумар цяпер лёгка — зрабіце гэта.
Что бесит и радует в новых странах: Латвия, Нидерланды, Германия, Кипр, Канада
Что бесит и радует в новых странах: Латвия, Нидерланды, Германия, Кипр, Канада
«З досведам меншым за 5 гадоў совацца не варта». Джун паспрабаваў працаваць у Канадзе, але вярнуўся ў РБ
«З досведам меншым за 5 гадоў совацца не варта». Джун паспрабаваў працаваць у Канадзе, але вярнуўся ў РБ
Беларус працаваў на будоўлі і ў дастаўцы, а потым вывучыў Java і з’ехаў у Канаду (дапамог TikTok)
Беларус працаваў на будоўлі і ў дастаўцы, а потым вывучыў Java і з’ехаў у Канаду (дапамог TikTok)
Рэлацыраваліся? Цяпер вы можаце каментаваць без верыфікацыі акаўнта.
всегда есть опции в других странах, тоже трудовой лагерь, но норма питания пониженная)
Toronto Maple Leafs. В канаде стыдно такие ошибки делать
Звучит не очень. Будто бы экономика мотивирует минимизировать разделение труда.
Отлично стимулирует, просто не всем по карману. С другой стороны, греет мысль что в случае коллапса айтишки ты можешь просто красить стены или класть плитку за неплохую оплату
Так а в какую группу по доходам входят в Канаде айтишники - такие, как автор статьи? В топ 25% входят? Если да и им "не по карману", то это значит, что в целом в обществе подобные услуги "не по карману", а люди в целом начинают заниматься чем-то (всем подряд), в чём не являются профессионалами. Тратить на это время, силы, энергию с меньшей эффективностью для экономики в целом по сравнению с случаем, если бы тратили эту же энергию в области своей профессиональной деятельности.
Ну или наоборот - может, входят в нижние 25%? Если так, то да, просто не по карману.
p.s. В моём представлении, когда в экономике всё настроено равновесно, то любые сервисы, не относящиеся к роскоши - абсолютному большинству людей должны быть по карману. Укладку плитки я бы отнёс к базовым сервисам, а не к роскоши.
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 4 чэрвеня 2025, 22:27
Я подозреваю, что в 10%, а то и в 5. Но прикол здесь в том, что услуги контракторов стоят овердофига и найди его ещё вменяемого. А при таких зарплатах налоги приближаются уже к 50% от дохода, если ты не инкорпорированный. Потому средний класс здесь много чего делает сам, ибо деньги найдётся куда потратить, да и на старость нужно что-то отложить. А на каждый чих платят за сервис только богатые бизнесмены или коррумпированные чиновники типа Трюдо.
Я по местным меркам вроде тоже не самый последний чел, но и снег сам чищу и за газоном ухаживаю, и мелкий ремонт в машинах делаю, и бассейн обслуживаю, ибо туда 300 баксов, сюда 1000 и вот уже нечем платить ипотеку. В РБ мог себе позволить нанимать специалистов по любому поводу. А здесь пришлось много чего научиться делать.
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 8 чэрвеня 2025, 06:43
Вчерашние выпускника белорусских вузов смеются в голос и считают канадских начинающих специалистов лузерами. Такие деньги, полагают они, должны предлагать по умолчанию в благодарность, за то, что соискатель отправил своё резюме. Они же видели и слышали про успешный успех в ИТ.
Польские релоканты сами не будут глумиться над канадцами - развитая капиталистическая страна всё таки, но не будут себя сдерживать в насмешках над молодыми белорусами, ищущими работу после вуза.
Интересно за Вами наблюдать, как Вы пассивно-агрессивно пытаетесь пройтись по релокантам, выковыривая-отрывая из контекста кусок информации, пытаясь перекрутить его в свою пользу. Хотя что-то Вас не видать в статьях про Лесту и других занимательных темах)
Своя польза? Какая? Леста? Каким боком я к этой компании. Меня, видимо, не занимают темы которые вы считаете занимательными. Мне по барабану что тут пишут о ситуации в Польше, России или любой другой стране. Впрочем, и о Беларуси чтиво тут далеко от реальности, поэтому переубеждать или доказывать что то я тоже не собираюсь.
Я просто прочитал две статьи рядом с одинаковыми тезисами о том, что предлагают работу за дёшево для новичков без опыта и прочитал комментарии под ними. И просто прокомментировал очевидную ИМХО разницу в оценке ситуации и высказал личное мнение о причинах такого дуализма.
Вы не видите разницы в оценках?
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 3 чэрвеня 2025, 22:58
Да, забавный кадр. Сам что-то придумал, что кто-то с кого-то будет смеяться и глумиться, сам умилился своей проницательностью. В результате за 20+ комментариев никто ни с кого не смеется и не глумится, но персонаж все равно упорствует и продолжает ванговать.
"Но французский не нужен, если вы не собираетесь работать на правительственных контрактах или жить в провинции Квебек за пределами Монреаля."
Как раз таки, если живешь в провинции Квебек за пределами Монреаля французский очень нужен
Так именно об этом и написано.
Значок ! не видим?
Измельчали нынче редакторы на дев.бай. Пишут слишком запутано. Эх, помню меня в былые времена меня и в хвост, и гриву за неоднозначные и сложные фразы в статьях. В моем понимании и понимании людей, которые связаны с журналистикой и редакторским делом, убираем первый стейтмент и получаем "Но французский не нужен, если жить в провинции Квебек за пределами Монреаля. "
Конечно есть неочевидная опция расширить стейтмент до:
"Но французский не нужен, если вы не собираетесь жить в провинции Квебек за пределами Монреаля.". Но как и сказал слишком НЕ очевидно и нужно проверить на соответствие правилам русского языка
Связан с редакторским делом около 10 лет. Вы несете какую-то дичь. Корректное и абсолютно однозначно трактуемое предложение.
"Полезен любой навык работы руками, особенно выполнение сантехнических работ, электрика, укладка плитки и малярные работы. Всё это стоит хороших денег. И часто ты здорово экономишь, делая это сам, а не нанимая контрактора.".
Но как говорится, есть нюанс. До первого страхового случая. Если сантехнику и электрику делал не специалист, то могут быть проблемы со страховой в этом самом случае.
Собственник дома может выполнять любые работы у себя, ему для этого лицензия не нужна. Строительные коды конечно соблюдать обязаны все, они написаны простым понятным языком. На практике, если у человека руки растут из нормального места, он многое дома может сделать сам, но конечно не все, например работы связанные с газом. Но поставить розетку, заменить кусок гипсокартона, покрасить пару стен большинство делает сами, так как контрактору просто не выгодно заниматься такими мелочами. Перестелить крышу, поменять окна в доме и т.д. это совсем другой объем работ, который никто сам делать скорее всего не будет и наймут бригаду. Надеюсь понятно объяснил
не все так просто. Как я и сказал до первого страхового случая, особенно если это связано, например с разводкой электрики или сложными работами по сантехнике. На сложные вещи нужны пермиты. Для сложной электрики нужно затем проходить инспекцию по безопасности.
Да, чтобы поменять розетки или повесить люстру ничего не нужно.
Все так, но если для чего-то нужен билд пермит, то после выполнения работ все равно вызывается home inspector и без разницы кто делал работу вы сами, контрактор или специализированная компания. В случае с газом, газовщик после проведения работы вешает tag на трубу со своими контактами и номером лицензии. Но газовщик не может лезть за счетчик. У меня был случай, когда газовщик возился с водогрейкой, а потом выяснил что водогрейка в порядке и давление газа не соответствует спецификации. Пришлось вызывать газовщика провайдера, так как рандомных газовщик не может лезть за счетчик, а проблема была именно там, пришлось менять газовый редуктор. Т.е. все можно, но нужно знать правила и бумаги должны быть в порядке. Это именно то, что интересует страховую в первую очередь в любой стране. Еще один момент ответственность собственника за увечья. Если электрик без лицензии и он залез пальцем в розетку то полученные увечья отвечает собственник. Если электрик с лицензией, то не отвечает. Так что тут не только клеймы в иншуранс важны.
"перед горисполкомом есть большой" - можно советского человека вывезти из совка, но не совок из советского человека 🤣
За 31 год наш Президент сделал из Белоруссии самую процветающую страну в мире, но откуда в Канаде об этом могут узнать, если по их телевизору БТ не показывают.
у нас в Белоруссии тоже Канада 1 не показывают :( ну и как нам узнавать, как ужасно живётся в этой стране? английский, французский, клубника гнилая на полках, конкуренция... всё надо освещать, чтобы никто и не думал "пылесосить сайты с вакансиями" у них там
Удивительно, но в целом придраться не к чему. Чистая правда. Разве что можно чуть добавить акцентов, например, в плане того, что в ИТшке джунам без местного опыта будет почти анрыл куда-то влезть сейчас. Оно и раньше было сильно непросто. Знаю парочку наших людей, которые закончили здесь колледжи на программиста, и в итоге забили искать работу в ИТ, тем более, что стройкой и ремонтами, например, можно зарабатывать больше, чем в ИТ, и нет таких стрессов.
Про квебекских модников. В Квебеке наряжаются больше люди старшего поколения. Люди по-моложе в среднем одеваются так же, как и остальные канадцы: чтобы недорого и удобно. Как выглядишь в глазах других - пофиг. Я давно исповедую такой подход, но в РБ я выглядел как фрик, а здесь, оказалось, все так одеваются. Вообще русскоязычных здесь достаточно легко идентифицировать ещё до того, как они раскроют рот, по более нарядной и европейской одежде.
Насчёт путешествий солидарен с автором. Когда и так живёшь комфортно в красивом месте, как то влом носиться по миру. Тем более, что в Канаде хватает, куда поехать. Я и за пределы провинции то редко выезжаю, ибо лень и незачем.
Насчёт перестать себя чувствовать иностранцем... Я бы заложился на лет 5. По крайней мере, меня примерно через столько отпустило, и я перестал дёргаться по любому поводу. Как думаете, сколько раз меня остановила полиция за 7 лет вождения в Канаде? 0 раз. Вообще, как сказал один известный блохер, плюс Канады в том, что при наличии статуса ты там, может быть, и не шибко любимый, но свой.
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 3 чэрвеня 2025, 17:18
"Насчёт путешествий солидарен с автором. Когда и так живёшь комфортно в красивом месте, как то влом носиться по миру."
Да, само Lake Ontario с его прибрежной инфраструктурой. А также WonderLand, Marine Land, African Lion Safari, Niagara Falls и его Amusement Park расположенные не больше часа езды от Торонто. Всё это прекрасные места где можно с удовольствием отдохнуть.
А километрах в 30 от Квебек сити расположена Mont-Sainte-Anne. Великолепный горнолыжный ресорт с очень высоким уровнем сервиса.
Вот такая она Канада.
Хорошая статья. Артур очень подробно рассказал о жизни в Канаде. И я прожив немало лет в Канаде могу подтвердить that's true.
Причём это опыт успешного высокопрофессионального программиста. Он архитектор. А это следующая ступень после сеньёра. Для таких людей Канада одна из стран где можно очень хорошо устроить свою жизнь.
По оценкам издания Visual Capitalist в первой десятке the best living cities канадские Калгари, Ванкувер и Торонто. Оценка качества жизни производится используя в качестве основных критериев stability, healthcare, culture & environment, education и infrastructure.
Спасибо за добрые слова, очень приятно. На счет best living cities, повторюсь, я бы оценивал субъективно. Тут есть жизнь за пределами больших городов, хорошо развита инфраструктура и не стоит так же забывать про Монреаль и Галифакс, вполне приличные места как по мне
"Как Канада дает понять, что ты пока что «не свой»?
В общем Канада и канадцы welcome new immigrants. Это multicultural society. И здесь у каждого прибывшего есть возможность нормально устроить свою жизнь. Причём тем же полякам или индусам не обязательно забыть о своей идентичности и подстраиваться под нормы жизни/ поведения выходцев из Англии. Потому что их в Канаде достаточно много и они и сами из себя что то представляют.
К примеру, 48% жителей Торонто родились не в Канаде.
Однако Канада всё таки даёт понять вновь прибывшим что ты ещё не свой. Люди получившие разрешение на ПМЖ в Канаде (не все же приезжают сюда получив приглашение на работу) часто имеют проблемы с трудоустройством. И ищут работу довольно долго. Приходится подучиваться, адаптироваться под требования рынка. Бывает небходимо сменить специальность.
Почему? Более высокая конкуренция по сравнению со своей страной. Например, не всякий успешный беларуский IT шник сразу получит offer в Канаде. Не говоря уже об инженерах, врачах, экономистах.
Поэтому я бы сказал почувствовать что ты свой в Канаде можно тогда когда у тебя есть / появилась стабильная работа. И ты зарабатываешь достаточно чтобы жить безбедно.
Тогда с тобой обращаются как с равным и мало кто спросит тебя откуда ты.
Без претензий на единственно правильную точку зрения, я бы смотрел на проблему “свой/чужой” с другой стороны, в том числе из-за мульти-культурности. А именно, является ли для тебя Канада своей, принимаешь ли ты core values, чувствуешь ли ты ее своей, хорошо ли тебе тут? Всегда в любой стране будут недостатки, вопрос, перевешивают ли они достоинства в твоем случае.
Еще на счет мульти-культурности, для беларусов проблема остро не стоит как для выходцев из Азии, индусы, китайцы, филиппинцы и т.д. просто потому что беларусов не так много и даже если бы захотел компактно жить даже в русско-язычной комьюнити, это не так просто, не говоря про беларускую. Лет 20 назад был район Bathurst&Finch с большим количеством русско-язычного населения, но там давно уже поменялся этнический состав.
Что касается поисков работы, люди, которые приехали со статусом PR проходят через серьезный фильтр, в том числе имеют необходимый уровень знания языка. Это помогает находить первую работу, конечно не без сложностей. Но если человек получил PR, то все шансы получить работу у него есть. Про IT специалистов, которые не смогли найти себя слышал истории, но это как правило малый опыт работы в англоязычных проектах, недостаточное знание языка или комбинация этих факторов.
Что касается других профессий, все на порядок сложнее особенно с медработниками.
Вообще-то народ с Канады уже прилично как валит. Прилично поляков вернулась, многие еще спешно пытаются успеть продать бетонные скарбы и тоже отчаливают.
Некогда прекрасная страна для иммиграция совсем потеряла свой былой блеск.
Tрудно сказать о том, сколько человек уезжает из Канады, точнее можно сказать, сколько приезжает, это чуть более 400k в год. Население в 2006м составляло чуть более 30млн, сейчас чуть более 40млн и продолжает расти. Хотя в последнее время все больше и больше идет разговоров об уменьшении количества эмигрантов до комфортных 200-250k в год
Я лишь поделился информацией что мой круг общения от туда уезжает.
Но лично вам там может быть весьма хорошо. Каждый выбирает свой путь.
Проблема свой/ чужой.
Да конечно, для того чтобы чувствовать себя своим в другой стране недостаточно только зарабатывать чтобы жить безбедно. Надо ещё и принимать её core values и ощущать что тебе здесь комфортно.
Для меня Канада оказалась именно такой с самого первого момента. Очевидно потому что "Канадцы открыты, очень вежливы и дружелюбны, что не мешает им сохранять дистанцию". Это и мой стиль общения с друзьями и коллегами. Получилось что я попал в свою среду.
Интересно что у меня с самого начала не было барьера, ментального или языкового, в общении с канадцами. Мои соседи- канадцы относились ко мне как к человеку своего круга общения которому надо помочь на начальном этапе. И мы отлично взаимодействовали.
На счет мульти-культурности.
Да, у многих иммигрантов из бывшего СССР есть желание жить в русско-язычной комьюнити. У меня такого желания не было. Наоборот, я сознавал что чем быстрее я отойду от этой комьюнити, тем быстрее я стану true Canadian. Хотя в Торонто у меня было много друзей/ знакомых из Беларуси и мы регулярно общались.
В процессе появились новые друзья, коллеги по работе. Например, на нашем проекте в компании CGI со мной работали два китайца, индус, двое канадцев. Все они профессионалы довольно высокого уровня. Team lead был парень из Киева. У нас были хорошие рабочие и дружеские отношения. И они сохранились и после того как я ушёл из CGI в IBM Toronto Lab.
Надо сказать что мултикультурность приобретается в процессе жизни в Канаде. У моего сына это сформировалось уже когда он учился в 9 - 12 классах high school в Торонто. Сейчас он общается со своими чёрными и азиатскими сверстниками свободно. Как это было с его друзьями в Минске до переезда в Канаду.
Оп с. Не туда вставилось.
Это мой ответ на сообщение Arthura Isaenko.
А почему в прошедшем времени, если не секрет? Вы переехали из Канады?
Да, дети быстрее адаптируются, очень интересно наблюдать за ними. На детской площадке сразу видно, какой язык у детей родной, тот на котором они играют. И у детей, которые выросли в Канаде менталитет уже канадский, несмотря на то, что внешность может сильно отличаться. У местных китайцев даже есть специальный термин CBC или ABS, Canadian born Chinese или American born Chinese или как китайско/канадские ITшники шутят Canadian firmware on Chinese hardware и есть достаточно большое количество мемов на эту тему.
Кстати, на счет количества эмигрантов, с ударением от Торонто или вернее Golden Horseshoe(часть южного Онтарио вокруг озера Онтарио от Торонто до Ниагары) на север, количество эмигрантов резко уменьшается, стоит проехать Мускоку и дальше на север это очень заметно.
Да, кроме Канады я пожил и поработал ещё в двух уважаемых странах.
Не секрет что имиграция в Канаду и США становится всё сложнее. Труднее получить разрешение/ визу. Надо приложить больше усилий чтобы найти адекватную работу.
Однако вряд ли поляки переехавшие в Канаду будут возвращаться в Польшу. Разве что люди предпенсионного возраста. Разница в качестве жизни в Польше и Канаде большая.