Дасведчаную айцішніцу не ўзялі на курсы, хоць яна выдатна здала тэсты (тройчы!). EPAM растлумачыў

«Атрымлівала стандартны ліст, што яны не гатовы ўзяць мяне, бо група сфармiравана»

Чытачка devby Кася* пасля 12 гадоў працы з базамі дадзеных, BІ-сістэмамі і іншым SАРам вырашыла змянiць свае жыццё i зрабiцца распрацоўшчыцай. I паколькi яна жыла ў Грузii — вывучыўшы Java, яна вырашыла падацца на анлайн-курсы (і стажыроўку, калi пашанцуе) ў мясцовы EPAM.

Яна тройчы праходзіла тэсты, каб патрапіць на курсы. I тройчы атрымала адмову, нават нягледзячы на тое, што вынiкi выдатныя i прахадны парог праходзiла кожны раз. Зараз дзяўчына цiкавiцца, а цi сярод нашых чытачоў ёсць тыя, каго ўзялi на курсы. Вось яе гiсторыя ад першай асобы.

— Пачатковыя дадзеныя: я па жыцці задрот-выдатнік, які негледзячы на сталы ўзрост больш за ўсё любіць вучыцца. Скончыла ФПМ БДУ шмат гадоў таму, адпрацавала 12 гадоў з базамі дадзеных, BІ-сістэмамі і іншым SАРам. І зразумела, што з мяне гэтага досыць. Я хочу проста пісаць код. Абрала Java. Насамрэч, без нейкага асаблівага піетэту да гэтай мовы праграмавання. Так, я на ёй калісьці пісала, проста падумала, што ў наш час такія-сякія вакансіі на Java-бэкэнд знойдуцца. 

Кампанiя, у якой я працавала, была маленькая, — i проста перайсцi на месца распрацоўшчыка, нажаль, было нельга. Я сышла, каб перавучыцца i пачаць шукаць новую працу.

Канечне ж, час для змены стэка я выбрала не самы ўдалы, але думала, што 10+ гадоў досведу ў айцішцы мне дапамогуць (спойлер: не вельмі). Па-першае, я зразумела, што проста парашаць алгарытмы на лікодзе і прайсці сякія-такія курсы па Java — недастаткова. Так я паглыбілася ў мікрасервісы, NoSQL, докер, CI/CD, рэактыўнае праграмаванне, успомніла семафоры і ціклічныя бар’еры, трошкі папрацавала з рэактыўшчынай перш, чым падацца на пошукі працы.

Спачатку мяне гэта абурала, потым я прыняла правілы гульні і пачала шукаць той самы досвед. 

Вясной я ўбачыла на сайце EPAM, што кампанiя праводзіць стажыроўку анлайн, па выніках якой можна трапіць на працу. Варыянт! Я жыву ў Грузіі і стажыроўка (а пасля і проста курсы Java Web) прызначаліся для тых, хто жыве тут, нягледзячы на анлайн-фармат. 

Адзначу, што на ўсё гэта былі такія патрабаванні:

• English test B1-level (1 гадзіна на праходжанне);
• тэст адаптыўны з 3-х частак. Калі ты добра адказваеш, то сістэма задае табе больш цяжкія пытанні;
• Java Theoretical Test (40-60 хвілін на праходжанне), вельмі шмат пытанняў кшталту «памылка кампіляцыі здарыцца на радку X», “ што выведзе код» і г. д. (вы можаце паспрачацца са мной у каментах, што паказваюць такія задачы. Я лічу, што ўсялякія эківокі можна проста натрэніраваць, як я і зрабіла, рашаючы такія задачы шторанак. Але я ведаю, што пра ААП я раскажу і праз 15 гадоў, а ці прыме Java назву пераменнай, якая выкарыстоўвае нейкія спецсімвалы, я забуду);
• Java Practical Task (тут усё проста, хоць і разлічана на 4 гадзіны). Трэба спампаваць праект у якім вельмі падрабязна апісана, што трэба зрабіць і напісаныя тэсты. Даецца 10 спробаў запампоўкі ў   CI/CD, але тэсты ёсць і ў пачатковым архіве. 

Вынікова — трэба ахвяраваць 5-6 гадзін жыцця, не ўлічваючы падрыхтоўкі. 

Такія тэсты я праходзіла тройчы, апошнi — ў вераснi. Мае вынiкi: English — C1, Java Practical Task — 100%, на Java Theoretical Test было нешта кшталту 72%, 87% і 69%, прахадны парог — 62%. 

Але ж усе тры разы я атрымлівала стандартны ліст, у якiм чытала, што яны не гатовы ўзяць мяне, бо група ўжо «сфармiравана на конкурсная аснове з улiкам адпаведнасцi патрабаванням i парадку падачы заявак».

Цікава, што тэрміны пачатку курсаў пастаянна пераносіліся, то на месяц, то на тры (а (зараз я зноў бачу, што iдзе набор — ужо на снежань). Я пісала адказным эйчарам з просьбамі растлумачыць, чаму мяне не ўзялі, і проста пыталася, што мне трэба палепшыць у сваех выніках, каб урэшце рэшт патрапіць на тыя самыя анлайн-курсы. Але ў адказ — цішыня. 

Таму і вырашыла падзяліцца гэтай гісторыяй. Мо сярод чытачоў ёсць той, хто прайшоў гэты адбор? Калі гэта вы, раскажыце у каментах, на які бал вы здалі тэарэтычны тэст.

Пазначу: у мяне няма намеру кагосьці асудзiць ці выкрыць, я без прэтэнзій, што мяне не ўзялі, але цікава, якая тут у Грузіі канкурэнцыя на Java Web, бо адказныя за вынікі эйчары мне ж нічога не адказалі.

Дадам яшчэ, што напачатку восенi я знайшла працу. Не памятаю дакладна, як зайшла на сайт адной кампанii, але ж я патрапiла туды — а там быў раздзел пра працу.

Пошук працы заняў у мяне дзесьці паўгады, але я не тое, каб кожны дзень яе шукала. Бачыла нейкія вакансіі — адгукалася, ці праз рэфералку. А да гэтага вучылася два гады, паралельна працавала, але не ў IT. 

EPAM: «Няма фіксаванага праходнага бала. Мы глядзім у комплексе»

Мы даслалі запыт у EPAM, каб даведацца, чаму Кася не прайшла. Нам адказалі, што без імя кандыдаткі не змогуць праверыць і растлумачыць прычыну адмовы. «Але ў цэлым каманда EPAM Campus намагаецца адказваць усім, хто звяртаецца з дадатковымі пытаннямі». 

Таксама ў EPAM выказалі меркаванне, што, магчыма, кандыдатка была overqualified для курсаў і прапанавалі напісаць на канкрэтны адрас з абяцаннем разабрацца і даць падрабязны адказ. 

— Сёння EPAM Campus працуе ў 26 краінах — сярод іх Грузія, Арменія, Казахстан, Сербія і многія іншыя. Курсы запускаюцца ў залежнасці ад патрэбаў рынку. Напрыклад, у Грузіі зараз адкрыта 18 праграм па самых запатрабаваных ІT-напрамках — сярод іх Automated Testing in Java, .NET, Python, і іншыя. 

Нашы праграмы бясплатныя і разлічаны на розныя ўзроўні падрыхтоўкі: ад базавых курсаў да прасунутых, дзе студэнты вырашаюць рэальныя інжынерныя задачы і могуць разглядацца на адкрытыя пазіцыі ў кампаніі. Гэта робіць навучанне вельмі запатрабаваным: на некаторых напрамках конкурс дасягае да 15 чалавек на месца. 

У нас няма фіксаванага праходнага бала — напрыклад, што пры 80% у тэсце вы гарантавана трапіце ў групу. Мы глядзім у комплексе: улічваем вынікі тэстаў, узровень англійскай, CV, матывацыю і тое, наколькі профіль кандыдата адпавядае актуальным напрамкам і вакансіям. 

Фармаванне груп таксама залежыць ад таго, якія пазіцыі будуць адкрыты ў бліжэйшыя месяцы. Напрыклад, калі мы плануем найм аналітыкаў дадзеных, то набор на гэты напрамак можа быць пашыраны. 

Важна адзначыць, што мэта EPAM Campus — не абавязковы найм усіх выпускнікоў, а развіццё талентаў і падрыхтоўка спецыялістаў, запатрабаваных на рынку. Часта студэнты пасля завяршэння курса знаходзяць працу ў іншых кампаніях — і гэта абсалютна нармальна. Бывае, што кандыдат моцны, але прыдатнай пазіцыі ў EPAM няма проста зараз. Мы заўсёды радыя, калі такія спецыялісты вяртаюцца да нас праз некаторы час ужо з новым досведам. 

У цэлым, у мінулым годзе толькі ў Грузіі мы атрымалі тысячы заявак, навучылі 237 студэнтаў, і палова з іх была нанятая ў EPAM.

* Iмя спiкеркi зменена па яе жаданнi.