«Шалёных 9 мільярдаў за набор тэкставых промптаў». Віктар Хаменок пра тое, чаму ШІ — гэта бурбалка
Віктар Хаменок у сябе ў фэйсбуку выказаўся на тэму: «ШІ — бурбалка ці не». Спойлер: былы CEO Rozum Robotics упэўнены, што яшчэ які, і «хутка з вялікім грукатам лопне. Не можа не лопнуць!» Прыводзім пост цалкам.
— Cursor прыцягнуў на гэтым тыдні 900 мільёнаў даляраў пры ацэнцы ў 9 мільярдаў. Нядрэнна для кампаніі з 20 чалавек (тут стрыманае захапленне змешваецца з шчырай зайздрасцю).
Калі вы не ведаеце, што такое Cursor, то гэта такая «чарадзейная палачка», якой ты «чалавечым голасам» гаворыш, які праграмны прадукт хочаш распрацаваць, пасля чаго выскокваюць «два з ларца» і за паўгадзіны праграмуюць увесь код прадукту замест цябе. Увесь. Замест цябе. За паўгадзіны. За 20 баксаў у месяц.
Цяпер любы псіхатэрапеўт, без навыкаў праграмавання, можа распрацаваць дзённік тэрапіі ці КПТ-дзённік для сваіх кліентаў. Бухгалтар можа зрабіць калькулятар, які будзе складаць не лічбы, а дэбет з крэдытам, вылічваючы, які баланс атрымаецца ў выніку.
Спартоўцы могуць гэтак жа за паўгадзіны распрацаваць софт, які адсочвае прагрэс іх трэніровак і дае парады па харчаванні. За паўгадзіны! Зусім без навыкаў праграмавання!
9 мільярдаў — гэта шмат ці мала за такую чарадзейную палачку? Я быў упэўнены, што гэта капейкі, пакуль не даведаўся, што ў кампаніі працуе ўсяго 20 чалавек. Я задумаўся, як гэта магчыма, і пачаў разбірацца ў тэме (у тэхналогіі), і зразумеў, што сёння гэта нефіга не магія, а вельмі нават нескладанае тэхнічнае рашэнне. А значыць, што яго могуць паўтарыць не толькі гіганты, тыпу Microsoft, Apple ці JetBrains, але і іншыя невялікія каманды праграмістаў.
Так, зразумела, што ідзе вайна за долю рынку. Зразумела, што «хто раней устаў, таго і тапкі». Але 9, прабачце, шалёных мільярдаў за набор тэкставых промптаў (я трохі перабольшваю), якія можна напісаць аднаму?
Маё меркаванне: з пункту гледжання эканомікі, усё гэта гіганцкая бурбалка, якая хутка з вялікім грукатам лопне. Не можа не лопнуць! Усё з дакладнасцю да дэталяў супадае з бурбалкай доткомаў на пачатку 2000-х, калі мне, маладому праграмісту, у суперкрутой канторы аднойчы выдалі фінальны заробак мэбляй і камп’ютарам.
Не, я не адмаўляю рэальную карысць ШІ, больш за тое, як вы ведаеце, я вялікі фанат і апалагет ШІ і як тэхналогіі, і як драйвера эканамічнага росту, і як я***чай магіі, якая незразумела як, але ўсё ж такі працуе. Я дакладна ўпэўнены, што, як і інтэрнэт і вэб у 2000-х, ШІ ў бліжэйшы час перафарматуе ўсё, што нас атачае (а ты, як я ўжо папярэджваў, пры гэтым страціш сваю працу).
Але з пункту гледжання інвестыцый гэта ўсё вялікая істэрыя, калі за кампаніі і стартапы плацяць такія грошы, што ў дзясяткі і сотні разоў перакрываюць кошт распрацоўкі, і якія гэтыя кампаніі не заробяць і не вернуць інвестарам не тое што доўга, а ніколі. І з пункту гледжання тэорыі гульняў, мікра- і макраэканомікі гэта істэрыя не можа скончыцца нічым іншым, акрамя як халодным душам для інвестараў цягам найбліжэйшай пары гадоў.
Запомніце гэты «твіт». Потым будзеце тыкаць мяне ў яго носам. А я пакуль пайшоў думаць, як на гэтай істэрыі яшчэ паспець крыху зарабіць.
Читать на dev.by