Беларусы распавядаюць пра дактыласкапію пры ўездзе ў Грузію. Спецыяльна для грамадзян РБ?

Чытач, які ў сакавіку прыляцеў у Батумі (не з Беларусі), сутыкнуўся з новай працэдурай у аэрапорце. Паводле яго слоў, яшчэ на падыходзе да пашпартнага кантролю нейкія людзі ў форме прасілі прыбылых паказаць вокладку пашпарта. Убачыўшы пашпарт РБ, супрацоўнік папярэдзіў хлопца, што трэба здаць адбіткі пальцаў.

«Праграма была на рускай мове»

— Я думаю, што справа ў беларускім пашпарце, бо супрацоўнік не глядзеў маё імя — проста пакруціў пашпарт і сказаў, што мне трэба здаць адбіткі пальцаў. Я аддаў пашпарт у акенца пагранкантролю, дакумент там і застаўся, пасля чаго мяне папрасілі пачакаць на лаўцы.

Неўзабаве мяне адвялі ў пакой, дзе стаіць абсталяванне для дактыласкапіі. Жанчына-памежніца завяла на мяне картку і пачала апрацоўваць мае адбіткі. Усё было даволі ветліва: маўляў, не хвалюйцеся, стандартная працэдура.

Але мне падаецца, што гэта была не вельмі стандартная працэдура. Па-першае, я не ўпершыню ў Грузіі і дагэтуль ніколі з такім не сутыкаўся. Нават людзей, якія правяраюць пашпарты ДА кантролю, я раней не бачыў.

Па-другое, калі на мяне пачалі заводзіць картку, я звярнуў увагу, што праграма была на рускай мове (дзіўна, што для дзяржбяспекі выкарыстоўваецца праграма на замежнай мове). Я нават запомніў назву — «Дакто-2000», пасля загугліў і выявіў, што гэта беларуская распрацоўка. Дарэчы, праграма патрабавала ўвесці маё імя па бацьку, без гэтага картку завесці не атрымлівалася.

Па-трэцяе, жанчына не вельмі ўпэўнена карысталася праграмай — увесь час клікала іншых супрацоўнікаў, таму мяркую, што працэдура новая.

Да гэтага ў лютым я прылятаў у Грузію з Мінска — такога не было. Знаёмыя прыляталі восенню — таксама не было.

Не ведаю, ці былі іншыя беларусы ў нашай чарзе. Акрамя мяне, нікога на дактыласкапію не адпраўлялі.

Мы спыталі чытачоў, якія нядаўна прыязджалі ў Грузію, пра пашпартны кантроль. Некалькі чалавек (у асноўным тыя, хто перасякаў мяжу месяц таму і раней) адказалі, што нічога новага не заўважылі. Два тыдні таму адна дзяўчына без праблем прыляцела з Польшчы ў Батумі. Яшчэ адна дзяўчына распавяла, што пры перасячэнні наземнай мяжы з Турцыяй у пачатку сакавіка яе сябра-беларуса з грузінскім ВНЖ трымалі ў акенцы даўжэй, чым звычайна, але не больш за тое. Аднак знайшоўся яшчэ адзін чытач, у якога ў сакавіку знялі адбіткі пальцаў — у аэрапорце Тбілісі. Праўда, ён сцвярджае, што ПЗ было на англійскай мове і імя па бацьку ў яго не пыталі.

«Потым нас з украінцам дапытваў чалавек у цывільным»

— Я ляцеў з Цэнтральнай Азіі ў ЕС транзітам праз Грузію. У аэрапорце Тбілісі па вокладцы пашпарта (яго нават не адкрывалі) мяне і аднаго ўкраінца адвялі ўбок. Здаецца, быў яшчэ нехта з цёмна-сінім пашпартам, каго таксама адвялі. Але я не ўпэўнены, што гэта быў беларус.

Потым нас з украінцам дапытваў чалавек у цывільным: дзе і кім працуем, дзе будзем жыць у Грузіі. Ён пастаянна нешта пісаў у тэлефоне. Пасля гэтага ўкраінца адпусцілі, а мяне завялі ў асобны пакой, дзе без тлумачэння прычын узялі адбіткі ўсіх пальцаў і далоняў (ПЗ было на англійскай, інтэрфейс, падобна, зроблены на Windows, імя па бацьку не пыталіся). Потым мяне яшчэ крыху патрымалі і ўпусцілі ў краіну.

У чарзе быў таксама адзін азербайджанец, якому адмовілі ва ўездзе, бо ў яго не было страхоўкі, зваротнага білета і забраніраванага гатэля. Гэтыя прычыны яму зачыталі пры мне. У мяне была і страхоўка, і бронь, але нічога з гэтага не спыталі.

Раней я ўжо двойчы быў у Грузіі як турыст, але з такой працэдурай на ўездзе сутыкнуўся ўпершыню. А вось вылет у ЕС прайшоў зусім без праблем: у аэрапорце Кутаісі пашпарт праверылі за дзве хвіліны і прапусцілі.

Рэдакцыя звярнулася па каментар да памежнай службы Грузіі, але не атрымала адказу на працягу сутак. Апублікуем яго, калі (і ў выпадку калі) атрымаем.

Wanted. Калі ў вас таксама здымалі адбіткі пальцаў пры ўездзе ў Грузію, напішыце нам у бот — гэта ананімна.