Беспрэцэдэнтная ўцечка дакументаў пра алгарытм Google узбаламуціла спецыялістаў па пошукавай аптымізацыі. Многія здагадкі пацвердзіліся, а кампанія была вымушаная прызнаць сапраўднасць уцечкі. Але верыць усяму не варта.
Беспрэцэдэнтная ўцечка дакументаў пра алгарытм Google узбаламуціла спецыялістаў па пошукавай аптымізацыі. Многія здагадкі пацвердзіліся, а кампанія была вымушаная прызнаць сапраўднасць уцечкі. Але верыць усяму не варта.
Пошукавы алгарытм Google — гэта «святы Грааль» інтэрнэту: усе робяць здагадкі, з чаго ён складаецца, але ніхто толкам не знае прынцыпаў яго працы. Нядаўна ўзніклая ўцечка «Content API Warehouse» складаецца з 2500 унутраных дакументаў. Яна ўключала інфармацыю пра тое, якія даныя збіраюць алгарытмы пашукавіка. Цягам некалькіх дзён Google не каментавала дакументаў і ўсё ж пацвердзіла іх сапраўднасць.
«Мы перасцерагае ад няслушных здагадак пра пошук, заснаваных на пазакантэкснай, састарэлай або няпоўнай інфармацыі. Мы даем шырокую інфармацыю пра тое, як працуе пошук і якія фактары ўлічваюць нашыя сістэмы. Мы таксама працуем над тым, каб абараніць цэласнасць нашых вынікаў ад маніпуляцый», — заявіў прадстаўнік кампаніі Дэвіс Томпсан.
Пра існаванне ўцеклых дакументаў упершыню паведамілі эксперты па пошукавай аптымізацыі (SEO) Рэнд Фішкін і Майк Кінг, кожны з якіх апублікаваў першапачатковы аналіз уцечкі. Фішкін заявіў, што дакументы яму перадала ананімная крыніца, у якой быў доступ да файлаў аддзела пошуку Google. Пазней была раскрытая яе асоба — гэта SEO-спецыяліст і заснавальнік EA Eagle Digital Эрфан Азімі (Erfan Azimi).
Паводле слоў аналітыкаў, уцечка дае беспрэцэдэнтны погляд на працу пашукавіка. Галоўнае, што паказалі гэтыя дакументы, — ашаламляльнае адрозненне прынцыпаў працы алгарытмаў і заяў кампаніі, якія яна рабіла на працягу многіх гадоў. Дзякуючы апісанню пошукавага API можна зразумець, як у цэлым функцыянуе ўся пошукавая сістэма.
Уцечка раскрывае збор і выкарыстанне даных Google, алгарытмы ранжыравання, перавагі, якія пашукавік аддае сайтам на такія спрэчныя тэмы, як выбары, працу з невялікімі сайтамі і многае іншае. Тым не менш застаецца незразумелым, якія менавіта дэталі выкарыстоўваюцца для ранжыравання пошукавага кантэнту. Акрамя таго, інфармацыя можа быць састарэлай або сабранай у адукацыйных мэтах.
У дакументах змяшчаюцца тэхнічныя дэталі, якія менавіта даныя з вэб-старонак і сайтаў збірае Google, як апрацоўвае запыты, а палітычна адчувальныя тэмы, якія сігналы выкарыстоўваюць для аналізу невялікіх сайтаў і многае іншае. Напрыклад:
Фішкін у сваім аналізе апісвае працу сістэмы пад назвай NavBoost, якая збірае даныя пра клікі праз браўзер Chrome. Пра гэтую сістэму раней казаў у часе слуханняў у справе Міністэрства юстыцыі ЗША віцэ-прэзідэнт па пошуку Google Панду Наяк. Напрыклад, Google выкарыстоўвае гісторыю файлаў cookie, даныя ўваходу ў Chrome і выяўленне шаблонаў у якасці эфектыўных сродкаў барацьбы са спамам.
NavBoost аналізуе даныя пра клікі па геазонах з улікам узроўню рэгіёна, а таксама выкарыстанне мабільных прылад у параўнанні з ПК. Калі Google не мае даных для пэўных рэгіёнаў і карыстальнікаў, яны могуць прымяніць універсальныя правілы да вынікаў запыту.
Эксперты сыходзяцца ў меркаванні, што скрытнасць Google спрыяла разрастанню індустрыі SEO, якая шмат у чым пабудаваная на здагадках і тэорыях. На думку Фішкіна, не варта прымаць на веру ўсё, што заяўляе Google, а ўцечка мае стаць падставай для больш пільнага аналізу рэальнай працы пошукавага алгарытму кампаніі.
Google, як правіла, захоўвае вялікую сакрэтнасць у дачыненні да таго, як працуе яго пошукавы алгарытм, але гэтыя дакументы — разам з нядаўнімі паказаннямі ў антыманапольнай справе Міністэрства юстыцыі ЗША — далі больш яснасці адносна таго, на якія сігналы звяртае ўвагу кампанія пры ранжыраванні сайтаў.
Рэлацыраваліся? Цяпер вы можаце каментаваць без верыфікацыі акаўнта.
И опять без ссылок. Одна бабка где-то сказала и весь базар начал разносить. Что-то где-то утекло, мы не знаем что, у нас нету ссылок, но это огромнейшая утечка, баба зина не "урот".