«Выгаранне, штодзённая стомленасць, дрэнны сон». Айцішнікі расказалі пра працу адначасова на 2+ праектах

«Праз год я ледзь не выгараў»

— Праграмую за грошы 10+ гадоў. Працую на двух і больш праектах ужо некалькі гадоў.

Першы раз спецыяльна дадатковай працы нават не шукаў. Працаваў у буйной міжнароднай кампаніі фултайм з легасі, які мы ўсе любім. Не перапрацоўваў, закрываў усе задачы ў тэрмін, пілаваў pet-праекцікі ў вольны час, карацей, выконваў work life balance.

Усё пачалося з невялікай кансультацыі, якая плаўна перарасла ў стварэнне прататыпа, а потым і ў паўнавартасны бізнэс-праект. Так як я рабіў прататып і ўжо наладзіў кантакт з заказчыкам, мне прапанавалі працягнуць за нармальныя грошы. Новы праект мяне рэальна захапіў, і паўстала пытанне пра сумяшчэнне з асноўнай працай. 

Скажу адразу, я прыхільнік сумленных і празрыстых адносін з працадаўцам і захавання працоўнай дамовы. Таму адкрыта пагутарыў з кіраўніком пра магчымасць паралельнай працы, расказаў пра праект. Ён быў не супраць з умовай захавання прадукцыйнасці.

Праз год я ледзь не выгараў, бо не прывык так хутка пераключаць кантэкст і планаваць свой час. Зразумеў, што пара штосьці мяняць. Перайшоў на B2B на асноўнай працы і скараціў працоўныя гадзіны, гэта дапамагло збалансаваць нагрузку.

Праз некаторы час скончыўся праект у асноўнага працадаўцы, і я стаў шукаць замену. Новы праект знайшоўся праз былых калег.

Улічваючы свой папярэдні досвед, я адразу дамовіўся працаваць B2B праз work order, каб загадзя ўзгадняць спіс задач, які мне трэба будзе зрабіць. Гэта дапамагло яшчэ лепш размеркаваць нагрузку і планаваць свой час. Працую фултайм, але цяпер раблю гэта больш выразна і асэнсавана і за большыя грошы.

«Праца дзеля жыцця, а не жыццё дзеля працы»

— Я працую Principal, Lead QA ад выпадку да выпадку. Да канца 2023-га сумяшчаў два праекты. 

Асноўная праца была вельмі «хісткая». Праект то ёсць, то яго няма, то кліент адкалоўся ў працэсе распрацоўкі, то яшчэ што. Усё думаў, што «праца» памрэ ў любы момант, а я толькі пераехаў у Польшчу, і рэзка шукаць кагосьці яшчэ быў не варыянт.

Знаёмыя паклікалі на новую працу. Вядома, яны ведалі пра асноўную занятасць. Запасная была не фултайм, стартап без жорсткіх працэсаў. Грошы не былі ў прыярытэце, бо не за фултайм ніхто не плаціць горы.

На другой працы былі ў курсе. Па першай — пару разоў на секунду не той Slack быў адкрыты за год+, але ніхто нічога не зразумеў. Дый каму якое дзела, калі я і так на асноўнай за дваіх працаваў (была пачак джуноў, але ўсе разумелі іх капасіці і дэліверы).

Якія лайфхакі дапамагаюць эканоміць сілы і пры гэтым яшчэ і выконваць працу:

• Самае галоўнае — гэта самаарганізацыя і дысцыпліна. Прам жалезная. Гэта не на 100% пра мяне, але прыйшлося прапампаваць.
• Букаць у календары асноўнай працы мітынгі з другой, калі яны ёсць, але акуратна і не нахабна. Калі на другой поўны скрам і 100500 мітынгаў — гэта не варыянт. Я рабіў у адваротны бок, але ў мяне ўнікальны выпадак.
• Даводзілася класціся раней і падымацца крыху раней, каб на другой працы штосьці парабіць. Потым асноўная, потым перапынак, часцей за ўсё шпацыры/крамы. І потым адвячоркам яшчэ пару гадзін. Звычайна да 22:00.
• Па магчымасці добра спаць і больш адпачываць ад усіх лічбавых прылад.

Прапрацаваў у такім рэжыме дзесьці паўтара года. Пад канец ужо думаў: усё, скончуся. Але прапанавалі новую працу, і там была адэкватная размова з новым начальствам. Яны вельмі прасілі празрыстасць і каб не было падпрацовак. Я пакуль не пашкадаваў.

Наконт знакамітых халівараў «вось там працадаўца пакутуе, і я за такіх працу раблю, душы працы не аддаяце, пакуль адпачываеце, пра праект не думаеце» і г. д. За 10 гадоў у ІТ каб за мяне хоць адную мікразадачу хто зрабіў ці лішні раз «дзякуй» сказаў. Колькі разоў мяне «размачалілі» розныя карпарацыі, не злічыць. Так што ніякае «сумленне» ў мяне не баліць.

Калі нармальныя адносіны з начальствам і празрыстыя працэсы, можна заўсёды нармальна пагутарыць і вырашыць 99% пытанняў. Дый паўсюдным B2B, зрэзанымі заробкамі і сацпакетам — моцна ў каго сумленне баліць? Адным днём тысячамі звальняюць. Гэта было моцнай матывацыяй — калі асноўная праца сыпацца пачала, трымацца за другую.

Плюс усё вельмі моцна залежыць ад чалавека. Рэдка сустракаюцца, але ёсць людзі вельмі высокаарганізаваныя, якія ўсё заўсёды своечасова і прадумана робяць. Не робяць тое, пра што іх не прасілі, і думаюць наперад, як зрабіць лепш. Я думаю, такія б маглі на дзвюх працах працаваць.

Я паўтараць не планую і, спадзяюся, жыццё не прымусіць. Сябе асабіста на паўнавартасных двух фултаймах не ўяўляю з маім узроўнем адказнасці. Мне нагрузка 75% + 50% або 100% + 50%, якая была ў мяне, каштавала столькі сіл, што цяжка ўявіць.

Але я ўсё яшчэ веру, што гэта магчыма. Неабавязкова па 12 гадзін на адной працы «гарэць», каб не дай бог начальнік або калега дрэнна не падумалі. Для большасці ў любой сферы праца застаецца працай. Заменай нашага абмежаванага часам жыцця на грошы.

«Працую па 12-16 гадзін»

— Я DevOps-інжынер, працую на двух праектах проста цяпер. Каму не патрэбныя дадатковыя сродкі? 

Для парттайм праекта шукаў штосьці ў тым жа духу, што і мой асноўны праект — праца ў аблоках над SIP-тэлефаніяй. Ад самага пачатку дамовіўся, што магу быць он-кол і вырашаць нейкія сапорт-праблемы, што ўзнікаюць, у любы час. Але асноўную працу над другім праектам пачынаю не раней за 17:00 па Польшчы. 

Не спаліцца дапамагае тое, што хоць праекты і максімальна падобныя, але на асноўным працую з Azure, а на другім — з AWS. Розніца ў тэрміналогіі і тое, што другі заказчык з ЗША, дапамагаюць паспяваць на дэйлікі і туды і сюды, і, у тым ліку, не сказаць лішняга.

У суме працую па 12-16 гадзін, плюс па 4 гадзіны на выходных. У такім рэжыме ўжо прыкладна 4 месяцы. Часам стамляе, але адсоткаў 60 працы палягае больш у падтрымцы і аналізе логаў, метрык. Так што часам можна нават і пагуляць у працоўны час.

«Грошы добрыя, усе заказчыкі задаволеныя»

— Я Backend-распрацоўшчык з 15+ гадамі досведу. Яшчэ ў Беларусі быў кантракт на ІП з нямецкай кампаніяй, які я перацягнуў ужо на польскае JDG. Дамовіўся, каб паднялі рэйт у сувязі з пераездам у Еўропу. Цалкам атрымоўвалася не менш, чым прапаноўваюць Senior Devs на B2B на мясцовым рынку.

Прыкладна 2 гады назад на хвалі навін пра скарачэнні праграммістаў ва ўсім свеце вырашыў, што трэба неяк спраўдзіць сваю вартасць на рынку працы або мець нейкую падстрахоўку. Яшчэ дадаліся планы ўзяць сваё жытло ў іпатэку. Вырашыў, што трэба звярнуцца да свайго Upwork-акаўнта і паглядзець, як там цяпер справы.

У мяне вельмі добры профіль на Upwork, шмат прац выканана з добрымі водгукамі, шмат гадзін адпрацавана праз платформу. Але апошнія некалькі гадоў я працаваў праз прамы кантракт на немцаў.

Пошук падпрацоўкі заняў прыкладна месяц. Ад адной прапановы я адмовіўся, а вось другая — амерыканскі стартап у галіне кібер-бяспекі — мне падалася вельмі цікавай. Дамовіліся, што буду працаваць на іх парттайм — 20 гадзін на тыдзень.

І вось ужо 2 гады я працую ў наступным рэжыме. Нямецкі Enterprise — на фултайм і амерыканскі стартап — парттайм. Агулам на дзень па 10 гадзін — 6 стары кантракт і 4 на новы.

Прытым я ў сваёй камандзе фактычна выконваю ролю ліда. Акрамя мяне яшчэ некалькі распрацоўшчыкаў сярэдняга ўзроўня, нейкія крытычныя і складаныя рэчы звычайна я распрацоўваю.

На стартапе распрацоўка значна больш інтэнсіўная. Але за 4 гадзіны на дзень шмат чаго паспяваю зрабіць. Нядаўна атрымаў нават станоўчы фідбэк на мой перформанс на стартапе і падняў свой рэйт на $5, што прыемна.

Наконт таго, што я працую на 2 праекты — я нікому нічога не кажу і звычайна дасяжны для ўсіх увесь працоўны дзень. Мне падаецца, што ў стартапе нават не ўсе ведаюць, што я парттайм распрацоўшчык. Можна было б так і на 2 фултаймы працаваць, але мне здаецца, гэта ўжо занадта.

Была думка пашукаць нейкую адну працу на больш-менш добры рэйт, але мне неяк пакуль шкада кідаць. Пераходзіць у стартап на фултайм і адмаўляцца ад нямецкага кантракта пакуль не рызыкну, бо няма ўпэўненасці, што яны заўтра не закрыюцца. Таму працую як працуецца, грошы добрыя, усе заказчыкі задаволеныя. Пакуль што, падаецца, не выгараў.