Папрасілі айцішнікаў расказаць пра іх незвычайныя графікі працы: хтосьці ўстае, а 5:00 раніцы, каб вызваліцца да абеду; хтосьці прысвячае некалькі гадзін на дзіця; а хтосьці ў сярэдзіне дня кладзецца паспаць.
Папрасілі айцішнікаў расказаць пра іх незвычайныя графікі працы: хтосьці ўстае, а 5:00 раніцы, каб вызваліцца да абеду; хтосьці прысвячае некалькі гадзін на дзіця; а хтосьці ў сярэдзіне дня кладзецца паспаць.
— Я пачынаю працу, а 6:00 раніцы. Устаю ў 5:10, снедаю — і пачынаю: праца ж аддаленая, ехаць у офіс не трэба. А ў 15:00 ўжо вольная. Але, вядома, калі трэба штосьці тэрмінова дарабіць, то затрымліваюся і працую крыху больш.
Як да гэтага ставяцца ў камандзе: нармальна. У нас пяць чалавек пачынаюць прыкладна ў гэты ж час і нават раней, у тым ліку і цімлід. А 6:00 раніцы працуеш нават прадукцыйней, чым яшчэ калі. Калі я толькі прыйшла ў кампанію, пачынала, а 9:00, а потым паглядзела, што калегі раней прыступаюць да працы і раней сканчаюць, і стала рабіць гэтак жа сама.
Яшчэ два чалавекі ў нас у камандзе працуюць паводле іншага графіка, але праблемы ў гэтым няма — мы нармальна з імі стыкуемся, праводзім мітынгі.
Пасля 15:00–16:00 у мяне час на саманавучанне, англійскую, шпацыры і сустрэчы з сябрамі, я таксама баўлю яго з сям’ёй і прысвячаю свайму хобі. Кладуся ў ідэале, а 22:00, але так не заўжды атрымліваецца.
— У мяне не зусім стандартны графік: я дапамагаю жонцы ў дэкрэце з дзіцем, таму альбо працую ад 12:00, альбо ад раніцы і да 12:00 — а потым ужо ўвечары ад 18:00.
За кошт такога разбіцця мы ўсё паспяваем: калі дзіця трэба да доктара зводзіць ці яшчэ куды, то стараемся зрабіць гэта зранку — а потым я ўвесь дзень і ўвечары працую. А калі я пачынаю ад раніцы, то ў сярэдзіне дня вылучаю вялікі прамежак, каб пазаймацца з малым, зводзіць яго куды-небудзь — ну і ўвечары я дапрацоўваю патрэбны час.
У кампаніі да майго графіка ставяцца нармальна. Ён нават мне ў плюс, бо я працую на амерыканскім праекце — і ўвечары перасякаюся з амерыканскай камандай.
Але ў цэлым у такім рытме жыць цяжка: часу на сябе і асабістыя справы катастрафічна мала. Спадзяюся, калі дзіця стане старэйшым, нам будзе прасцей.
— Летась жыў на Тэнэрыфэ, розніца з мінскім офісам у мяне была 3 гадзіны. Таму я пачынаў працаваць, а 6:00 зранку і працаваў з перапынкамі, прысвячаючы час сям'і і дзіцяці. Сканчаў прыкладна, а 17:00.
Графік быў такі:
Да такога графіку я хутка прыстасаваўся, тым больш што сам яго сфармаваў такім чынам і быў усім задаволены.
У кампаніі ў нас галоўнае правіла — адпрацоўваць ±40 гадзін на тыдзень і камунікаваць з калегамі, каб не падвісалі задачы. У прынцыпе, кіраўніцтва гатовае было да таго, каб я падлучаўся, а 12:00 па Мінску, але мне было складаней, бо ў такім разе я прапускаў ранішнія 15-хвілінныя мітынгі з планаваннем на дзень. Ну і ў цэлым камфортней працаваць у адным рэжыме з усёй камандай.
З мінусаў: часам было цяжка падымацца так рана і працаваць у цемры, бо днець пачынала бліжэй да 8:00.
З плюсаў адзначу, што на Тэнэрыфэ дзень доўгі, заўсёды 10-12 гадзін, вечарам пасля працы можна было схадзіць яшчэ да акіяна павячэраць.
— У мяне ў календары ў сярэдзіне дня запланаваны «мітынг» з самім сабой: я абедаю, а потым хвілін 30-40 сплю альбо спрабую заснуць. Кароткі сон дазваляе атрымаць другую «раніцу» ў працоўным дні і значна знізіць стрэс ад працы.
Бываюць сітуацыі, калі на працягу працоўнага дня працаваць дык і зусім не хочацца, і тады я адпачываю. Частку задач я свядома пераношу на нядзельную раніцу альбо на пасляабедзенны перыяд (мая другая «раніца»). Гэта дазваляе эфектыўна закрываць задачы на распрацоўку, якія патрабуюць канцэнтрацыі і максімальнай увагі без адцягненняў/мітынгаў.
Мая каманда ў курсе, што я практыкую такую гісторыю, так што праблем у нас не ўзнікае. Хачу заўважыць, што ўсё тое ж самае было і раней — калі я працаваў у офісе, а не аддалена, — але было складаней: даводзілася спускацца на стаянку і драмаць у машыне.
— Раскажу, як працаваў над праектам па дапрацоўцы CRM-сістэмы прыватнай клінікі на поўначы Канады. Часавая розніца — мінус 8 гадзін ад Мінска, у нас 18:00, а там другі сняданак, які пачынаецца, а 10:00.
Заказчык працуе па 12 гадзін штодня, кожнае чханне з ім узгадняецца — быў такі пункт у кантракце. Мне праект быў цікавы, і я падладзіўся пад заказчыка, але прыйшлося адмовіцца ад астатніх праектаў. Склад каманды тройчы мянялі за 2 гады.
Так, мой працоўны дзень пачынаўся, а 17.00, а сканчаўся, а 4:00–5:00. Для распрацоўшчыкаў дэйлі быў пры канцы дня — на наступны дзень, на рэв’ю, рэтра і планаванні ўжо даводзілася трываць, каб не заснуць. А я, аналітыкі і сэрвіс пакутавалі больш. Але затое праект быў вельмі цікавы, мы пасябравалі з заказчыкам, а адзін удзельнік каманды нават з’ехаў жыць у Канаду на трэцяй чвэрці праекта.
Расклад быў такі: чатырохдзённы працоўны тыдзень, а астатнія тры дні я праводзіў у рэжыме праверкі пошты, пазнак urgent з усім наступствамі і правядзеннем дэйлі. Клаўся спаць, а 3:00–5:00, уставаў, а 14:00–15:00 і да 18:00 меў вольны час, які мог выдаткаваць на сябе і сяброўку.
Мая дзяўчына адразу ўвайшла ў маё становішча, яна мела ўжо непрацяглы досвед працы з кітайцамі па начах (не айцішка). Ад праекта былі адныя плюшкі — мову падцягваў, набіраўся досведу ў аддаленай працы, вучыўся працаваць з першым замежным заказчыкам, разумець, як вядзецца медыцынская, юрыдычная, фінансавая дакументацыя, дый заробак быў вышэйшы за рынак. Карацей, застаўся задаволены.
Але для некаторых гэта была іншая гісторыя: тыя, хто меў дзяцей або не такія лаяльныя сем'і, нярэдка сыходзілі з праекта. Перафарматаваць графік жыцця пад праект выявілася не складана, а вось адвыкаць ад яго праз 2 гады прыйшлося пару месяцаў.
— Аддалена працую з Беларусі на прадуктовую расійскую кампанію. Паводле дамовы ў мяне стандартны графік: ад 9:00 да 18:00, але часта даводзіцца працаваць да 19:00, бо я раблю перапынкі.
У мяне маленькае дзіця, апошнім часам мы ездзім з ім на заняткі 2 разы на тыдзень, і я на 2 гадзіны выпадаю з працоўнага графіка. А раней я мог на 1-2 гадзіны выйсці з малым на вуліцу.
Калі дзіця застаецца дома, не ідзе ў садок, то мая раніца таксама пачынаецца пазней — а 9:30. На шчасце, у кампаніі няма кантролю часу, мы здаем толькі тэкставыя справаздачы пры канцы працоўнага дня.
— Жывем з сям’ёй у Тбiлiсi. Дзяцей у школу i ў дзiцячы садок важу я. Але ж мой старэйшы вучыцца ў другую змену, а малодшы — у першую. Таму атрымлiваецца так: я заводжу ў сад малодшае дзiця, потым мы са старэйшым ідзем у каворкінг, i там я праводжу мітынг (працоўны дзень у нас пачынаецца, а 9:00 па мінскiм часе, а ў Тбiлiсi адпаведна, а 10:00). Пасля мы са старэйшым рушым у школу, а адтуль я iду ў офіс. Увечары жонка забірае нас траіх.
Як правiла, у каворкiнгу мы праводзiм 2-2,5 гадзiны, старэйшаму крыху сумна (яму амаль 8 год, вучыцца ў 2 класе), але ён мне асабліва не замінае, калі яго заняць чымсьці. Часцей за ўсё ён дапісвае хатняе заданне або гуляе ў тэлефон.
Рэлацыраваліся? Цяпер вы можаце каментаваць без верыфікацыі акаўнта.
"один участник команды даже уехал жить в Канаду на третьей четверти проекта."
Когда светит такая перспектива то почему бы вначале в Минске не поработать по канадскому времени.
Вывод - дети мешают работе в айти
никто не мешает пойти в государственную компанию и работать по четкому графику с 8 до 17, и больничные все без проблем оплачиваются и даже дополнительный день государство дает в неделю для многодетных. Оплачиваемый!
А сколько платят IT шникам в государственной компании? Например в Беларусьбанк, или БелЖ/Д, или Горизонт ?
Раза в два меньше чем в ПВТ.
Так что вы уж там как нибудь сами со всеми этими удобствами работайте.
Всегда было любопытно, я один так комплексую, когда читаю про программистов которые работают по 8 часов в день? 4-5 часов продуктивной работы - это максимум, дальше мозг просто закипает.
dev.by, twitter и телеграм каналы сами себя не почитают
Научи мозг расслабляться. Покодил полчасика - часок сериал посмотрел, ещё полчасика кодинга - с собакой часок прогулялся... И скоро сможешь заказчику не только 8, а все 12 часов логать... :)))
Это если работа "не бей лежачего". А если работа в удовольствие и захватывает, то тут и ночью во сне никак не можешь остановиться. Всё ищешь варианты как сделать лучше.
не работал ты на галерах, где по 12-14 часов без выходных люди работают
4-5 и уже ноешь
Согласен, тоже пришел к выводу что часов где-то 5-6 надо. Но зависит от вида работы. Если мозгом подумать надо - то так получается. Если больше механическое вроде набивки кода, то можно и больше.
Остальное время обычно слакаешь.
Эпизодиески бывает конечно еще когда хочешь таск добить, вроде как вот, свет в конце тунеля уже виден, и часов 12 можешь фигачить, но это требует мобилизации сил и потом отдыха. И если злоупотреблять то выгораешь нафиг.
Всегда тяготили не стандартные графики, наверное потому, что работа - только для денег. В выходной поработать, срубить двойной рейт, а потом взять дейоф в удобное время - это пожалуйста (хотя и такое бывает раз в пару лет), а пропускать жизнь стороной работая ночью и отсыпаясь днём - это не для меня.
Деньги дают очень хорошую возможность наслаждаться жизнью. Заработал хорошие деньги - можно поехать отдыхать в Италию или Испанию. А это совсем не то что отдых на озере Нарочь.
Так что стоит работать так чтобы зарабатывать деньги.
Маладосьць сапсуеш дзеля набыцця багацця, багацце дзеля набыцця маладосьці. Навошта так жыць?
Как говорят, нужно работать не больше, а умнее)
Жесть.
Мне тоже как то предлагали на австралийский график - но я сразу послал нафиг.
Вот с америкосами нормально, они где-то в 4-5 вечера по нашему активизируются, часа 4 с ними состыковаться и можно заканчивать работу. С европой конечно проще всего, хотя сейчас по зиме разница уже 3 часа.