«Мы спакойныя». Айцішнікі-беларусы ў Ізраілі расказваюць, што адбываецца
Раніцай 7 кастрычніка пачалася новая вайна на Блізкім Усходзе.
Распыталі айцішнікаў, якія жывуць у Ізраілі, якая цяпер абстаноўка вакол.
Раніцай 7 кастрычніка пачалася новая вайна на Блізкім Усходзе.
Распыталі айцішнікаў, якія жывуць у Ізраілі, якая цяпер абстаноўка вакол.
Што адбываецца
Вайна Ізраіля і «Хамас», якая пачалася ў суботу, стала самым значным абвастрэннем на Блізкім Усходзе ад часоў вайны Суднага дня 1973 года.
Баевікі руху «Хамас», які кантралюе сектар Газа, напалі на Ізраіль раніцай 7 кастрычніка. Тэрарысты выпусцілі каля 3000 ракет і прарваліся ў памежныя раёны, пасля чаго ўступілі ў бой з ізраільскімі вайскоўцамі і захапілі ў палон дзясяткі закладнікаў.
Адной з першых мэтаў тэрарыстаў стаў музычны фестываль Universo Paralello Israel Edition, які праходзіў каля кібуца Рэім, за пяць кіламетраў ад сцяны, якая аддзяляе ізраільскую тэрыторыю ад сектара Газа. Паводле даных пошукава-выратавальнай групы Zaka, там загінулі па меншай меры 260 чалавек.
У адказ армія Ізраіля пачала наносіць масіраваныя ўдары па сектары Газа. Ізраіль афіцыйна абвясціў, што знаходзіцца ў стане вайны. За 48 гадзін ЦАХАЛ мабілізаваў 300 тысяч рэзервістаў. Раніцай 9 кастрычніка Армія абароны Ізраіля заявіла аб аднаўленні кантролю над усімі населенымі пунктамі на мяжы з Сектарам Газа.
Ізраільскі прэм’ер Біньямін Нетаніягу паабяцаў знішчыць «Хамас» і заклікаў жыхароў сектара Газа «неадкладна з’язджаць», але ў двух мільёнаў чалавек, якімі «Хамас» карыстаецца як жывым шчытом, фактычна такой магчымасці няма.
На трэці дзень вайны на Блізкім Усходзе армія Ізраіля перайшла да фазы «поўнага знішчэння» «Хамас» і пачала блакаду сектара Газа, а «Хамас» працягнуў абстрэльваць гарады Ізраіля.
Паводле апошніх звестак ізраільскіх уладаў (на вечар 9 кастрычніка), у выніку атакі «Хамас» у краіне загінулі больш за 900 чалавек, больш за 2400 атрымалі раненні. Палесцінскія ўлады паведамлялі, што ў сектары Газа ў выніку ўдараў ЦАХАЛ загінулі 687 чалавек і яшчэ 3800 параненыя.
9 кастрычніка «Хамас» прыгразіў, што пачне караць смерцю закладнікаў (паводле паведамленняў баевікоў, больш за 130 чалавек) у выпадку нападаў Ізраіля на жылыя будынкі ў сектары Газа.
«Шмат здаровай злосці. Страху няма. Людзі падтрымліваюць адно аднаго і войска»
Цімур Хашчавацкі, да вясны 2021 Head of Engineering у SK Hynix:
— Мы рэпатрыяваліся на пачатку ліпеня — я, жонка, дачка і два каты. Жывем у Рышон-ле-Цыёне — гэта цэнтр, адзін з гарадоў-спадарожнікаў Тэль-Авіва.
… (зараз прыйшлося перапыніцца, каб спусціцца ў сховішча). Нашае мястэчка таксама закранула: учора было тры прылёты, адзін раз з ахвярамі — здаецца, загінула тры чалавекі. Сірэны, якія папярэджваюць, што трэба спусціцца ў сховішча, гучалі тузін раз у першай палове дня і пару разоў вечарам. Сёння зранку — два разы.
Абстаноўка вакол такая: людзі смуткуюць аб загінулых, іх ужо шмат сотняў, у многіх сябры, знаёмыя або сваякі — у Ізраілі лічаць, што знаёмыя з кожным праз адзін поціск рукі. Шмат здаровай злосці. Страху няма. Людзі вельмі падтрымліваюць адно аднаго і войска. На здачу крыві выстраіліся вялізныя чэргі, рэзервісты злятаюцца з усіх краін свету.
Наш настрой спакойны, нашмат спакайнейшы, чым быў у Мінску апошнія тры гады. Калі на тваім баку войска і паліцыя, гэта расслабляе.
Мы перажываем толькі за тых, хто ў баях: мая аднакласніца рэпатрыявалася вельмі даўно, і абодва яе сына цяпер салдаты. 5 хвілін таму ў сховішчы я балбатаў з суседам — яны прыехалі летась з Марыупаля, а пасля гэтага чалавек наогул наўрад ці здольны чаго-небудзь спалохацца.
Сховішчаў нашым доме на 16 кватэр — гэта вялікі бетанаваны пакой на нулявым паверсе. Святло, крэселкі, усе суседзі адно аднаго знаюць. Мы пераехалі ў гэты дом два дні таму, таму выкарыстоўвалі сітуацыю як падставу пазнаёміцца з астатнімі. Спускаюцца, што праўда, далёка не ўсе.
Тут мы адчуваем сябе ў бяспецы. Трэба адзначыць, што ракеты, якія прылятаюць ад мясцовых тэрарыстаў — усё ж не тыя, што прылятаюць ад расійцаў ва Украіну. Гэта не «Калібры» і не «Оніксы». Дом такія ракеты не знішчаць, але могуць [знішчыць] кватэру або аўтамабіль пры прамым траплянні.
Не сказаў бы, што мы адчуваем сябе ў небяспецы па-за сховішчам, але спускаемся сюды, бо глупа не зніжаць нават мінімальнай рызыкі, калі зрабіць гэта нескладана.
У Ізраілі першакласныя сістэма апавяшчэння і грамадзянскай абароны — сірэны, праграмы на тэлефонах, сховішчы ёсць у кожным доме, а ў новых дамах — нават у кожнай кватэры. Таму ніякай панікі, усе ведаюць, што рабіць. Чыноўнікі з Міністэрства абсорбцыі абзвоньваюць рэпатрыянтаў, правяраюць, ці ўсё як мае быць. У школах заняткі на пару дзён адмянілі, але праводзяць класныя гадзіны анлайн, каб супакоіць дзяцей і пераканацца, што з усімі ўсё добра. Заўтра ўрокі пачнуцца праз Teams. Вельмі шмат афіцыйных і неафіцыйных каналаў, дзе прапаноўваюць дапамогу — псіхалагічную і любую іншую (жытло, напрыклад).
На нашым паўсядзённым жыцці тое, што адбываецца, адбіваецца мала: мы пакуль што не працуем, а вучым іўрыт ва ўльпане. Апошнія два тыдні і так былі вакацыі праз святы — вучоба пачнецца крыху пазней.
Краіна, вядома, не жыве звычайным жыццём, але і не замірае: тое, што адбываецца цяпер, адбываецца не ў першы раз (хоць гэты раз сапраўды беспрэцэдэнтны праз вялікую колькасць грамадзянскіх ахвяр і закладнікаў, у тым ліку дзяцей). Усе працуюць, усе салідарныя, усе ўпэўненыя, што мы дамо рады.
Ажыятажу вакол няма. У супермаркетах купляюць ежу ў запас, але гэта не выглядае як паніка і цісканіна. Зразумела, што могуць быць сітуацыі, калі варта/даводзіцца пасядзець некалькі дзён дома — таму ідэя назапасіцца прадуктамі на тыдзень-другі наперад цалкам разумная.
«Гэта нашае 11 верасня: сярод пацярпелых — ужо тысячы»
Ягор Стронгін — франтэнд-архітэктар у Dynamic Yield by Mastercard:
— Я жыву ў Тэль-Авіве вось ужо 9 гадоў. А 6:30 раніцы 7 кастрычніка нас абудзіла сірэна — і я нават не паверыў: «Сірэна? У Шабат? А 6:30?»
Варта патлумачыць, што ўсё пачалося ў вялікае свята — Сімхат Тора, калі ўсе-ўсе, у тым ліку і нашае войска, былі па дамах.
Нашыя ворагі выявіліся вельмі падступнымі: яны выпусцілі адначасова 3 тысячы ракет, і ў той жа момант, пакуль людзі па ўсёй краіне хаваліся ў бамбасховішчы, тысячы баевікоў прарвалі нашую мяжу. Можна сказаць, што 7 кастрычніка — гэта нашае 11 верасня: сярод пацярпелых — ужо тысячы, забіта больш за 900 чалавек (і гэтая лічба ўвесь час расце, бо на тэрыторыі краіны ідуць баі).
Дык вось я не паверыў сваім вушам, калі пачуў гук сірэны так рана і ў такі дзень. Але жонка таксама чула: «Бярэм дзіця і ў сховішча!» — сказала яна, і мы рванулі з кватэры.
Пазней у Тэль-Авіве была яшчэ сірэна. А далей мы проста цэлымі днямі сядзелі ў навінах — чыталі, чыталі, чыталі. У той жа дзень у ізраільскае войска прызвалі 300 тысяч мужчын, вельмі шмат нашых знаёмых пайшло.
Што адрознівае тое, што адбываецца цяпер, ад таго, што тварыў «Хамас» раней:
- ну, першае, вельмі вялікая колькасць ахвяр, гэта ўжо не тэракт, у якім загінулі 2-3 чалавекі;
- другое, захоп тэрыторыі — баевікі зайшлі ў нашыя кібуцы, у нашыя гарады, і дагэтуль дзесьці там застаюцца.
Гэта не тэракт, а паўнавартаснае ўварванне — гэта вайна: адная дзяржава напала на іншую, ужыўшы велізарныя сілы. Абвешчанае ваеннае становішча.
І тое, што мы на ваенным становішчы, відавочна нават таму, хто наогул не сочыць за навінамі (хоць такіх, вядома ж, няма): частка крам раптам засталася без паставак, смецце не вывозіцца — раней такую працу часта выконвалі палесцінцы, а цяпер ім часова закрыты доступ у краіну.
Я асабіста не быў яшчэ ў краме, але мае суседзі кажуць, што ім асабіста давялося адстаяць у чарзе некалькі гадзін, бо людзі спалохаліся, што ўзнікне дэфіцыт прадуктаў і тавараў першай неабходнасці, — і сталі закупляцца ў запас. Мы з жонкай такога не робім, я ўпэўнены, што прадуктаў усім хопіць.
І ўсё ж варта заўважыць, што вайна там — на поўдні. А ў нас у Тэль-Авіве спакойна. Так, чутныя сірэны — вось толькі што адная была, я спусціўся ўніз. А цяпер зноў працую ў офісе на 35-м паверсе.
Не баіцца наогул ніхто, акрамя свежанькіх рэпатрыянтаў. Тыя, хто чуў сірэны раней, спакойныя, бо яны ведаюць, што Жалезны купал працуе, СПА працуе. І калі ты будзеш выконваць банальныя ўказанні, усё з табой будзе як мае быць.
Грамадства аб’ядналася, усе прымаюць бежанцаў з поўдня. Нашая кампанія, напрыклад, здымае нумары ў гатэлі і кватэры на AirBNB супрацоўнікам, якія жывуць на поўдні. І больш за тое — калі ты адчуваеш сябе не ў бяспецы, калі цябе трывожаць сірэны, ты можаш папрасіць, каб табе дапамаглі на час пераехаць на поўнач краіны.
Мы здаем кроў, скідваемся грашыма, збіраем вопратку і рэчы для войска — аджа на службу прызвалі 300 тысяч чалавек, не ўпэўнены, што вайсковае начальства за 2 дні знойдзе для такой колькасці зубныя шчоткі. Людзей забіралі з дому за лічаныя хвіліны. У Ізраілі гэта так: ты атрымліваеш паведамленне — і абавязаны неадкладна з’явіцца. Адразу ж! У Шабат вельмі многія гасцявалі ў бацькоў або проста былі ў гасцях — адтуль і адправіліся, без заезду дадому.
У нас у офісе ўсяго 3 чалавекі — бо многіх прызвалі. Людзі, якія працуюць за мяжой, ляцяць дадому, каб далучыцца да войска — бо іх таксама прызвалі.
У мяне ёсць калега, бацька чатырох дзяцей, які жыве ў Партугаліі ўжо шмат гадоў, і цяпер ён вяртаецца на радзіму. Ён можа гэтага не рабіць, яго не пакараюць за дэзерцірства — у Ізраілі дэмакратыя. Але ён не можа застацца ў баку, калі яго суайчыннікі ў бядзе — «не так выхаваны».
Усе ў Ізраілі настроеныя на перамогу. Нас не задаволіць ніякі іншы фінал акрамя знішчэння ХАМАСа цалкам.
Як тое, што адбываецца, уплывае на ІТ: кампаніі працягваюць працаваць, многія сказалі сваім супрацоўнікам, што яны могуць працаваць «як і колькі могуць» — кожны па сваіх сілах і абставінах. У нас усіх перавялі на працу з дому, хоць нядаўна мы вярнуліся ў офіс на 3 дні на тыдзень.
Плюс ІТ збірае вельмі шмат грошай у дапамогу сем’ям, якія страцілі сваіх родных.
Што яшчэ: сады-школы цяпер закрытыя, усе аддаюць перавагу заставацца з дзецьмі дома. Але нам патэлефанавала выхавальніца, каб пагутарыць па відэасувязі з нашай дачкой і падтрымаць яе. Дзе яшчэ вы такое ўбачыце?
«Закупілі прадуктаў і аддалі для перадачы на поўдзень краіны»
Іван (імя зменена — заўв.), уладальнік буйной вытворчай кампаніі ў Беларусі (жонка — QA-інжынер, працуе ў кампаніі з беларускімі каранямі):
— Мы крыху менш за год жывем Хайфе — гэта поўнач Ізраіля. Наш дом размешчаны на гары — таму мы з вышыні назіраем за горадам і портам. Ад 7 кастрычніка порт дадаткова ахоўваецца ваеннымі караблямі, пастаянна лётаюць ваенныя верталёты, перыядычна закрываюць частку дарог, выстаўляюць блок-пасты з праверкай аўтамабіляў.
Школы закрытыя, на цяперашні момант вучоба ў дзяцей плануецца ад 11 кастрычніка праз Zoom. Беларусы ўмеюць ва ўзаемадапамогу, але ў апошнія гады ўсе яны запалоханыя. А тут вельмі бачная падтрымка:
- на пункты здачы крыві ў першы ж дзень прыйшло столькі людзей, што давялося адкрываць дадатковыя;
- каля ўсіх крам і ў спецыяльных цэнтрах падтрымкі прымаюць матэрыяльную дапамогу, і яе вельмі шмат;
- частка груп у фэйсбуку (а тут гэта адзін з галоўных маркетплэйсаў) перасталі выкладваць усе аб’явы, акрамя аб’яў аб узаемадапамозе — і іх таксама шмат, і так па многіх напрамках.
З пункта гледжання ваенных дзеянняў тут, на поўначы, даўно нічога не было. А калі чытаць навіны, то на поўначы нічога не кажа пра тое, што ідзе вайна: няма ні ракетных нападаў, ні сірэн — нічога. Але цяпер у нас ідзе расчыстка бамбасховішчаў. Улады нават вылучылі асобны прамы нумар, на які можна патэлефанаваць — і дашлюць валанцёраў для гэтага.
На нашай з жонкай працы тое, што адбываецца тут, ніяк не адбілася — працуем аддалена і не ў Ізраілі.
Што мы канкрэтна робім цяпер — закупілі прадуктаў і аддалі для перадачы на поўдзень краіны. Цяпер адзіная дапамога, якую запытваюць у Хайфе, — прывозіць ежу і пітво ў цэнтры здачы крыві. Пішуць, што адгукнулася вельмі шмат людзей.
Страх асабіста ў нас? Так, вядома, ёсць, бо на поўначы Ліван, які абяцаў пачаць поўнамаштабнае ўварванне ў Ізраіль, калі пачнецца сухапутная вайна ў сектары Газа. А кіраўніцтва краіны маўчыць трэці дзень — і ніхто не разумее, што будзе далей.
План «Б» у выпадку, калі падзеі прымуць дрэнны абарот, — магчыма, з’ехаць на час у Беларусь або Расію. Але дзеці страцяць навучальныя дні, плюс цяпер наогул не ясна, ці будуць лётаць самалёты — можна некалькі разоў купіць квіткі, але нікуды не паляцець.
dev.by, як і іншым сумленным медыя, сёння вельмі складана: рэдакцыя працуе па-за межамі краіны, а нашыя рэкламныя даходы скараціліся ў некалькі разоў. Але мы даем рады — з вашай дапамогай. Гэта вы дзеліцеся з намі інфанагодамі, думкамі, досведам, часам, увагай і данатамі.
І яшчэ крыптой, тут кашалькі.
Дзякуй, што прачыталі гэтае паведамленне.
«ХАМАС стреляет, а мы смеёмся». Фронтенд-архитектор о жизни между сиренами
«ХАМАС стреляет, а мы смеёмся». Фронтенд-архитектор о жизни между сиренами
Очень подробный гид по Израилю. Документы, жильё, налоги, репатриация
Очень подробный гид по Израилю. Документы, жильё, налоги, репатриация
«Израиль — это и есть стартап». Автор бестселлера «Стартап-нация» — о том, возможен ли ИТ-успех в любой точке мира
«Израиль — это и есть стартап». Автор бестселлера «Стартап-нация» — о том, возможен ли ИТ-успех в любой точке мира
Айтишница-беларуска выбралась из Ирпеня. Говорим про страшные 13 дней
Айтишница-беларуска выбралась из Ирпеня. Говорим про страшные 13 дней
Рэлацыраваліся? Цяпер вы можаце каментаваць без верыфікацыі акаўнта.
Замечательная статья. Даже в Израиле под обстрелами лучше, чем в Беларуси. И еще жирным мазком по конфликту на Украине.
Дев.пл не сбавляет оборотов.
Представляете, как нужно было 3 года стараться, чтобы в Израиле под обстрелами люди чувствовали себя увереннее и безопаснее чем в сосуде стабильности?
А че там стараться, башляй бабки в дев.пл, и они вс***т что угодно.
Кушай, не обляпайся:
У Израиля есть сильно больше возможностей и ресурсов чем у Украины, чтобы дать гопникам по зубам. Надеюсь, хватит и политической воли.
Ну не знаю, чего они такие спокойные, у меня уже одни знакомые улетели с большой переплатой за билеты, а другие (Ашкелон) - не могут улететь из Тель-Авива (отмена рейсов).. Там довольно небезопасно и , возможно, будет ещё более небезопасно
Потому что израильтяне знают своё правительство и армию, и знают, что они их защитят. Беларусы кстати, тоже знают своё правительство и армию, [censored - П. 4.1.2. Пользовательского соглашения — https://devby.io/pages/polzovatelskoe-soglashenie]
какой дичайший трэш. больше тысячи убитых уже, все эти видосы с расправами, казнями гражданских, угоняемыми в плен женщинами и детьми, убиваемыми женщинами и детьми, ежедневными обстрелами и перспективой многократного ухудшения ситуации. люди в ужасе, бегут, кто может, а кто сбежал радуются. а здесь дебильнейшая релопропаганда. типа это все сильно лучше, чем РБ. все спокойно! ну должно же быть хотя бы минимальное понимание, когда уместно, когда нет. пора с этой помойкой завязывать окончательно... пускай тихо дохнет вместе со своими десятком релоботов.
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 11 кастрычніка 2023, 21:13
да не, забавно с них и их релорелигии рофлить порой))
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 11 кастрычніка 2023, 21:55
Нация, которая попала под халакост теперь сама занимается геноцидом.
Уроков из истории никто не извлек.
и уроков рузкого, в слове холокост две ошибки
Не русское же слово, я тоже не совсем русский. Мне можно )
Если вы по арабски не читаете, то видимо и не в курсе скольких ЦАХАЛ убил, и искалечил за годы оккупации, и чья это земля. Как колодцы в Палестине бетонировали, и прочие "шалости". В бибисях такое не покажут.
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 11 кастрычніка 2023, 23:09
Интересный исторический факт - в Белоруссии родилось больше Президентов Израиля чем Белоруссии
Неудивительно, так как Белоруссии уже лет 30 как не существует.
вы росийских карт не смотрите, там вам и не такое соврут
А куда Белоруссия делась то? Выглянул в окно - вроде все на месте...