Амаль усе знаёмыя пераехалі ў Польшчу. Даведаліся, ці хочуць эміграваць айцішнікі з рэгіёнаў

Ці добра дома

Амаль 60% маладых айцішнікаў высока ацанілі задаволенасць сваім жыццём — на «4» і «5». Кожны трэці-чацвёрты задаволены на троечку, і толькі кожны сёмы не задаволены.

Большасць удзельнікаў, здаецца, шчыра любіць свой (хутчэй за ўсё) родны горад. Вось што ім больш за ўсё падабаецца ў сваім горадзе:

• «Зручны, ёсць практычна ўсё».
• «Дом і сям’я, утульнасць, урбаністычнае развіццё».
• «Зяленіва, кампактнасць, няма спешкі».
• «Я тут нарадзіўся».
• «Інфраструктура, маштаб горада, радня і сябры побач».
• «Спакой: можна паспець зрабіць больш спраў, чым у вялікім горадзе. Мінімальныя выдаткі».
• «Архітэктура, прыгожае наваколле, жывая па беларускіх мерках эканоміка».
• «Невялікі памер горада, наяўнасць набярэжнай, танная арэнда жылля, спакойны і ціхі горад».
• «Сам горад, людзі, архітэктура, душа».
• «Даступныя цэны на жыллё, невялікі памер горада — 20-30 хвілін на аўто з канца ў канец горада, блізка да родных».
• «Невялікія цэны; магу тут развіваць хобі; блізкія побач».
• «1) Утульны і прыгожы. 2) Блізкасць да мяжы, праз што было вельмі зручна падарожнічаць (калі не было праблем з гэтым, літаральна адчуваў сябе ў Еўропе, так як можна было спакойна за гадзіну перасекчы мяжу і апынуцца на канцэрце любімага выканаўцы). 3) Адсутнасць гігантызму. Мінск — прыкольны горад, але вельмі нязручны праз свае памеры і дрэнную арганізацыю руху + у ім няма атмасферы спакою/чылу, і асабіста мне ўсё здаецца занадта шэрым і нудлівым (у адрозненне ад той жа Варшавы, напрыклад). P. S. Не хэйціце за Мінск — гэта чыста маё меркаванне)».
• «Выдатны гарадскі парк, для мястэчка даволі нямала ўтульных кавярань, сам горад мілы і ўтульны, шмат магчымасцяў для спорту: як мінімум дзве нармальныя трэнажорныя залы, лядовы, аквапарк, воркаўт пляцоўкі; нарэшце з’явілася нармальная піца на дастаўцы, шмат пунктаў Вайлдберыз, ёсць прыватныя медцэнтры, у прынцыпе ёсць шмат заводаў і прадпрыемстваў, дзе могуць працаваць людзі, але, на жаль, зп не вельмі вялікія».
• «1. Няма велізарнай колькасці вялікіх мурашнікаў. 2. Дабрацца з пункта А ў пункт Б даволі хутка і нядорага (нават калі гэта канец горада). 3. Парк».

У выніку: невялікія гарады падабаюцца айцішнікам у асноўным за размераны лад жыцця, таннасць і блізкасць родных.

А вось што нашым удзельнікам не падабаецца ў іх гарадах. Як правіла, гэта традыцыйныя мінусы правінцыі: мала працы, паслугі так сабе, сумна.

• «Праблема знайсці нармальную працу маладому спецыялісту».
• «Няма парку, з забаў толькі сінька».
• «Мала забаў і месцаў, дзе можна пагуляць. Мала прыгожай архітэктуры, кавярняў з прыемнай атмасферай. Часам даволі сумна. У выходныя няма забаў. Нельга ездзіць на матацыкле без правоў».
• «Вельмі мала ІТ-кампаній. Шмат старых савецкіх раёнаў, больш [мінусаў] не знаю».
• «Адсутнасць ІТ-сектара, мала мерапрыемстваў і майстар-класаў/канцэртаў сучасных выканаўцаў. Няма месцаў, зон адпачынку для моладзі».
• «Няма цікавых мерапрыемстваў, акрамя парку няма дзе гуляць, мала працы».
• «Мала людзей для нэтворку, мала забаў, правінцыйнае мысленне».
• «Адсутнасць забаў, камунальныя службы дрэнна сочаць за горадам, няма магчымасцяў развівацца ў тых сферах, дзе саманавучанне немагчымае».
• «Відавочных мінусаў няма».
• «Аддаленасць ад аэрапорта».
• «1. Адсутнасць моладзі (у асноўным школьнікі і навучэнцы каледжаў). 2. Менталітэт некаторай часткі насельніцтва, так скажам, „не прагрэсіўны“ (можа даходзіць і да адкрытага глупства, непісьменнасці і бескультур’я.) 3. Не так шмат забаў і тэматычных заняткаў, як у абласных цэнтрах і тым больш у Мінску».
• «Няма добрых каворкінгаў, мала офісаў ІТ-кампаній, сфера паслуг крыху горшая, чым у Мінску».
• «Недастаткова паслуг і тавараў, многае даводзіцца заказваць анлайн з Мінска або РФ».
• «Мала крам, даволі сціплая архітэктура, маленькі выбар добрага жылля (практычна няма элітных забудоў)».
• «ВЕЛІЗАРНЫ парог для атрымання працы ў ІТ (акрамя 1С). Нізкі ўзровень заробку. Адсутнасць перспектыў. Замала ІТ-кампаній. Няма аквапарка».
• «Большасць крам рана закрываецца, няма кругласутачных прадуктовых, няма крам з сучасным адзеннем (ратуе „Вайлдберыз“), часам вельмі складана выклікаць таксі („Яндекс“ доўга шукае машыну і не знаходзіць), сэрвіс у некаторых невялікіх прыватных гандлёвых пунктах адсутнічае — складваецца ўражанне, што менавіта ты павінен пераканаць прадаўца табе нешта прадаць. Набярэжная доўгая, але хацелася б зрабіць яе ўтульнейшай, бо ў спякоту там шпацыраваць немагчыма і трэба больш дрэў для стварэння ценю».

Ці ахвота з’ехаць і чаму

Нягледзячы на пералічаныя мінусы, з’ехаць са свайго горада хоча менш за палову, а менавіта 38% удзельнікаў. Амаль 30% хочуць застацца. Кожны пяты яшчэ не вызначыўся, а кожны восьмы кажа, што калі і пераедзе, то толькі ў Мінск.

У той жа час абсалютная большасць (82%) пацвердзіла, што хтосьці з іх знаёмых ужо з’ехаў (не абавязкова за мяжу, унутраная міграцыя таксама ўлічвалася).

І вось куды накіраваліся знаёмыя-мігранты. На першым месцы (з велізарным адрывам) — Польшча.

А вось як часцей за ўсё бачаць айцішнікі матывы магчымага пераезду: «пажыць за мяжой», «большая зп», «больш стабільнасці». Сярод альтэрнатыўных адказаў «бяспека», «магчымасць падарожнічаць», «асабістая свабода і спакой», «асабістая бяспека і права на шлюб», «хочацца больш паўнавартасна жыць жыццё, бачыць новае, расці і рэалізоўвацца, удзельнічаць у сацыяльным жыцця вялікага горада».

Аднак больш як траціна не хоча нікуды з’язджаць. «Ужо эмігравалі да таго, як гэта стала мэйнстрымам, вярнуліся ў РБ», — адказаў адзін з удзельнікаў.

Тым не менш нават тыя, хто хоча жыць дома, адказалі на пытанне аб тым, якая краіна для жыцця і працы ім спадабалася б у выпадку пераезду. Топ-5 краін выглядае так:

— ЗША — 30,5%;
— Польшча — 22,7%;
— Швецыя — 14,3%;
— Германія — 10,3%;
— Расія — 4,4%.

«Не разважала на гэтую тэму. Лічу за лепшае адразу наведаць краіну як турыстка, а потым ужо разглядаць для рэлакацыі (пры неабходнасці)», — адмовілася ад варажбы на кававай гушчы адная з удзельніц.