У лінкедзіне абмяркоўваюць сітуацыю: распрацоўшчыка паклікалі на сумоўе ў сваю ж кампанію. Ён у адказ аджартаваўся, што інтэрв’юерам у такім выпадку будзе сам у сябе.
У каментарах не столькі разбіраюцца, як так атрымалася, колькі пішуць: і ў нас бывала. Мы выбралі самае цікавае з абмеркавання.
У лінкедзіне абмяркоўваюць сітуацыю: распрацоўшчыка паклікалі на сумоўе ў сваю ж кампанію. Ён у адказ аджартаваўся, што інтэрв’юерам у такім выпадку будзе сам у сябе.
У каментарах не столькі разбіраюцца, як так атрымалася, колькі пішуць: і ў нас бывала. Мы выбралі самае цікавае з абмеркавання.
Чаму здарыўся такі казус, пад пастом абмяркоўваюць мала. Версій усяго дзве:
Значна больш каментароў у духу «і ў мяне такое было».
Таксама ёсць некалькі падобных гісторый і ад рэкруцёраў: «Убачыла адпаведнага кандыдата, па базе не адразу зразумела, што ён цяперашні супрацоўнік, і напісала яму. [Мы разам] пажартавалі на гэтую тэму».
А ў адказ карыстальнікі пішуць, што нават калі рэкруцёрка і памылілася, трэба аддаць ёй належнае — спецыялістка яна добры: вунь як слушна падабрала кандыдата, кропля ў кроплю.
Гісторыю пра тое, як на сумоўе паклікалі супрацоўніка, які нядаўна звольніўся, расказаў нам і адзін з чытачоў dev.by:
— Пару гадоў таму ў адной замежнай прадуктовай кампаніі, з якой я працаваў праз ІП, сказалі: ёсць праблемы з кліентамі, аплачваць вашыя паслугі мы не можам, а калі зможам — не ведаем. Таму вымушаныя будзем спыніць супрацоўніцтва.
Я знайшоў іншую працу. А месяцы праз 4 мне напісаў PM з маёй ранейшай кампаніі: маўляў, вяртайся да нас. Я адказаў, што ўладкаваўся ў іншае месца, афіцыйна ў штат, умовы лепшыя, ніж у вас, дый сфера мне цікавая. Адказ быў такім: гатовыя даць тую ж зарплату, што і ў новай кампаніі (а гэта амаль х2 ад таго, колькі я атрымліваў у іх раней). Я адмовіўся.
Пазней мне напісаў уладальнік той кампаніі: маўляў, я іх не так зразумеў, і трэба было проста пачакаць (то-бок пасядзець паўгода без працы, ну ці папрацаваць на фрылансе, не звязваючы сябе ні з кім працоўнымі адносінамі — а ў мяне ў той момант нарадзілася дзіця, і яны пра гэта ведалі). І наогул я «ўсіх расчараваў», — падзяліўся чытач.
А ці былі ў вас гісторыі, калі вас клікалі ў тую ж кампанію, дзе вы працуеце або адкуль толькі што звольніліся? Дзяліцеся ў каментарах!
Гэтая гісторыя, як і многія іншыя, з’явілася дзякуючы чытачам dev.by. Ужо 16-ы год запар мы аб’ядноўваем і захоўваем беларускае ІТ-кам’юніці. Мы хутка рэагуем на любыя, асабліва трывожныя, паведамленні нашых чытачоў. Аб’ектыўна і ўзважана расказваем, што адбываецца з індустрыяй: новыя праекты, поспехі і няўдачы, люты крындж і глітч надзеі на тле страшных крызісаў, якія мы ўсе перажываем.
Давайце пройдзем гэты шлях разам! Падтрымайце працу каманды на любую суму: на Patreon, праз Donorbox (зручна з Беларусі) або крыптой, каб мы маглі рабіць больш і аператыўней. Штомесячныя плацяжы робяць планы рэдакцыі больш прагназаванымі, так мы можам планаваць. Дзякуй!
Рэлацыраваліся? Цяпер вы можаце каментаваць без верыфікацыі акаўнта.
Ну норм, мб сам свой же собес и проведешь
И не пройдёшь это собес :)
Интересно, как в больших компаниях решается вопрос смены проекта и переход на другой продукт внутри компании. Если отпускать вникшего в продукт за пару лет человека никто с проекта не хочет (поиск замены будет тяжёлым), а сам он видит на других продуктах компании интересные для себя вакансии.