«Гуляць у высакароднасць з працадаўцам не варта». Папрасілі павысіць зарплату — пазбавіліся працы
Як думаеце, ці варта паведамляць працадаўцу пра тое, што ходзіш па сумоўях? Некаторыя нашыя каментатары лічаць: ані ў якім разе. Маўляў, столькі кейсаў, калі «людзей звальнялі, калі тыя прасілі прыбаўку» — пішуць яны пад тэкстам на dev.by. Вось два такія выпадкі.
«Трэба ціха знайсці сабе іншую працу і паставіць кіраўніцтва перад фактам, ужо маючы офер на руках»
Анатоль, 43 гады, апошнія 4 гады — DevOps, у ІТ — ад сярэдзіны 2000-х (скончыў БДУІР):
— Справа была ў Польшчы — у 2022 годзе, калі ІТ-крызіс у Еўропе яшчэ не адчуваўся так востра. Я толькі пачынаў кар’еру ў DevOps, і мне патрэбная была практыка.
Невялікая мясцовая аўтсорсінгавая кампанія набірала тых, хто яшчэ не вельмі ўпэўнена адчуваў сябе на рынку. Сумовілі мяне адразу абодва дырэктары — CEO і CTO, і сумоўе я, здаецца, прайшоў нядрэнна, папрасіў штосьці каля 10К злотых брута (каля 2400 еўра па бягучым курсе).
Праз некалькі дзён на электронную пошту прыйшоў ліст аб тым, што яны гатовыя зрабіць мне офер — але пакуль толькі на 7К (каля 1640 еўра). Там жа была прыпіска: маўляў, праз паўгода, калі я сертыфікуюся ў адным вядомым публічным воблаку і траплю на рэальны праект, — заробак падымуць. За адсутнасцю іншых рэальных варыянтаў я пагадзіўся.
Прадаваць мяне кампанія пачала адразу ж — прычым на ўзровень вышэй, чым я быў тады ў DevOps (што аднойчы вельмі знервавала вонкавага інтэрв’юера, так як, выявілася, яму абяцалі моцнага мідла).
Мне і калегу, таксама беларусу, але ўжо які працаваў на іх пару гадоў (як я пазней даведаўся, роўна на такой жа стаўцы — на рукі ў яго выходзіла каля 5К (каля 1700 еўра), што ўжо тады было па самай ніжняй мяжы рынку), знайшлі новы праект па стварэнні CI/CD pipeline «з нуля». Мы правялі на ім каля васьмі месяцаў, вельмі ўдала завяршыўшы (пры гэтым самі прыдумлялі, што яшчэ можна аптымізаваць у інфраструктуры заказчыка).
Варта заўважыць, што акрамя гэтага праекта ў калегі паралельна быў яшчэ адзін, а яшчэ час ад часу мы займаліся ўнутранымі задачамі, і вядома ж, праходзілі неабходную фірме для партнёрскай праграмы сертыфікацыю.
І вось недзе на дзясятым месяцы маёй працы ў кампаніі я зразумеў, што мне не хапае на жыццё тых грошай, што мне плацілі (долар тады быў каля 5 злотых, цэны пачалі расці, а яшчэ мы з маёй дзяўчынай вырашылі з’ехацца і памянялі дзве «кавалеркі» на агульнае жыллё).
У мяне ўжо было каля двух гадоў вопыту ў прафесіі — я бачыў, што пара шукаць новую працу, але падумаў: будзе чэсна спачатку пагаварыць аб павышэнні са сваім працадаўцам. Тым больш, што ў нас была тая самая дамоўленасць, пра якую я ўжо згадаў. Я напісаў ліст кіраўніцтву. Як пазней высветлілася, мой калега зрабіў тое ж самае.
І вось кожнаму з нас прызначылі сазвоны — на адзін і той жа дзень. Мяне апавясцілі, што «ў сувязі з крызісам, які пачынаецца ў галіне», і адсутнасцю праектаў, са мной «вымушаныя развітацца». І адправілі ў назбіраны за год адпачынак (па польскіх законах працадаўца можа зрабіць гэта без супрацоўніка) — што дазволіла кампаніі зэканоміць нават на кампенсацыі, што мне належала.
А мой калега застаўся ў штаце, і, наколькі я ведаю, ён дамогся павышэння.
Са мной сышоў яшчэ адзін хлопец прыкладна ў такім жа становішчы, а ў хуткім часе кампанія скараціла і маркетынг.
Так, маё становішча было незайздросным, улічваючы, што па ДНЖ я меўся на працягу месяца знайсці новую працу. На біржы працы мне сказалі, што я магу разлічваць на часовую дапамогу (каля 800 злотых), але прапанаваць мне працу ў маёй сферы яны не маглі — толькі калі на завод.
Я ж зрабіў для сябе выснову: гуляць у высакароднасць з працадаўцам не варта — ён усё роўна будзе дзейнічаць у сваіх інтарэсах. Трэба ціха знайсці сабе іншую працу і паставіць кіраўніцтва перад фактам, ужо маючы офер на руках.
«Кіраўнік адказаў, што я магу пашукаць жаданую зарплату на рынку»
Вольга, 22 гады, тэсціроўшчыца, у ІТ — 1,5+ года, скончыла курсы:
— Амаль 1,5 года прапрацавала ў невялікай беларускай кампаніі. Прыйшла стажоркай, потым мяне ўзялі ў штат. Плацілі мала. Пры гэтым мой кіраўнік увесь час нагружаў мяне дадаткова і часта адпускаў эйджысцкія жартачкі, маўляў, гэта мне толькі на карысць, так як я «яшчэ салага», «моладзь зялёная» і ўсё ў такім духу.
У нейкі момант я адважылася пагаварыць з ім пра тое, што вырасла з джуноўскіх штонікаў і хацела б даплаты. Кіраўнік адказаў: калі я хачу больш і ўпэўненая, што дарасла да мідла ці хаця б джуна+, то я магу пашукаць жаданую зарплату на рынку.
Мяне не звальнялі, я зрабіла гэта сама (не бачыла сэнсу заставацца пасля той размовы). Але што крыўдна — неўзабаве я даведалася, што яны вывесілі вакансію. Па функцыянале — усё тое, што рабіла я, але заробак у два разы большы, чым быў у мяне. Я напісала свайму кіраўніку паведамленне — спытала, што ж ён мне не прапанаваў столькі. Ён адказаў, што на гэтыя грошы кампанія шукае кагосьці вопытнейшага.
Читать на dev.by