«Старым варта быць гнутчэйшымі». Айцішнікі пацвярджаюць і абвяргаюць міфы пра зумераў
Гультаяватыя і неабавязковыя, пазбягаюць адказнасці, не прыходзяць на сустрэчы і званкі, а прыняўшы офер, не з’яўляюцца потым на працы, не авертаймяць, нават калі «вельмі-вельмі трэба», прама кажуць, што ім не падабаецца і вельмі высока сябе цэняць («нават пераацэньваюць») — такія прэтэнзіі выстаўляюць зумерам прадстаўнікі іншых пакаленняў.
Але, можа, насамрэч прадстаўнікі гэтага пакалення — усё ж неблагія працаўнікі, а іх крытыка — гэта проста бурчанне старэйшых людзей? Спыталіся ў чытачоў і экспертаў, што паказвае іх вопыт.
Гультаяватыя і неабавязковыя, пазбягаюць адказнасці, не прыходзяць на сустрэчы і званкі, а прыняўшы офер, не з’яўляюцца потым на працы, не авертаймяць, нават калі «вельмі-вельмі трэба», прама кажуць, што ім не падабаецца і вельмі высока сябе цэняць («нават пераацэньваюць») — такія прэтэнзіі выстаўляюць зумерам прадстаўнікі іншых пакаленняў.
Але, можа, насамрэч прадстаўнікі гэтага пакалення — усё ж неблагія працаўнікі, а іх крытыка — гэта проста бурчанне старэйшых людзей? Спыталіся ў чытачоў і экспертаў, што паказвае іх вопыт.
Хто такія зумеры
Зумеры, або «пакаленне Z» — адное з пакаленняў, апісаных у кнізе Ніла Хоўва і Уільяма Штрауса «Пакаленні: гісторыя будучыні Амерыкі ад 1584 да 2060 года». Даследчыкі залічаюць да зумераў людзей, якія нарадзіліся прыкладна ад сярэдзіны 1990-х і да сярэдзіны 2010-х (або нават да пачатку 2000-х).
Зумеры выраслі і сфармаваліся ў эпоху бурнага развіцця інтэрнэту і лічбавых тэхналогій. З гэтай прычыны прадстаўнікі пакалення часта не ўяўляюць свайго жыцця без гаджатаў. Але могуць і спецыяльна адмаўляцца ад іх, каб «не бавіць жыцця за маніторам». Напрыклад, у ЗША прыкметная тэндэнцыя, калі 20-гадовыя адукаваныя амерыканцы аддаюць перавагу простым працоўным прафесіям (сантэхнік, электрык, зваршчык, цясляр) перад офісам або аддаленай працай.
Звычайна даследчыкі паказваюць на наступныя рысы, характэрныя для пакалення: адукаванасць, нядрэннае выхаванне, схільнасць да стрэсу і дэпрэсіі (вышэйшая, чым у папярэдняга пакалення), устаноўка на персанальныя камфорт і свабоду (у адрозненне ад устаноўкі на кар’ерызм, характэрны для пакалення іх бацькоў).
Варта памятаць, што межы пакаленняў нельга вызначыць з поўнай дакладнасцю. Акрамя таго, тэорыя пакаленняў не можа быць універсальнай — у розных рэгіёнах і краінах свая ўнікальная грамадска-палітычная, эканамічная і культурная сітуацыя.
LinkedIn: «Ніякіх істэрык і звальненняў нават пад прэсінгам»
Пра зумераў шмат пішуць у LinkedIn. Напрыклад, сарамацяць за тое, што тыя ў апошні момант скасоўваюць сустрэчы. «Ад вячэры з сябрамі да працоўных зумаў — адным тэкставым паведамленнем».
— Прычыны часцяком простыя: стомленасць, стрэс ці проста жаданне пабыць сам-насам з сабой. Прычым я бачу, як зумеры нармалізуюць такія эгаістычныя паводзіны, калі клопат аб уласным камфорце ставіцца вышэй за інтарэсы іншых.
Асабліва цікава, што мы жывем у эпоху, дзе размовы пра барацьбу з адзінотай гучаць усё часцей. Але пры гэтым сілу набірае flanking, які, як на мяне, абсалютна супярэчыць спробам пазбаўлення гэтай самай адзіноты, — піша карыстальніца сеціва.
Але ёсць і тыя, хто ўстае на бок гэтага пакалення:
— Я наймала зумераў у каманду, і ў чымсьці яны былі вельмі добрыя, у чымсьці — не, былі працавітыя і клапатлівыя крэатыўшчыкі з фантанам ідэй, былі ціхоні, якія імкнуліся прыкінуцца рыззём і пераседзець выпрабавальны тэрмін, ані разу не трапіўшыся мне на вочы. Былі нахабныя і эгацэнтрычныя, вядома, але гэта выкрывалася яшчэ на сумоўі. Упэўненая, што сярод тых, хто не прайшоў адбору, мог апынуцца той самы зумер з анекдотаў, але я пакуль не размаўляла з такімі.
Многія, з якімі я працавала, былі класнымі, крэатыўнымі і з зыркімі вачыма. Мы змаглі сабраць рознаўзроставую каманду мары, і гэта было сапраўды крута — крэатыў і незамылены погляд з аднаго боку, вопыт і паглыбленыя веды з другога. Ніякіх істэрык і звальненняў нават пад прэсінгам з гарачымі дэдлайнамі не было.
Затое ведаю, што праз час пасля майго сыходу на маё месца ўзялі 40-гадовага дзядзьку, і ён спрачаўся, істэрыў і крыўдзіўся. Выпрабавальнага тэрміну не прайшоў шмат у чым праз свае паводзіны, якія чамусьці цяпер прынята прыпісваць зумерам.
Гэта я да чаго… Адчапіцеся ад зумераў: яны пачынаюць сваё самастойнае жыццё ў вельмі складаны час. Яно іх і без таго пысай па асфальце засоўгае, прам як вас, не дадавайце яшчэ і сваёй пагарды.
Чытачы devby: «Тых, хто стаіць вышэй, у нішто не ставяць»
Марыя і Барыс — чытачы dev.by — у іхнім падначаленні ёсць малодшыя супрацоўнікі-зумеры, і яны падзяліліся сваім вопытам узаемадзеяння з імі.
Марыя, праектная менеджэр, вопыт у ІТ — 2 гады, яе спецыялізацыя — кіраванне камандамі:
— Працую ў буйной ІТ-кампаніі ў Беларусі, у маёй камандзе сярэдні ўзрост падначаленых — 20 гадоў (праз спецыфіку). І я бачу, што зумеры сапраўды саступаюць іншым пакаленням у кампетэнцыях і адказнасці.
З плюсоў магу адзначыць, што яны добра адаптуюцца і сацыялізуюцца ўнутры каманды. Але і тут ёсць свае недахопы: тых, хто стаіць вышэй, у нішто не ставяць.
Мы з імі спачатку прыціраліся нават у досыць банальных і простых, як мне здавалася, рэчах — я марнавала шмат часу на тлумачэнні, напрыклад:
што няможна скроліць стужку сацсетак і перапісвацца, калі праводзіцца агульны міт з хэдам дэпартамента і ён стаіць прама перад табой;
няможна закідваць ногі ў абутку на стол — асабліва, калі бізнэс-партнёры прыехалі на сустрэчу ў офіс;
што трэба адказваць на лісты/паведамленні, а не ігнараваць іх, — асабліва ад кіраўніка;
а пасля заканчэння працоўнага дня маюць быць нейкія артэфакты тваёй працы, бо калі ты быў толькі на кухні, курылцы і на абедзе, — гэта нават не дацягвае да італьянскага страйку;
калі твой кіраўнік напісаў, што трэба прачытаць дакументацыю ў Confluence, яе трэба прачытаць для выканання задачы.
І такіх прыкладаў шмат, я прывяла толькі самыя яскравыя.
Яшчэ я б адзначыла, што зумеры сапраўды высокай думкі пра сябе, яны вельмі самадастатковыя, і мяккія фармулёўкі памылак іх не матывуюць штосьці дапрацаваць, а хутчэй успрымаюцца як персанальнае няпрошанае меркаванне. І нягледзячы на гэта я рэгулярна дапамагаю ім з самапрэзентацыяй і карэктнымі фармулёўкамі іх думак.
Барыс, senior test automation у кампаніі з беларускімі каранямі (у Польшчы), вопыт у ІТ — 5 гадоў:
— Да нас у каманду ў снежні перайшоў маладзён — дык вось у яго вельмі цікавыя ўяўленні пра загады.
Пішу ў агульны чат, а 17:30, разумеючы, што сёння ён ужо нічога рабіць не будзе: «Заўтра зранку займіся задачай Х — яна top priority». Задача нескладаная, але важная, працы на гадзіну ці паўтары.
Наступнага дня бліжэй да абеду адкрываю дакумент, бачу — там зроблена нуль. Пішу яму: «Прывітанне! Што там з задачай?» Ён адказвае: «Мне яна падалася няважнай, я ўзяўся за іншае — важнейшае, як мне здаецца». Ну, а чаму б не папярэдзіць ці не прыйсці з пытаннем/прапановай?! І так бывае досыць часта…
Я пакуль спрабую вырашыць праблему без эскалацыі — паўтарэннем таскі пры любой зручнай нагодзе. Але думаю, што варта дадаць: чалавек у нашай кампаніі ўжо 2 гады працуе, не стажор пасля ВНУ, як мінімум.
Зумер: «Баючыся штосьці парушыць у кодзе, спачатку адцягваў выкананне задачы»
Арсень (імя змененае) хацеў бы развеяць міф пра зумераў. На ягоную думку, чаго сапраўды пакуль ім не хапае — гэта вопыту.
Арсень, junior-распрацоўшчык у гульнявой індустрыі:
— Цяпер я працую на адзін VR-стартап у Нідэрландах, калі коратка — гэта праграма для паралізаваных людзей, каб тыя маглі пісаць музыку.
Я працую над праектам ужо паўгода, але праз месяц пакіну яго, каб завяршыць вучобу. За гэты час я не раз лавіў сябе на наступным: калі мне трэба было «залезці» ў тую вобласць, у якой у мяне альбо было мала вопыту, альбо наогул не было, — баючыся штосьці парушыць у кодзе або выклікаць гнеў ліда, я спачатку адцягваў выкананне задачы. Але далей стаў заўважаць, што раблю гэта ўсё радзей.
Мае кіраўнікі праз паўгода, здаецца, задаволеныя маёй працай. Пару разоў у нас былі спрэчкі — у асноўным, калі мне не была зразумелая задача, якую ставіў перада мной мой лід. Але яны адносна хутка і спакойна развязваліся.
У ЗША тысячы зумераў не змаглі прагаласаваць, бо не ўмеюць ставіць подпіс
«Хто жахаецца паводзінамі зумераў, проста старэе (так-так, спадарства, вы старыя!)»
Яшчэ мы пагутарылі з экспертамі, якія маюць шматгадовы вопыт наймання спецыялістаў розных узростаў.
Ірына Вішнеўская, HR-дырэктарка і бізнэс-кансультантка:
— Пра «праблему зумераў» не чуў, напэўна, толькі лянівы. У LinkedIn сустракаецца мноства пастоў і артыкулаў на тэму ляноты і неабавязковасці зумераў у спалучэнні з іх завышанымі чаканнямі ад працадаўцаў — маўляў, і зарплату яны адразу хочуць высокую, і ўмовы працы камфортныя, але пры гэтым не гатовыя перапрацоўваць і наогул прыкладаць значныя намаганні ў працы.
У адказ з’яўляюцца пасты зумераў, якія кажуць, што яны не гатовыя выкладвацца за тыя капейкі, якія працадаўцы гатовыя плаціць маладым суіскальнікаў.
Калі шчыра, мне здаецца, што праблема зумераў — гэта класічная праява агульнай праблемы ўзаемаразумення паміж людзьмі розных пакаленняў. Прасцей кажучы (і тут мяне закідаюць тапкамі), тыя, хто жахаецца паводзінамі зумераў, проста старэюць (так-так, спадарства, вы старыя!).
Я пачынала сваю кар’еру ў сярэдзіне 2000х і я яшчэ памятаю, што нашае пакаленне таксама лаялі, абвінавачвалі ў некампетэнтнасці і праракалі развал усяго і ўся.
І што? За пару гадоў мы навучыліся працаваць, зразумелі, як выбудоўваць адносіны з працадаўцамі і цяпер 35-45-гадовыя з’яўляюцца выдатнымі прафесіяналамі — працаўнікамі і прадпрымальнікамі. І я больш чым упэўненая, што так будзе і з зумерамі.
Усё сказанае вышэй не азначае, што ў зумераў (маладзёнаў, якія цяпер выходзяць на рынак працы) няма сваіх асаблівасцяў. Ёсць — і пазітыўныя, і негатыўныя, як ва ўсіх.
Але, строга кажучы, гаворка ідзе проста пра змены. Зразумела, што маладыя — іншыя. Як і ў любую іншую эпоху, яны імкнуцца быць максімальна непадобнымі да пакалення сваіх бацькоў і бабуль з дзядулямі. Яны імкнуцца па-іншаму апранацца, у іх свой слэнг, яны спяваюць іншыя песні і, зразумела, яны пераглядаюць каштоўнасці і перакананні старэйшых. У тым ліку, шукаюць свой уласны шлях у кар’еры. І гэта не добра і не дрэнна — гэта проста ёсць.
І тут пытанне: а што з гэтым рабіць? Можна абурацца тым, які няправільны стаў свет, моладзь не паважае старэйшых і наогул не ўмее працаваць, а раней было лепш. Або шукаць стратэгію, як у гэтых умовах працаваць і павышаць сваю эфектыўнасць. І паверце, такія стратэгіі ёсць.
На мой погляд, зумеры цудоўныя. Я брала сабе ў каманды рэкруцёраў-зумераў, набірала маладзёнаў на стажыроўкі і пазіцыі стартавага ўзроўню. Яны выдатна навучаюцца; іншая рэч, што іхні падыход да навучання адрозніваецца ад звыклага нам, яны імкнуцца ўнікаць у сэнсы, а не ў форму. Яны творчыя. Яны ўмеюць выдаваць выдатны вынік, калі ім цікава. І яны разумеюць канцэпцыю будучыні, дзеля якой трэба ахвяраваць чымсьці цяпер, хоць прымаць яе ў бягучай сітуацыі становіцца ўсё складаней не толькі ім.
Карацей, асабіста я не разумею, у чым праблема з зумерамі. Мне здаецца, гэта нам, старым (прабачце, не ўтрымалася), варта быць гнутчэйшымі і больш адкрытымі да змен, а не скрыгатаць: «А мы ў вашыя гады…»
«Зумеры не „не хочуць працаваць“ — проста яны працуюць па-іншаму»
Аляксей Нямковіч, хэдхантар і кар’ерны кансультант:
Зумеры, а дакладней іх паводзіны, выклікаюць гнеў, неразуменне і раздражненне многіх наймальнікаў, — іх лічаць інфантыльнымі і ненадзейнымі.
Калі казаць у цэлым пра пакаленні, прытрымліваючыся моднай тэорыі, то ў кожнага ёсць свае плюсы і мінусы — яны фармуюцца з асяроддзя і ўмоў, у якіх людзі выраслі. Тое, што некаторыя мадэлі паводзін могуць негатыўнае ўздзейнічаць на нашае ўражанне пра людзей, азначае, што варта змяніць сваё стаўленне і перагледзець межы ўласнай нормы.
Перад тым, як разабраць, чаму пра зумераў склалася не самае добрае ўражанне, я б хацеў адзначыць іх асаблівасці і моцныя бакі.
Першае, зумеры сфармаваліся ў эпоху лічбавых тэхналогій і сацыяльных сетак, а значыць, яны больш адаптыўныя да новых інструментаў і платформаў. Калі іх папрасіць асвоіць нейкую праграму або сацыяльную сетку, то ў іх гэта атрымаецца даволі хутка. Таксама гэта сведчыць пра іх высокую адаптыўнасць і гнуткасць у цэлым.
Другое, яны праяўляюць крэатыўнасць і імкнуцца выконваць пастаўленыя задачы найбольш эфектыўна і найменш энергазатратна. З дапамогай таго ж AI яны спрабуюць спрасціць сабе выкананне задач па максімуме.
Трэцяе, паводле даных LinkedIn, 76% прадстаўнікоў гэтага пакалення лічаць, што навучанне — гэта ключ да паспяховай кар’еры.
А што тычыцца таго, што яны нібыта нічога не ўмеюць і адмаўляюцца працаваць, то гэта ўсяго толькі нашыя стэрэатыпы. Мы жывем у свеце, дзе бурчэць па-старыкоўску навучыліся нават 30-гадовыя.
Але стэрэатыпы ж не могуць узнікнуць з ніадкуль, скажуць мне. Я думаю, што некаторыя асаблівасці дэманстраваных зумерамі паводзін раздулі да жаху і добра ўвыдатнілі. Так, зумеры, якія ніколі не галадалі, маюць неапраўдана высокія чаканні ад жыцця — дык навакольны інфармацыйны фон на ўсе застаўкі напоўнены паспяховым поспехам, і яны спрабуюць яму адпавядаць.
Як бы банальна гэта ні гучала, але зумеры хочуць, каб зарплата адпавядала таму, што і колькі яны робяць, паводле ўласнай ацэнкі. Калі за невысокі заробак іх абавяжуць выконваць усё тое, што выконваюць тры розныя спецыялісты, — вядома, яны будуць абурацца.
Часцей за ўсё зумераў не разумеюць праз іх псіхалагічныя чаканні: калі бумеры цярплівыя, міленіялы яшчэ неяк пабойваюцца дарослых, якія маюць у іх аўтарытэт, — то зумеры ўжо іншыя. Гэтыя людзі маюць выразныя межы, і яны паказваюць усім, што яны ёсць і іх трэба прытрымлівацца — «гэта ж простая павага», у рэшце рэшт.
У адрозненне ад старэйшых пакаленняў, зумеры не будуць перапрацоўваць, калі ім за гэта не даплачваюць. Пры канцы працоўнага дня працы для іх не існуе. І так, многія зумеры праяўляюць нежаданне працаваць ва ўмовах строгай іерархіі або традыцыйных офісных фарматаў. Каля 24% з іх аддаюць перавагу аддаленай працы.
Аднак гэта больш кажа пра іх імкненне да гнуткасці і балансу паміж працай і асабістым жыццём, чым пра ляноту і адсутнасць матывацыі.
Так што зумеры не «не хочуць працаваць» — проста яны працуюць па-іншаму. Ім нашмат лягчэй зрабіць штуку баксаў на ціктоку, чым, дапусцім, працаваць ад 9:00 да 18:00, як гэта прывыклі рабіць бумеры або міленіялы. Калі яны сапраўды захацелі штосьці зрабіць, яны паспрабуюць выканаць гэта як мага хутчэй, каб дамагчыся вынікаў.
Працадаўцы часта пытаюцца: як іх наймаць і ўтрымліваць? Апісвайце вакансію празрыста і коратка, пішыце пра рэальныя задачы без завышаных патрабаванняў. Будзьце сумленныя і гнуткія ў фармаце і графіку працы. Раскажыце пра тэхналогіі і інавацыі ў кампаніі. Пакажыце сучасны офіс і каманду.
На сумоўі сфармуйце нефармальную і давяральную атмасферу. Больш слухайце, задавайце разгорнутыя пытанні і пазбягайце ацэначных выказванняў. Пытайцеся пра планы, мэты і каштоўнасці, аддавайце перавагу софт-скілам. Кароткі фідбэк пры канцы — абавязковы элемент паспяховага інтэрв’ю.
Дайце настаўніка і адаптуйце ад першых дзён. Зумеры цэняць увагу. Прыслухоўвайцеся да іх меркавання, дапамажыце разабрацца ў тым, што вы робіце, пакажыце важнасць. Абавязкова раскажыце, як гэта паўплывае на іх асабістую паспяховасць.
Практыкуйце камандную працу. Стварыце атмасферу супрацоўніцтва і абмену ідэямі: брэйнстормінг, майстармайнды, метадалогія Agile, рэтра-сесіі, абмен ведамі.
Хваліце — гэта ўмоўна бясплатны інструмент, які выдатна працуе, асабліва там, дзе малады супрацоўнік пакуль яшчэ не здольны ацаніць свой унёсак і поспехі. Рэгулярна размаўляйце аб прафесійных і кар’ерных магчымасцях.
У 2025 годзе прадстаўнікі гэтага пакалення складуць 24% працоўнай сілы. Магчыма, гэта тое самае пакаленне, якое «навядзе шуму» і зменіць некаторыя ўяўленні пра працу, што прымусіць рынак працы кардынальна змяніцца.
О, эйчары снова учат нас, что все не так, а это мы неправильно работаем.
Особенно весело про то как ругали в середине 2000ых.
В середине двухтысячных, средний возраст всех знакомых мне компаний был в районе 20-25 лет. Какие старики там ругали наше поколение?
Половина компаний в начале и середине 2000ых бывшими/текущими студентами основаны.
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 28 студзеня 2025, 13:50
В отличие от старших поколений, зумеры не будут перерабатывать, если им за это не доплачивают.
Я из поколения пепси. Никогда не овертаймлю бесплатно. При этом последние пол года овертаймлю регулярно, осознано зарабатывая деньги.
Поколения тут не причём. Раба нужно выдавливать из себя по капле.
например фирма в которой нету или плохо выстроены процессы. а переделывать дорого и долго, и никто этим не будет заниматься, потому что надо деливерить согласно планам написанным всемогущими продажниками. Поэтому просто апруваются овертаймы, так сказать рут коз замазывается деньгами
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 28 студзеня 2025, 14:52
В точку. Эксплуатирую ситуацию и не стыжусь этого. Я знаю для чего я "работаю работу" - для денег. Остальное лирика. Для "мы семья" у меня есть жена и дети.
я и хотел прояснить, что тут есть место для такого маневра. Не всегда это нужно, но всегда можно оправдать такую необходимость. Если платять, то why not?
Айти было клубом по интересам, от этого была простая логика: хочешь быть в команде - соответствуй.
Причём соответствуй по многим факторам:
- стремись разобраться/научиться (не преступление, если ты чего-то не знаешь пока что, но если ты старательно сливаешься - это проблема)
- какие-то около-айтишные штуки - это часто хобби, а не "продолжение обсуждения работы в свободное время"
- стыдно подвести людей, косяча или сливаясь
Теперь айти стало просто ещё одной офисной работой, с кучей левых людей, с душнотой и общей усталостью от инфохайпа (шо там опять? китайцы сделали синего кита убийцу ИИ, токены по рублю кулёк?)
Это нормальный цикл: благодаря идейным людям отрасль стала прибыльной и виртуально перспективной. Чтобы увеличить прибыль, стали нанимать больше людей (уже без разбору - ибо надо скорее рубить бабло). Свеженанятые проходимцы стали тянуть эту лодку на дно. Теперь "кризис", где плохо всем - и идейным, и пассажирам.
Я думаю, что заточенные на айти люди в порядке, вне зависимости от возраста.
И из этой же логики можно понять нежелание фигачить на работе слишком уж усиленно: "старшее" поколение выглядит изможденным и далеко не всегда счастливым. Если у тебя нет "идейной" мотивации (ака айти == интересно), то зачем это всё? Всё очень логично.
Единственное что могу сказать зуммерам со стороны своих 30+ лет это Спасибо, доставляет настоящее удовольствие читать бурление работодателей в интернете.
Если кто то из зумеров не в ресурсе, нужно понять, принять, простить, и взять работу на выходные. У нас же все равно никаких развлечений кроме ипотеки.
Хз. Про работу из дома до ковида тоже так говорили. Заикнись про такое погонщику и узри пузырение.
Можно смотреть на этот вопрос как вы сказали: "Выбирать что будет делать". Можно посмотреть иначе: если есть таска, которую человек хочет сделать - пусть делает.
Просто далее по цепочке нужно пересмотреть старые подходы: например, оплачивать по достоинству работу тех, кто разгребает "неинтересные таски".
В targetprocess так было одно время: те, кто работал над инициативами с риском получали в случае успеха и соблюдения сроков 1/5 потраченного времени в виде отпуска. А те, кто занимался maintenance получали этот бонус всегда )
После 25 лет в отрасли - наверное старик. В общем, из практики, совсем не хочу работать с людьми которые не хотят зарабатывать больше денег и не хотят развивать свои навыки.
Забавно наблюдать такое бурение говн. Сын так называемый зумер, тоже ИТшник, как и я - специализация другая совсем. И я только рад, что у него была и есть возможность и желание выбирать направление и работу по душе в начале карьеры, что обстоятельства давили на выбор гораздо меньше, чем в моё время. А в мое время найти нормальную работу в ИТ в РБ было на порядок сложнее, чем сейчас.
Лично мне комфортно работать с зумерами в команде, а кому не комфортно - это скорее их проблемы, нежели зумеров.
Мне вообще комфортно работать с людьми любого поколения, кроме профессионального взаимодействия я черпаю в них иной подход к жизни.
А если кем то и не доволен, то причина не в поколении, а в личных качествах конкретного человека. Но, как правило, моё недовольство не влияет на работу - на то мы и профессионалы, что бы влияние личного сводить к нулю.
да все высосано из пальца. Видел как далеко не зумеры и на интервью никогда не появлялись, и на работу не выходили, и исчезали после интервью, и в какой-то момент просто переставали ходить на работу (не говоря уже про периодические запои - совершенно банальное явление). Был и случай менты взяли сотрудника с наркотой - пушером оказался, а так хрен догадаешься. Среди работяг исчезать летом вообще обычное являние местами - возможность сезонно заработать ощутимые деньги в сельхозке на некоторых работах очень способствует.
Просто к определенному возрасту на относительно верхних позициях оказываются те, кто успешно вписался и дурью не маялся (или перстал маятся) и начинают всех по себе судить.
Уровень квалификации, конечно, удивляет. Взять группу из двадцатилетних "детей" и пытаться выставить ее в качестве репрезентации всего поколения... Представители любых поколений вели себя одинаково в 20 лет. А тот факт, что зумеры ни во что не ставят "тех, кто стоит выше", говорит лишь о квалификации "тех, кто стоит выше". Т.к. огромное количество людей, когда их наделяют хотя бы минимальной властью, превращаются в "вахтеров".
Рэлацыраваліся? Цяпер вы можаце каментаваць без верыфікацыі акаўнта.
О, эйчары снова учат нас, что все не так, а это мы неправильно работаем.
Особенно весело про то как ругали в середине 2000ых.
В середине двухтысячных, средний возраст всех знакомых мне компаний был в районе 20-25 лет. Какие старики там ругали наше поколение?
Половина компаний в начале и середине 2000ых бывшими/текущими студентами основаны.
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 28 студзеня 2025, 13:50
Я из поколения пепси. Никогда не овертаймлю бесплатно. При этом последние пол года овертаймлю регулярно, осознано зарабатывая деньги.
Поколения тут не причём. Раба нужно выдавливать из себя по капле.
А повод для овертаймов у вас какой? Неужто нет вопросов у биг боссов что это у нас за проблемы на проекте, что люди пол года из овертайма не вылазят?
например фирма в которой нету или плохо выстроены процессы. а переделывать дорого и долго, и никто этим не будет заниматься, потому что надо деливерить согласно планам написанным всемогущими продажниками. Поэтому просто апруваются овертаймы, так сказать рут коз замазывается деньгами
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 28 студзеня 2025, 14:52
В точку. Эксплуатирую ситуацию и не стыжусь этого. Я знаю для чего я "работаю работу" - для денег. Остальное лирика. Для "мы семья" у меня есть жена и дети.
я и хотел прояснить, что тут есть место для такого маневра. Не всегда это нужно, но всегда можно оправдать такую необходимость. Если платять, то why not?
Айти было клубом по интересам, от этого была простая логика: хочешь быть в команде - соответствуй.
Причём соответствуй по многим факторам:
- стремись разобраться/научиться (не преступление, если ты чего-то не знаешь пока что, но если ты старательно сливаешься - это проблема)
- какие-то около-айтишные штуки - это часто хобби, а не "продолжение обсуждения работы в свободное время"
- стыдно подвести людей, косяча или сливаясь
Теперь айти стало просто ещё одной офисной работой, с кучей левых людей, с душнотой и общей усталостью от инфохайпа (шо там опять? китайцы сделали синего кита убийцу ИИ, токены по рублю кулёк?)
Это нормальный цикл: благодаря идейным людям отрасль стала прибыльной и виртуально перспективной. Чтобы увеличить прибыль, стали нанимать больше людей (уже без разбору - ибо надо скорее рубить бабло). Свеженанятые проходимцы стали тянуть эту лодку на дно. Теперь "кризис", где плохо всем - и идейным, и пассажирам.
Я думаю, что заточенные на айти люди в порядке, вне зависимости от возраста.
И из этой же логики можно понять нежелание фигачить на работе слишком уж усиленно: "старшее" поколение выглядит изможденным и далеко не всегда счастливым. Если у тебя нет "идейной" мотивации (ака айти == интересно), то зачем это всё? Всё очень логично.
карацей, усё як заўжды
Единственное что могу сказать зуммерам со стороны своих 30+ лет это Спасибо, доставляет настоящее удовольствие читать бурление работодателей в интернете.
Если кто то из зумеров не в ресурсе, нужно понять, принять, простить, и взять работу на выходные. У нас же все равно никаких развлечений кроме ипотеки.
Вы бы подписали, что шутка из канала I'm CEO beach )
Вот такие вот менеджеры с опытом 2 года.
Если компания делает несложные продукты небольшой командой без глубокого погружения в домен — этого более чем достаточно.
эти старики ведут на собесах себя как последняя инстанция - не надо так
ну если сотруднику разрешать выбирать что он будет делать, а что нет - это прямой путь к бардаку.
Хз. Про работу из дома до ковида тоже так говорили. Заикнись про такое погонщику и узри пузырение.
Можно смотреть на этот вопрос как вы сказали: "Выбирать что будет делать". Можно посмотреть иначе: если есть таска, которую человек хочет сделать - пусть делает.
Просто далее по цепочке нужно пересмотреть старые подходы: например, оплачивать по достоинству работу тех, кто разгребает "неинтересные таски".
угу, а за возможность делать интересные - брать деньги.
Оу, пахнет обучением нейросети молодого юнги
изучаем теорию игр через аукционы тасок на галере. ставки на спорт - для девочек, ставки на таски - для настоящих мужчин.
В targetprocess так было одно время: те, кто работал над инициативами с риском получали в случае успеха и соблюдения сроков 1/5 потраченного времени в виде отпуска. А те, кто занимался maintenance получали этот бонус всегда )
После 25 лет в отрасли - наверное старик. В общем, из практики, совсем не хочу работать с людьми которые не хотят зарабатывать больше денег и не хотят развивать свои навыки.
Забавно наблюдать такое бурение говн. Сын так называемый зумер, тоже ИТшник, как и я - специализация другая совсем. И я только рад, что у него была и есть возможность и желание выбирать направление и работу по душе в начале карьеры, что обстоятельства давили на выбор гораздо меньше, чем в моё время. А в мое время найти нормальную работу в ИТ в РБ было на порядок сложнее, чем сейчас.
Лично мне комфортно работать с зумерами в команде, а кому не комфортно - это скорее их проблемы, нежели зумеров.
Мне вообще комфортно работать с людьми любого поколения, кроме профессионального взаимодействия я черпаю в них иной подход к жизни.
А если кем то и не доволен, то причина не в поколении, а в личных качествах конкретного человека. Но, как правило, моё недовольство не влияет на работу - на то мы и профессионалы, что бы влияние личного сводить к нулю.
да все высосано из пальца. Видел как далеко не зумеры и на интервью никогда не появлялись, и на работу не выходили, и исчезали после интервью, и в какой-то момент просто переставали ходить на работу (не говоря уже про периодические запои - совершенно банальное явление). Был и случай менты взяли сотрудника с наркотой - пушером оказался, а так хрен догадаешься. Среди работяг исчезать летом вообще обычное являние местами - возможность сезонно заработать ощутимые деньги в сельхозке на некоторых работах очень способствует.
Просто к определенному возрасту на относительно верхних позициях оказываются те, кто успешно вписался и дурью не маялся (или перстал маятся) и начинают всех по себе судить.
"средний возраст подчинённых — 20 лет"
Уровень квалификации, конечно, удивляет. Взять группу из двадцатилетних "детей" и пытаться выставить ее в качестве репрезентации всего поколения... Представители любых поколений вели себя одинаково в 20 лет. А тот факт, что зумеры ни во что не ставят "тех, кто стоит выше", говорит лишь о квалификации "тех, кто стоит выше". Т.к. огромное количество людей, когда их наделяют хотя бы минимальной властью, превращаются в "вахтеров".