«Плюс-мінус 200 вакансій у месяц». +1 гісторыя доўгіх пошукаў працы ў Польшчы
«Аднойчы мне проста напісалі што „хацелі б бачыць паляка на дадзенай пасадзе"»
— Я шукаю працу са студзеня, гэта значыць ужо больш за паўгода, у рэкрутынгу (ІТ і ў цэлым).
Досвед больш за 4 гады, веданне розных тулаў, метадаў, моў, відавочна, не ўражваюць тутэйшых працадаўцаў. Я нават пачала весці асобную Excel-табліцу, куды аўтаматам з дапамогай пашырэння на Chrome адпраўляюцца ўсе вакансіі, на якія аплаюся. За месяц іх выходзіць плюс-мінус 200.
Па маіх падліках, са 100 вакансій на першае скрынінгавае інтэрв’ю клічуць толькі па дваццаці. Да другога сумоўя і тэставага задання даходзіць з 8-10 вакансіямі. На чарговы этап клічуць па двух-трох. І у выніку ўсё роўна адмова.
Аднойчы мне проста напісалі што «хацелі б бачыць паляка на дадзенай пасадзе», але потым, відавочна апамятаўшыся, і напісалі вялікі ліст з расповедамі, што яны наогул супраць любога праяўлення расізму, і адмовілі па сваіх асабістых матывах.
Неяк раз сутыкнулася з тым, што для працы патрэбны быў добры досвед працы з Google-табліцамі. Ён у мяне ёсць, мне сапраўды падабаецца з імі працаваць. На сумоўі мне даказвалі, што чалавеку такое падабацца не можа. У выніку адмовілі, спаслаўшыся на тое, што яны цэняць сумленнасць у сваіх патэнцыйных і сапраўдных супрацоўнікаў.
У цэлым сітуацыя з Анастасіяй падобная яшчэ і тым, што многія працадаўцы згадваюць, што мая кандыдатура недастатковая для мідла або ліда, але ўжо занадта для джуна. Я спрабавала перарабляць свае CV пад кожную вакансію, пастаянна прыбірала-устаўляла назад — і зноў, і зноў, і зноў.
У выніку прыйшла да таго, што гэта не асабліва дапамагае: ігноры і адмовы як ляцелі пачкамі, так і ляцяць, а маіх сіл ужо проста не хапае на гэта.
«Працадаўцы ў вакансіях часам патрабуюць папярэдні досвед як ІТ-спецыяліста»
Адзін раз (прыкладна праз 5 месяцаў, як я засталася без працы і была ў пошуках) злавіла сябе на тым, што не магу праверыць пошту, паглядзець на сваё CV або адкрыць LinkedIn — мяне проста пачынала трэсці: слёзы, гістэрыка, паніка. У выніку так працягвалася некалькі дзён, пакуль праз сілу не прымусіла сябе шукаць і спрабаваць далей.
Апошнія пару месяцаў сутыкаюся з тым, што рэкрутарам або сорсерам ужо не дастаткова досведу і ведаў па сваім профілі. Працадаўцы ў вакансіях часам патрабуюць папярэдні вопыт як ІТ-спецыяліста (Devops, Security Engineer, Developer), прычым не ў графе «nice to have», а ў «must have». І ў абавязкі дадаецца яшчэ пазнака «conduct technical interviews», так што выглядае гэта як быццам адным чалавекам закрываюць адразу дзве пазіцыі.
Часта бачу каментары пад падобнымі пастамі, дзе людзі доўга не могуць знайсці працу, маўляў «ды гэта немагчыма, тры месяцы максімум! А так наогул у мяне ўсе знаёмыя знайшлі працу ў першыя пару тыдняў пошукаў, і некалькі офераў атрымалі, а вы проста мямлі лянівыя ўсе тут». Становіцца цяжка ад такога, адразу з’яўляюцца думкі: «А можа быць, я сапраўды недастаткова стараюся, вунь у ўсіх атрымліваецца, а ў мяне не».
Звычайна стараюся ўцякаць ад гэтых думак куды заўгодна: у пошук вакансій, у цікток, на курсы якія-небудзь, у гульні ці яшчэ куды, таму што разумею, што калі буду думаць пра гэта пастаянна і ўспрымаць кожную такую рэпліку сур’ёзна, то проста звар’яцею.
Агулам, так, цяжка, так, такое бывае. Спрабую далей, наколькі яшчэ хопіць сіл і цярпення. Як і заўсёды, правіла простае: калі вы асабіста з гэтым не сутыкаліся, гэта яшчэ не значыць, што праблемы не існуе.
Часам рукі проста апускаюцца, але стараюся спрабаваць далей.
Читать на dev.by