«Забяспечаць пенсію». Як айцішнікі зарабілі на кватэру (і не раз) за год
Ці рэальна за год зарабіць у ІТ на кватэру? Айцішнікі расказалі, як рабілі гэта ў Мінску і іншых гарадах.
Кватэра ў Мінску: «Узяў крэдыт у банку, праз месяц пагасіў гадавым бонусам — яшчэ і засталося»
Аляксей — Android-распрацоўшчык у прадуктовай кампаніі, сеньёр, у ІТ 12+ гадоў. Пры канцы 2021 года купіў студыю-аднапакаёўку ў «Мінск-Свеце» — растэрміноўку ад забудоўшчыка выплаціў на працягу года.
— Купіў на этапе катлавана — самую маленькую, 26 кв. м.
На той момант для спецыялістаў, занятых у ІТ, цана была 980 еўра за «квадрат», а поўны кошт кватэры — каля 26 тысяч еўра. Я прыкінуў, што гэта крыху больш за палову майго заробку за год, з улікам бонусу.
Бо раней купляць кватэру не збіраўся, свабодных грошай не было. Трэба было 7600 еўра на першы ўнёсак.
Да гадавога бонусу заставаўся месяц — а добрыя цэны, як і дробныя кватэры заканчваліся. Я ўзяў крэдыт у банку, дзе ў мяне зарплатны праект, і ўнёс першапачатковы ўнёсак па растэрміноўцы ад забудоўшчыка. Праз месяц пагасіў яго гадавым бонусам — яшчэ і засталося.
Далей па разліках я меўся плаціць парадку 1600 долараў на месяц (дакладных сум ужо не згадаю). Але ва Украіне пачалася вайна — і еўра стаў падаць, так што штомесячныя выплаты атрымаліся нават меншымі за разліковыя (я атрымліваю зарплату ў доларах).
За 12 месяцаў я выплаціў усю растэрміноўку. Кватэра мелася абысціся мне ў 26 тысяч еўра, а па апошніх падліках стала ў 25,5 тысяч долараў.
У кватэры ніхто не жыве. Сам я жыву ў катэджы — а яе ўзяў, проста каб была, лічыце, уклаў грошы, бо па-іншаму яны ў мяне не затрымліваюцца. Рамонт яшчэ ў працэсе, прыблізны каштарыс — 25 тысяч рублёў. Што далей — ці здаць, ці прадаць, а калі патрапіцца добры варыянт — пабудаваць яшчэ адну-дзве. Але на дадзены момант такія кватэры на рынку без аздаблення каштуюць каля 40 тысяч долараў, так што сам не ведаю, як лепш.
3 кватэры — у Беларусі, Грузіі і Польшчы: «Як залікоўка — спачатку я на іх працую, потым яны забяспечаць мне пенсію»
Вольга — распрацоўшчыца (Dynamics AX/D365F&O) з вопытам 7+ гадоў. Яна не толькі здолела за год зарабіць на кватэру, але і зрабіла гэта тройчы — у Беларусі, у Грузіі і ў Польшчы.
Мінск, Беларусь
— Першую кватэру купіла ў Мінску ў 2019 годзе — праз 2,5 гады ад таго моманту, як яшчэ на трэцім курсе ФКСіС БДУІР пачала працаваць.
Тады ў «А100» была выдатная прапанова: 40% — першы ўнёсак і растэрміноўка практычна без пераплат да канца будаўніцтва + яшчэ год пасля яго заканчэння. Я ўзяла на этапе катлавана студыю 31 кв. м. на высокім паверсе ў Новай Баравой з выдатнымі відамі на заход.
Такое рашэнне далося мне нялёгка ў той момант. Я — маладая спецыялістка, растэрміноўка доларавая, на плацяжы будзе сыходзіць вялікая частка зарплаты, а на першы ўнёсак трэба аддаць усе ашчаджанні і яшчэ частку пазычыць.
Але цяпер я вельмі радая, што вырашылася тады — за 2 гады будаўніцтва мая зарплата вырасла, плацяжы сталі камфортнымі, растэрміноўку ўдалося пагасіць нават раней за тэрмін. Кватэра каштавала $46 500.
А яшчэ за гэты час я паспела пераехаць у Польшчу. Рамонт «здаля» троху зацягнуўся, але ў ліпені мінулага года я нарэшце афіцыйна яго скончыла і здала кватэру. А праз 2 дня купіла наступную — у Батумі.
Батумі, Грузія
Мой добры знаёмы паехаў у Грузію на вяселле сяброў. Пасля пары літраў віна і чачы разгаварыўся з мясцовымі агентамі па нерухомасці. Ён тады нічога не купіў, але падзяліўся інфармацыяй са мной.
Я Грузію люблю, часта там адпачывала, і задумалася: кватэра ля мора для пасуткавай арэнды — гучыць ідэальна для інвестыцыйнага партфеля.
Грузінскія забудоўшчыкі часта прапаноўваюць беспрацэнтную растэрміноўку на час будаўніцтва, а першы ўнёсак залежыць ад этапу будоўлі — бывае, што гэта 10-20%.
Я стала вывучаць рынак і праз 2 месяцы знайшла ідэальны варыянт для свайго запыту: правераны забудоўшчык, старт продажаў элітнага дома (яго, дарэчы, называюць «домам для ІТ») на Алеі Герояў у 5 хвілінах ад мора і бульвара, двухпакаёўка 36,6 кв. м. з відам на горы!
Будаўніцтва да 2027 года, 10% першы ўнёсак — максімальна камфортныя плацяжы (поўны кошт — $49 776). Гэта быў мэтч!
Угода заняла 2 дні і прайшла цалкам анлайн. Можна, вядома, было прыляцець, каб усё паглядзець і пакратаць, але я добра знаю горад — і дакладна ўяўляю, дзе будзе дом. Забудоўшчыка праверыла, і сумневаў не засталося. Да таго ж, у доме будзе кіроўная кампанія, якая можа заняцца здачай кватэры ў будучыні (але гэта неабавязковая опцыя). Дарэчы, мой прыклад узялі на ўзбраенне яшчэ некалькі сяброў — цяпер жартуем, што ў нас будзе свой кааператыў.
Цяпер раскажу, як гэта ўсё аплачваць. У Польшчу я пераехала ў 2021 годзе, маючы ўжо 4 гады досведу працы, і ўладкавалася на тую ж пазіцыю — Dynamics AX/D365 F&O Developer — у польскую карпарацыю з заробкам х2 у параўнанні з беларускай.
Пераехаўшы ў ЕС, я адразу ж адкрыла брокерскія рахункі і занялася актыўна тэмай інвестыцый у фондавы рынак. Апошні год да іх дадалася крыпта. Як вынік — амаль заўсёды плацяжы па грузінскай кватэры я аплачваю з гэтых даходаў. Адзін пасіўны прыбытак аплачвае другі — Кіясакі (аўтар кнігі «Багаты тата, бедны тата» — заўв. рэд.) ганарыўся б мной.
Дарэчы, пра бацькоў: каштоўнасць ашчаджанняў і ўкладанняў у нерухомасць мне з дзяцінства старалася прышчапіць мама, за што я ёй вельмі ўдзячная. Мама заўсёды марыла пра кватэру ў Мінску, але заробак настаўніцы не дазваляў гэтага зрабіць. Збольшага з гэтай прычыны я вырашылася на першую кватэру — вельмі хацелася ажыццявіць маміну мару.
Люблін, Польшча
Пра польскі рынак нерухомасці магу расказаць шмат гісторый. Напрыклад, як гаспадыня маёй першай варшаўскай арэнднай кватэры раптам вырашыла яе прадаць. Мне вельмі падабалася і гэтая кватэра, і раён, да таго ж я першапачаткова ўладкоўвалася ў Польшчы на Umowa o pracę (самы прывабны для банка від працоўнага кантракта) з разлікам у будучыні ўзяць іпатэку.
Калі прыйшло паведамленне ад гаспадыні аб продажы, я спытала цану. Літаральна таго ж вечару знайшла крэдытнага кансультанта, даведалася шанцы, і напісала гаспадыні: «Бяру». Яна была ў шоку. Наступнага дня я паехала ў Беларусь па грошы, а гаспадыня, як высветлілася праз тыдзень пасля вяртання, падумала, што я пажартавала, і прадала кватэру іншаму пакупніку — на $5000 танней, не прапанаваўшы патаргавацца.
Або вось яшчэ гісторыя: нядаўна забудоўшчык спачатку пагадзіўся на ўгоду на выдатных умовах — 10/90 з цэсіяй (10% кошту аплачваецца пры падпісанні дамовы, а 90% — па заканчэнні будаўніцтва, пры гэтым да заканчэння можна перапрадаць дамову ўжо па новых цэнах), — а за дзень да падпісання дамовы проста перадумаў.
Наогул, я сачу за польскім рынкам нерухомасці ад самага пераезду. Пару разоў знаходзіла цікавыя варыянты ў Лодзі (гэта недалёка ад Варшавы) і пасля працы на электрычцы ездзіла іх глядзець.
Год таму я перайшла на ІП і змяніла кампанію — заробак зноў вырас, і з’явіліся новыя рэсурсы для куплі. У выніку гэтым летам удалося знайсці жамчужыну — кватэру ў Любліне з выдатным патэнцыялам для перапродажу.
У Польшчы растэрміноўка не асабліва распаўсюджаная як спосаб куплі нерухомасці. Па сутнасці, гэта проста паэтапны графік плацяжоў забудоўшчыку — і, як высветлілася, часам яго можна мяняць. Асабліва ў невялікіх гарадах забудоўшчыкі часцей ідуць насустрач пакупніку. Так і выйшла: на старце продажаў новага дома ў Любліне я купіла двухпакаёўку 40,9 кв. м. без крэдыту — дамовілася на 10 плацяжоў па 10%, расцягнутых да канца будаўніцтва — чэрвеня 2026. Кошт кватэры — 361 335 злотых (прыкладна $90 000).
Вядома, такі графік патрабуе рэсурсаў, таму цяпер я часта і шмат авертаймлю. Але ведаю, для чаго гэта раблю. Кватэры — як залікоўка: спачатку я на іх працую, а потым яны забяспечаць мне пенсію крыху раней.
Читать на dev.by