Айцішнік пераехаў у Буэнас-Айрэс «на паўгода» — але прыкіпеў (і перадумаў наконт Польшчы). Абмеркавалі міфы пра Аргенціну

Ці ў Аргенціне жудасная інфляцыя ў 120%?

— Сапраўды, тут вялікая інфляцыя. Таму лепш за ўсё працаваць за мяжу. Вядома, усё яшчэ можа змяніцца пасля выбараў (гутарка вялася да першага тура прэзідэнцкіх выбараў у Аргенціне). Але пакуль што многія, хто зарабляе ў доларах, адчуваюць сябе тут камфортна.

Я б не раіў ехаць у Аргенціну і шукаць працу на мясцовым рынку. Бо ў іншых краінах больш варыянтаў. У тым жа Чылі эканоміка стабільнейшая. 

Ці ў Аргенціне два курсы валют — афіцыйны і чорны рынак?

— Так, гэта нагадвае сітуацыю, якая калісьці была ў нас у Беларусі  — калі нельга было свабодна купіць долары. 

У Аргенціне два курсы: афіцыйны і Dollar Blue, то-бок неафіцыйны курс на чорным рынку. На яго завязаная вялікая частка эканомікі. Калі хтосьці захоча памяняць долары па афіцыйным курсе, то атрымае ў два разы менш, ніж калі б пайшоў на чорны рынак. 

Ці шмат у Аргенціне аўтсорсу?

— На жаль, не так шмат, як у Беларусі, бо тут няма ПВТ (і гэта хацелася б данесці да ўрада).

Тут вельмі шмат айцішнікаў, але яны ў асноўным працуюць за мяжу, напрыклад, на ЗША. Аднак юрыдычна тут мала ІТ-кампаній, бо — вялікія падаткі, трэба пераводзіць долары па афіцыйным курсе, ты губляеш грошы. Гэта нерэальная гісторыя. 

З тых кампаній, якія тут усё ж адкрыліся, частка альбо атрымала вельмі добрыя ўмовы, як Intel, альбо адкрыла фірму, каб афіцыйна працаўладкаваць людзей у Аргенціне. Або атрымлівае па афіцыйным курсе толькі частку грошай, а ўсё астатняе — неафіцыйна. Гэта складаная гісторыя па юрыдычным афармленні, але айцішнікаў шмат, а рэгіён у плане аўтсорсу мае вялікі патэнцыял.

На жаль, мясцовыя не прасоўваюцца ў вырашэнні гэтага пытання юрыдычна. Трэба, каб нехта пралабіраваў гэта, як у Беларусі. 

Ці таннае жытло ў Аргенціне?

— Мясцовая эканоміка вельмі моцна перабудавалася з прыездам расійцаў. Да вайны ва Украіне гэта была наогул іншая краіна і іншыя магчымасці. Напрыклад, першы час мы здымалі жытло за 550 долараў, і гэта лічылася дорага. Але цяпер такая кватэра каштуе ўжо ў раёне $900 — $1200. 

У апошнія два гады з’явіліся расійцы, якія прыязджаюць на кароткі тэрмін, каб нарадзіць і атрымаць пашпарт (у Аргенціне ёсць «права зямлі», калі народжанае ў гэтай краіне дзіця аўтаматычна становіцца яе грамадзянінам. Бацькі немаўляці таксама могуць прэтэндаваць на ПМЖ і/або аргенцінскі пашпарт). Многія былі гатовыя плаціць у разы больш. Так што рынак нерухомасці пачаў памнажэнне кошту жытла. 

Але гэта гісторыя Буэнас-Айрэса, бо тут ідзе пастаянны паток турыстаў. Сюды прыязджаюць не толькі расійцы, але і амерыканцы, якім некамфортна жыць у ЗША ў гарадах з павышаным узроўнем злачыннасці, і яны перабіраюцца ў Аргенціну і працуюць тут аддалена.

За Буэнас-Айрэсам сітуацыя іншая — можна арандаваць дом па добрай цане, напрыклад, у Кардове. Проста мы тут ужо аселі — у нас чацвёра дзяцей, яны ходзяць у мясцовыя школы, садкі, не так проста пераехаць. А калі хтосьці толькі збіраецца ў Аргенціну, то раю паглядзець жытло ў іншых гарадах.

Кантракты на арэнду на доўгі тэрмін маюць аплачвацца ў песа. Калі мы толькі сюды прыехалі, то былі аднымі з першых, хто прапанаваў плаціць у доларах, і на аснове гэтага маглі выбіць сабе лепшыя ўмовы. А цяпер наадварот — трэба пастарацца, каб выбіць кантракт у песа. 

З іншага боку, два гады таму 1 долар быў роўны 150-160 песа, а цяпер — тысячы. А цану арэнды па законе можна пераглядаць толькі раз на год. Таму для іх у песа, вядома, вельмі нявыгадна. 

Мы цяпер арандуем жытло за $700 — цэны трошкі пайшлі ўніз, магчыма, гэта звязана з зімой (або часовыя рэлаканты вярнуліся ў Расію). Але наплыў працягваецца хвалямі, можа, летам прыток яшчэ павялічыцца.

Дарэчы, нядаўна мы арганізоўвалі сустрэчу беларусаў, і выявілася, што прыкладна траціна перабралася сюды з Турцыі і Грузіі. 

Ці танныя прадукты ў Аргенціне?

— Так, гэта так. Нас 6 чалавек у сям'і, на месяц на прадукты сыходзіць у сярэднім $600. Не скажу, што мы эканомім, купляем усё, што трэба, і нават больш. Але і па рэстаранах не ходзім, зазіраем з дзецьмі 1-2 разы на тыдзень у «Макдональдс» і KFC.

У знаёмых хлопцаў трое дзяцей, яны жывуць за горадам і ў іх на ежу наогул сыходзіць $400. То-бок ежа сапраўды танная, мяса-садавіны-гародніны заўсёды стае. 

Ці Аргенціна — небяспечная краіна?

— Аргенціна нашмат бяспечнейшая за тую ж Расію. Але ёсць, дапусцім, месцы, дзе жыве эканамічна незаможны пласт насельніцтва, і вось туды не рэкамендуюць хадзіць. 

Па вуліцах ходзіць шмат паліцыі, так што ў цэлым небяспекі няма. Трэба проста выконваць элементарныя меры бяспекі — напрыклад, насіць сумку праз плячо. Многія кажуць не даставаць тэлефонаў у грамадскіх месцах. Бо бываюць гісторыі, калі чалавек дастае тэлефон у цягніку, і тут хтосьці прасоўвае руку ў акно і крадзе яго. Або матацыкліст выхоплівае сумку з рук мінака. Мясцовыя кажуць, што не існуе аргенцінца, якога хоць бы раз так не абкралі. У мяне аднойчы проста ў ліфце скралі тэлефон — прычым гэта мог зрабіць толькі пажылы пенсіянер вельмі прыстойнага выгляду.

Так, бываюць такія рэчы. Але трэба проста захоўваць пільнасць і не лезці ў небяспечныя раёны. Мы асабіста адчуваем сябе ў бяспецы і большым камфорце, ніж у Беларусі.

Ці дастаткова пражыць у Аргенціне 2 гады, і ўсё, пашпарт у вас у кішэні?

— Тут вельмі частая гісторыя — атрыманне пашпарта праз роды. Гэта значыць, у вас нараджаецца дзіця, і вы падаяцеся на грамадзянства. Праверка дакументаў можа займаць ад 6 да 18 месяцаў, і далей можна чакаць клятвы ад пары дзён да паўгода (пры атрыманні грамадзянства трэба прынесці клятву вернасці Аргенціне, яе нацыянальнай Канстытуцыі і законам).

Так, лепш, калі вы ўжо праапастылявалі ўсе патрэбныя дакументы яшчэ ў Беларусі. Ведаю, што ў некаторых тут няма апастыляў на тых жа пасведчаннях аб нараджэнні, і яны не могуць вярнуцца дадому. Яны спрабуюць знайсці варыянт — растлумачыць аргенцінцам, чаму не могуць гэты апастыль зрабіць. Аргенцінцы быццам бы ідуць на саступкі, па-чалавечы падыходзяць да розных момантаў. Але не ведаю, як гэтая сітуацыя вырашыцца. Тут людзі не надта ў курсе нашай сітуацыі. Ім трэба расказваць пра палітыку ў Беларусі.

Візу ранцье апошнім часам стала складаней атрымаць. Але яшчэ ёсць варыянт праз інвестыцыі. Я чытаў у законе, што дастаткова ўкласці 1,5 мільёна песа, каб атрымаць інвестыцыйны ДНЖ. 

Не знайшоў дакумента аб унясенні змяненняў датычна велічыні інвестыцыі ў сувязі з вялікай інфляцыяй. Раней гэта была значная сума, а цяпер вельмі даступная — $1,5 тысячы (паводле неафіцыйнага курса). 

Пакуль не сустракаў тут людзей, якія ўжо атрымалі грамадзянства падобным спосабам. І наогул невядома, ці працоўны гэта варыянт. Але па заканадаўстве такі варыянт існуе.

Таксама тут ёсць фірмы, якія гатовыя цябе афіцыйна працаўладкаваць за невялікую капейчыну, каб ты атрымаў ДНЖ праз працы. А вось ІП для дазволу на жыхарства не пасуе. 

Ёсць людзі, якія заехалі сюды як уцекачы. Хутчэй за ўсё, атрымаць ДНЖ такім чынам будзе складана, і цяпер ідзе вельмі шмат адмоў. 

Частка людзей ідзе вучыцца — на «вышку» або, напрыклад, у школу MBA, тут ёсць добрыя англамоўныя. Мясцовыя ВНУ ёсць платныя і бясплатныя. Каб вучыцца ў ВНУ на іспанскай, трэба ведаць мову на ўзроўні B2. 

І вельмі распаўсюджаны цяпер варыянт — калі для дазволу на жыхарства ідуць у школы-«секундарыі». Гэта вячэрняя адукацыя для тых, хто не змог скончыць сярэднюю школу. Большасць экспатаў ходзіць туды толькі дзеля іспанскай (ну і ДНЖ, вядома).

Ці заўсёды ў Аргенціне горача?

— Краіна выцягнутая, разнастайная, прысутнічаюць усе сезоны. Унізе ёсць халодныя правінцыі, частка Антарктыды — гэта таксама Аргенціна. 

Буэнас-Айрэс размешчаны ў той частцы краіны, дзе пражывае больш за ўсё народу. Тут зімой мінімальная тэмпература — 4-6 градусаў ноччу. Многія людзі ніколі не бачылі снегу, хоць кажуць, што ў 1918-м і 2007-м снег тут ішоў.

Але праблема ў ацяпленні — мясцовыя не ўмеюць будаваць цёплых дамоў. Напрыклад, у некаторых будынках ідзе падлогавае ацяпленне, якое нельга самастойна рэгуляваць, і яго часта адключаюць на ноч. Але камунальныя тут недарагія, большая частка субсідуецца дзяржавай.

Або вось — вокны. У нас алюмініевыя рамы. Калі ацяпленне ўключана і яны зачыненыя, у доме цёпла. Але калі ацяпленне выключана, то холадна, мы ўключаем абагравальнік.

Але гэтая зіма была ніштаватая. Мінулая выдалася халаднейшай, мы нават пальчаткі на вуліцы надзявалі. А цяпер тут вясна, у лістападзе халодных дзён ужо не будзе. 

Ці ўсё ў Аргенціне вельмі талерантныя?

— Так, так і ёсць, тут няма асаблівага стаўлення да прыезджых, расійцаў, мусульман і гэтак далей.

Кажуць, што людзі ў іншых лацінскіх краінах лічаць аргенцінцаў вельмі пыхлівымі, закрытымі, халоднымі людзьмі. Але для нас яны выглядаюць наадварот — вельмі таварыскія, адкрытыя, інтэлігентныя, талерантныя. У іх выбудавана шмат камунікацыйных каналаў для адносін з рознымі людзьмі. Напрыклад, тут дзеці ходзяць на дні нараджэння адны да адных цэлымі класамі. І калі вы цэлую школу хадзіце ў госці адно да аднаго, то становіцеся вельмі блізкімі сябрамі.

Яшчэ тут вельмі добрая польская супольнасць. Мы ходзім у «Польскі дом». У ім сустракаюцца і людзі, чые продкі прыехалі з беларускіх тэрыторый, якія на той момант уваходзілі ў Польшчу.

Тут бібліятэка названая ў гонар Ігната Дамейкі (ён хоць і жыў у Чылі, але і ў Аргенціне таксама бываў). Калі ты знаходзішся ў Лацінскай Амерыцы, так далёка ад дома, то паляк для цябе ўжо свой чалавек.

Аргенціна падабаецца не ўсім?

— Чым больш чалавек знаходзіцца ў Аргенціне, тым больш яна яму падабаецца. 

Спачатку, калі мы толькі прыехалі, у нас былі асацыяцыі з Савецкім Саюзам: тут шмат старых будынкаў, людзі ходзяць з каляскамі па крамах, апранутыя ў шэрую тканіну мясцовай вытворчасці. 

Думалі пажыць тут толькі паўгода, а потым перабрацца ў Польшчу. Але чым даўжэй мы тут жылі, тым больш прывязваліся да краіны. Памятаю, я пачынаў сумаваць па Аргенціне толькі пры думцы, што мы яе пакінем. Нават да смецця на вуліцах прывык. І вось цяпер, праз два гады, адчуваю, што мы прыкіпелі да Аргенціны і не заўважаем негатыву. 

Я маю на ўвазе бязладдзе, якое ўзнікае пры пераездзе. Напрыклад, я ўжо тры месяцы чакаю крэдытную картку. Ці вось пытанне з вывадам наяўных долараў — я магу як ІП афіцыйна атрымаць тысячу долараў з-за мяжы, плюс жонка можа яшчэ тысячу. Для гэтага трэба паказаць даход па ІП і выставіць фактуру. Але гэта я цяпер ведаю. А спачатку, памятаю, хадзіў у банк ледзь не праз дзень: «Спадарства, грошы прыйшлі, а я не магу іх атрымаць, што адбываецца?». Нейкія такія аргенцінскія моманты, якія здаюцца дробяззю, але вырашаюцца доўга і моташна. 

Але праз гэта трэба проста прайсці. А далей ужо ўсё проста, і ты пачынаеш атрымліваць асалоду ад тутэйшага жыццём. Бо Аргенціна як віно — чым даўжэй настойваецца, тым лепшае.

dev.by, як і іншым сумленным медыя, сёння вельмі складана: рэдакцыя працуе па-за межамі краіны, а нашыя рэкламныя даходы скараціліся ў некалькі разоў. Але мы даем рады — з вашай дапамогай. Гэта вы дзеліцеся з намі інфанагодамі, думкамі, досведам, часам, увагай і данатамі.

Праз Patreon. 

З Беларусі — праз Donorbox.

І яшчэ крыптой, тут кашалькі.

Дзякуй, што прачыталі гэтае паведамленне.