Што з беларускім айці? Адказваюць 5000 айцішнікаў. Вялікі рэсёрч

Мала ўяўляць, колькі айцішнікаў з’ехала — важна разумець, калі яны гэта зрабілі. Судзячы з адказаў, пасля 24.02 людзей з’ехала больш, чым у прамежак са жніўня 2020 да лютага 2022. І гэта не канец — на чамаданах сядзіць яшчэ палова ад колькасці тых, хто з’ехаў. Столькі ж цвёрда ведаюць, што застаюцца.

Сярод тых, што з’ехалі, нямала такіх, хто працягвае працаваць на офіс у Беларусі. Разам з тымі, хто застаўся і рыхтуецца, гэта 57%. Кожны трэці рэлакант плаціць падаткі ў бюджэт РБ, астатнія — краіне пражывання. Але больш за трэць усіх удзельнікаў аддаюць падаткі замежнай юрасобе.

Карціна сфармаваная на базе адказаў ІТ-спецыялістаў усіх узроўняў, а не толькі заснавальнікаў/кіраўнікоў кампаній. Таму рэсёрч адлюстроўвае сітуацыю ў ІТ-бізнэсах праз прызму ўспрымання і інфармаванасці працаўнікоў.

Толькі палова ўдзельнікаў упэўненая, што офіс іх кампаніі ў Беларусі працягне працу. Для яшчэ 40% будучыня іх офіса ў тумане, амаль 20% канстатуюць або прадракаюць закрыццё бізнэсу ў краіне.

Супрацоўнікаў, якія мяркуюць, што іх кампаніі не адчуваюць зараз асаблівых праблем, менш за 10%. Пераважная большасць пералічвае класічныя сімптомы «геатаксікозу» — знікненне заказаў, рэпутацыйныя выдаткі, складанасці з грашовымі пераказамі.  

Прыпыненне наймання — першая рэакцыя кампаній на шок.

Колькасць супрацоўнікаў, чые кампаніі па-ранейшаму наймаюць, карэлюе з колькасцю тых, хто ніяк не адчуў на сабе ўплыў крызісу — і тых, і другіх каля 40%. Супадзенне ў іншай пары груп — «наймання няма», «адчуваюць уплыў крызісу» — яшчэ больш дакладнае. Тыя ж 40%. Найчасцейшыя праблемы ў тых, каго крызіс закрануў — замарозка перагляду зп, звальненні, бэнч.

Кампаніі, якія зусім не маюць праграм рэлакацыі, у абсалютнай меншасці. Зрэшты, тыя, дзе пераезд — абавязковая ўмова працы, таксама. Выбар — заставацца ці з’язджаць — у большасці ўсё ж такі ёсць.

Выбіраць краіну таксама могуць амаль усе. Кожны чацвёрты мае выбар з дзвюх лакацый, дзве траціны могуць ехаць на ўсе чатыры бакі, праўда часцяком за свой кошт. Тых, каму задаюць жорсткі напрамак, менш за 10%.

Самыя хадавыя напрамкі пераезду — прадказальна Польшча, Грузія, Літва. Пасля 24.02 у лік папулярных лакацый увайшоў і Узбекістан, а яшчэ Турцыя.

Больш за 80% удзельнікаў паведамляюць, што кампаніі дапамагаюць ім з пераездам.

А што, калі нікуды не ехаць? Магчымасць працягваць працу з Беларусі маюць 70+% удзельнікаў, праўда многім не даюць ніякіх гарантый. Частка супрацоўнікаў адзначыла, што давядзецца шыфравацца, шукаць «мыліцу» або адкрываць ІП за мяжой.