У Беларусі робяць дзяржаўны е-дзённік. Цяпер школы выкарыстоўваюць прыватныя прадукты

Выступаючы на радыё, старшыня камітэта па адукацыі Мінгарвыканкама Марына Ільіна паведаміла, што распрацоўка цяпер вядзецца «ў рэжыме эксперыменту» ў некаторых «установах адукацыі Мінска».

— Мы павінны разумець, што тыя электронныя журналы, якія мы сёння выкарыстоўваем, — прыватнай формы ўласнасці. І разумеем, што ў любы момант можа здарыцца ўсё, што заўгодна. Важная дзяржаўная абарона.

Мы мяркуем, што да канца 2025 года — а можа, і крыху раней — з’явяцца наш дзяржаўны дзённік і журнал электроннага ўзору. Мы ідзём да лічбавізацыі, — цытуе словы чыноўніцы агенцтва «Минск-Новости».

Хто распрацоўвае «прыватныя» электронныя дзённікі

У сваёй прамове Ільіна агучыла лічбу — 90%, менавіта столькі школ і гімназій сёння выкарыстоўваюць электронныя дзённікі. Распрацоўшчыкаў два: адзін стварае платформу Знай·бай, другі — Schools.by. У тыя часы, калі кампаніі яшчэ дзяліліся інфармацыяй са СМІ, яны займалі дзве траціны рынку прыкладна ў роўных прапорцыях.

Чыноўніца адзначыла, што яна сама «таксама за лічбавізацыю, але ў законным полі». І патлумачыла: «Сёння заканадаўства кажа пра тое, што ў нас папяровыя дзённікі».

Аднак прыватныя распрацоўшчыкі электронных дзённікаў таксама працуюць на законных падставах. Расказваючы devby у верасні 2019 года пра свой прадукт, каманда Знай·бай адзначала, што рынак беларускага электроннага адукацыйнага кантэнту «надзвычай зарэгуляваны дзяржавай: увайсці туды няпроста».

— Для гэтага трэба выканаць гіганцкую колькасць патрабаванняў ГІАЦ Мінадукацыі, якія амаль штогод мяняюцца.

Навіна на сайце Schools.by пра тое, што «ГІАЦ Мінадукацыі афіцыйна ўзгадніў выкарыстанне» іх дзённікаў і электронных журналаў на гэты навучальны год, датуецца 4 сакавіка 2025 года.

Расказваючы пра тое, як Знай·бай укараняў свае электронныя дзённікі і часопісы, каманда адзначала: «у школ з тэхнічных сродкаў былі толькі разеткі. Мы раздалі настаўнікам школ больш за 2,5 тысячы планшэтаў, вучылі працаваць з электроннымі журналамі, пастаянна кансультавалі».

Бацькі прызнаюць, што электронныя дзённікі — гэта зручна:

• «не трэба пытацца хатняе заданне ў аднакласнікаў, калі дзіця раптам яго не запісала»;
• «можна проста там абменьвацца каментарыямі з настаўнікам (у платнай версіі)»;
• «зручна сачыць за прагрэсам дзіцяці (асабліва ў платнай версіі) — там ёсць усе (ці амаль усе) адзнакі, а ў папяровы дзённік настаўнік далёка не заўсёды ставіць адзнаку».

Былі нават пет-праекты

Вядома, былі асобныя нараканні. Журналісты devby ведаюць, што некаторыя распрацоўшчыкі дапрацоўвалі пад сябе існуючыя адукацыйныя платформы — як пет-праекты.

Адзін з іх распавядаў нам, што, вывучыўшы сэрвіс, знайшоў уваходы ў мабільнае API і вырашыў зрабіць уласнага кліента. На пытанне «Навошта?» ён адказаў так: каб «даць школьнікам (і іх бацькам), якія з’яўляюцца карыстальнікамі платформы, эфектыўны і зручны інструмент для арганізацыі свайго навучальнага працэсу».

Акрамя асноўных функцый (з шырокімі магчымасцямі кастамізацыі) распрацоўшчык дадаў у аплікацыю:

• улік выканання хатніх заданняў і часу, які быў на гэта выдаткаваны;
• калькулятар адзнак;
• вядзенне пазакласных і пазашкольных заняткаў.

Аплікацыяй карыстаўся сын распрацоўшчыка, таксама яно распаўсюджвалася па «сарафанным радыё» сярод аднакласнікаў хлопчыка. Потым распрацоўшчык размясціў яго ў Google Play і AppStore, але з-за скаргаў праваўладальніка сторы заблакавалі альтэрнатыўнага кліента ў сваіх крамах.