Ісландыя ўвяла 4-дзённы працоўны тыдзень 6 гадоў таму, вось вынік

Эксперымент пачаўся ў краіне ў 2015 годзе і на пілотным этапе ахапіў каля 2500 супрацоўнікаў — крыху больш за 1% працоўнага насельніцтва краіны. Эксперымент аказаўся надзвычай паспяховым — яго падтрымала 86% удзельнікаў, і ў 2019 годзе ён перайшоў на афіцыйны ўзровень. Зараз прыкладна 9 з 10 ісландцаў працуюць па скарочаным графіку — 36 гадзін замест ранейшых 40 пры той жа зарплаце. Як і ў іншых краінах, тут баяліся падзення прадуктыўнасці, росту выдаткаў для бізнесу, цяжкасцяў з адаптацыяй і падтрыманнем якасці сэрвісу. Але ўсе гэтыя страхі аказаліся марнымі.

Прадуктыўнасць не толькі не знізілася — у некаторых галінах яна нават вырасла. Адна з прычын звязаная з паляпшэннем псіхічнага здароўя работнікаў дзякуючы зніжэнню стрэсу і наладжванню балансу паміж асабістым жыццём і працай.

Яшчэ адзін важны вынік эксперыменту датычыць гендарнай роўнасці. Мужчыны сталі больш уцягвацца ў сямейны побыт і бацькоўскія абавязкі дзякуючы таму, што працоўны графік стаў менш жорсткім. У прыватнасці, яны пачалі актыўней займацца хатнімі справамі і праводзіць больш часу з дзецьмі.

Калі ў некаторых краінах, як Бельгія, 4-дзёнка прадугледжвае, што гэтыя гадзіны давядзецца адпрацаваць у іншыя дні, то ў Ісландыі ўмовы працы і зарплата засталіся ранейшымі. Гэта стала магчымым дзякуючы інтэнсіўнай лічбавізацыі бізнесу і дзяржаўных паслуг, у якую мясцовыя ўлады шмат інвестуюць. Ісландыя ўваходзіць у топ краін свету па даступнасці інтэрнэту, у тым ліку ў сельскай мясцовасці. Магчымасць працаваць дыстанцыйна дазваляе захоўваць прадукцыйнасць, нягледзячы на скарачэнне працоўных гадзін. Акрамя таго, зумеры з дзяцінства акружаныя гаджэтамі, што значна спрасціла для іх адаптацыю да 4-дзёнкі.

Таксама ў ісландцаў павысілася якасць жыцця — з’явілася больш часу на адпачынак, сям’ю і сяброў, знік ціск, звязаны з часовымі абмежаваннямі, людзі сталі адчуваць сябе ў цэлым больш шчаслівымі і задаволенымі працай.

4-дзённы працоўны тыдзень таксама тэстуюць у Германіі, Партугаліі, Іспаніі і Вялікабрытаніі. Досвед Ісландыі сведчыць пра тое, што ён не толькі працуе, але і мае вялікія плюсы як для супрацоўнікаў, так і для грамадства ў цэлым, і як фармат працы больш чалавечны і ўстойлівы, бо на першы план ставіцца дабрабыт людзей.