Як атрымаць офер: парады 5 былых стажораў, якія сталі супрацоўнікамі Google

Пачынаць рана і будаваць сувязі

Нэнсі Ці, якая тройчы праходзіла стажыроўку ў Google (уключаючы праграму STEP), атрымала офер і вярнулася ў кампанію пасля заканчэння навучання. Яе галоўная парада — пачынаць падрыхтоўку загадзя: курсы, праекты, удзел у валанцёрскіх ініцыятывах. Нават у школе яна наведвала курсы па структурах даных і рыхтавалася да LeetCode-заданняў. А на стажыроўцы актыўна будавала адносіны з камандай — штодзённыя абеды з калегамі дапамаглі ёй наладзіць зносіны і захоўваць матывацыю.

Рэалістычна ацэньваць задачы

Ісліна Шан, якая скончыла паскораную магістратуру ва Ўніверсітэце Д’юка, раіць выбраць каманду, да праекта якой ёсць асабісты інтарэс, а таксама менеджара, з якім камфортна працаваць. Ісліна прызналася, што спачатку ставіла перад сабой занадта амбіцыйныя мэты, але іх перагляд і гатоўнасць прасіць дапамогі дапамаглі ёй дасягнуць поспеху.

Збіраць праекты

Лідыя Лам, якая тройчы праходзіла стажыроўку ў Google, падкрэслівае важнасць удзелу ў праграмах для пачаткоўцаў (напрыклад, CS Summer Institute) і ранняй падачы заяўкі. Яе парада — ствараць «артэфакты»: ці то праектныя дакументы або дызайн-макеты, усё, што можна паказаць як доказ унёску. Таксама яна заклікае не баяцца задаваць пытанні: гэта эканоміць час і падвышае якасць працы.

Пераадолець сіндром самазванца

Таўфік Мохаммад пачаў без досведу: у першае лета ён працаваў над уласнымі праектамі, напрыклад, прыладай, якая адчыняла гараж па нумары машыны. На стажыроўцы ён сутыкнуўся з сіндромам самазванца, але навучыўся абстрагавацца ад яго і засяродзіцца на навучанні. Яго парада: валодай праектам ад пачатку да канца і актыўна камунікуй з калегамі і іншымі стажорамі.

Развіваць навыкі камунікацыі

Закары Вайс, які прайшоў тры стажыроўкі, а потым стаў інжынерам у воблачным падраздзяленні Google, падкрэслівае важнасць праактыўнасці і камунікацыі. Ён раіць праяўляць ініцыятыву, заўважаць патэнцыйныя праблемы загадзя і даносіць ідэі да менеджараў. Акрамя таго, па яго словах, навыкі вуснай і пісьмовай камунікацыі — не менш важныя, чым праграмаванне: у рэальнай працы даводзіцца больш гаварыць і пісаць, чым кодзіць.