«За два гады пяць скарачэнняў з праектаў». Як звальнялі з ІТ-кампаній у 2024 годзе

«Працоўны дзень скарацілі да адной гадзіны»

— Працаваў у кампаніі, якая спецыялізуецца на распрацоўцы праграмных прадуктаў і аказанні ІТ-паслуг у банкаўскай сферы. 

Справы ў кампаніі ў гэтым годзе былі не вельмі з шэрагу фактараў: бесталковае кіраванне, адсутнасць новых праектаў, ніякіх новых напрамкаў развіцця бізнэсу.

І кампанія нічога лепш не прыдумала, як змяніць умовы працы. Усім прапанавалі падпісаць пагадненне, па якім працоўны час супрацоўнікаў скарачаецца да адной гадзіны на дзень з абавязковым наведваннем офіса. Заробак усім таксама паменшылі ў адпаведнасці са зменай працягласці працоўнага дня. 

У мяне да канца кантракта заставалася больш за паўгода. А раптам праз тры месяцы я б знайшоў працу, а кампанія адмовілася падпісаць мне сыход з уласнага жадання? Таму я адразу адмовіўся і звольніўся.

Дарэчы, потым даведаўся ад хлопцаў, што такія ж патрабаванні кампанія вылучыла супрацоўніку, які жыве ў Польшчы. Уяўляеце сюр? чалавеку з Польшчы выстаўляюць патрабаванні працаваць адную гадзіну ў офісе ў Беларусі? Думаю, проста да канца кантракта трымалі б на балансе, а потым не працягнулі б кантракта. 

«Атрымала офер ад расійскай кампаніі з заробкам x2»

— Працавала ў беларускім офісе EPAM на пазіцыі QA engineer. Была вымушаная сысці пасля некалькіх гадоў працы. 

За апошнія два гады ў EPAM было пяць скарачэнняў з праектаў. Альбо заказчыкам не падабалася лакацыя і ўсю каманду прыбіралі, альбо яны былі не супраць Беларусі, але замянялі нас на супрацоўнікаў з Індыі ці Лацінскай Амерыкі (па новым курсе развіцця кампаніі).

Пры гэтым ацэнка калег і менеджараў на мяне як супрацоўніцу была вышэйшай за сярэднюю. З фактараў, якія негатыўна ўплывалі на працу, былі замарозка перагляду заробкаў ад 2022 і пастаянны страх звальнення з прычын «аптымізацыі».

Звольнілася яшчэ вясной. Пры гэтым яшчэ да сыходу атрымала офер ад расійскай прадуктовай кампаніі.

EPAM адпусціў без праблем. У мяне якраз заканчваўся праект і праз тыдзень пасля яго ўжо аддалі працоўную. 

Цяпер працую аддалена на той жа пазіцыі ў кампаніі да 500 чалавек. Заробак атрымліваю ў расійскіх рублях.

«Заробак быў на 50% ніжэйшы за іншыя прапановы на рынку» 

— Працаваў распрацоўшчыкам у Т-банку. Вырашыў сысці, бо пасля аналізу рынку ўбачыў, што мне прыстойна недаплачваюць — каля 50% у параўнанні з аналагічнымі пазіцыямі на рынку. 

Для пачатку схадзіў да кіраўніцтва, патлумачыў сітуацыю. Мне сказалі, што могуць падняць заробак толькі на 10%. 

Пасля гэтага я прыйшоў ужо з гатовым оферам, і мне сказалі, што паспрабуюць знайсці спецыяліста, каб я мог павысіць свой узровень грэйду ўнутры кампаніі. Пасля сумоўя абяцалі падняць заробак на 40%.

Я пагадзіўся прайсці ўнутранае сумоўе, але загадзя папярэдзіў, што калі не прайду ці не знойдуць патрэбнага спецыяліста, то пайду праз два тыдні.

У выніку два тыдні прайшлі, нікога мне не знайшлі, спаслаўшыся на тое, што ўсе ў адпачынку. Адпусцілі лёгка, знайшоў будучую працу якраз за два тыдні да сыходу — таксама ў расійскім банку. 

«Папрасіла падняць зп — і раптам мая праца перастала падабацца»

— Працавала некалькі гадоў у буйной аўтсорсінгавай кампаніі з беларускімі каранямі. Апошнія два гады — на пазіцыі PM.

Улетку ў мяне заканчваўся кантракт. Прыкладна за два тыдні да заканчэння кантракта ў мяне адбыўся мітынг one-to-one c HR business partner.

Мне паведамілі, што ўсё супер, усе задаволеныя маёй працай. Кампанія падаўжае кантракт яшчэ на год, і трэба пад’ехаць у офіс падпісаць дакументы.

HRBP пацікавілася, ці ўсё мяне задавальняе. Я сказала, што мне ўжо 2 гады не падымалі заробку. Пры гэтым маёй працай усе задаволеныя, плюс мне далі яшчэ адзін праект, які патрабуе вельмі шмат часу і сіл, так як яго трэба пачынаць з нуля, збіраць каманду і г. д. Усё абгрунтавала і аргументавала і папрасіла падняць мне зарплату на 50-100 долараў. 

HRBP паабяцала пагутарыць з маім кіраўніком на працягу пары дзён і даць адказ. Але ў выніку цягам трох тыдняў я не атрымалі ніякай інфармацыі. У рэшце рэшт сама звязалася са сваім кіраўніком і ў тым ліку закранула пытанне павышэння зарплаты.

І праз дзень кіраўнік сабраў міт, на якім акрамя яго былі яшчэ тры чалавекі. І ўтрох яны наваліліся на мяне з абвінавачваннямі і крытыкай. 45 хвілін абвінавачвалі ва ўсім, што па большай частцы мяне нават не датычылася. Кіраўнік на працягу ўсяго мітынгу нічога не сказаў. Выглядала ўсё так, што кіраўнік сам не ўнікаў у нівошта, а проста паклікаў іншых і сказаў: «У атаку». 

Праз пару дзён я напісала яму, што так і не зразумела адказу на маё пытанне адносна росту заробку. Ён паведаміў, што яшчэ вырашаецца. Хоць толькі ён і прымае рашэнне і размяркоўвае бюджэт на аддзел. У выніку я проста напісала, што сыходжу.

Гэтае рашэнне ў кампаніі нікому не спадабалася, а мне было крыўдна, што два гады ўсім усё падабалася і ні разу не было негатыўнай зваротнай сувязі. А як толькі папрасіла мінімальную прыбаўку да зарплаты, усім рэзка стала не падабацца мая праца.

«Звольнілі праз адмову рэлакавацца»

— Працаваў у невялікай кампаніі (50+ супрацоўнікаў) у Мінску Frontend-распрацоўшчыкам амаль 7 гадоў. Звольнілі, бо не захацеў рэлакавацца на патрабаванне заказчыка. 

Рэлакавацца прапанавалі ў любое месца, акрамя Расіі. Што тычыцца ўмоў, то абяцалі толькі дадаць да зарплаты падаткі, якія плаціў у Беларусі. Але я не збіраўся з’язджаць з Беларусі, і тым больш на такіх умовах. У нас вялікая сям’я, і ўсё ўпіраецца ў грошы. Калі б кампанія была гатовая падняць заробак у 2 разы, пераехаў бы. Але на агучаных умовах я не быў гатовы.

Кампанія-заказчык паставіла пытанне рубам. Сказалі, што ў мяне ёсць месяц, і далей сыходжу альбо па ўзаемнай згодзе, альбо неяк інакш. Хоць кантракт толькі нядаўна перападпісалі. У выніку сышоў, ужо два месяцы ў пошуку новай працы. 

«Маё месца заняў выпускнік буткэмпа»

— Працаваў у Літве ў кампаніі з беларускімі каранямі. Яшчэ ад 2022 года разам з рэсурснымі менеджарамі ладзілі буткэмпы для літоўцаў (кароткія інтэнсіўныя курсы). Пра гэта мяне непасрэдна папрасіў адзін з хэдаў нашага офіса ў Вільні.

Паводле мясцовага заканадаўства неабходна, каб пэўная частка супрацоўнікаў (пажадана, кіраўніцтва) была літоўцамі. Па сутнасці, у гэтым няма нічога такога: усе краіны абараняюць сваіх грамадзян. Але такой колькасці кваліфікаваных грамадзян Літвы тут проста няма. Для гэтага і праводзілі буткэмпы.

Так «сышлі» каля 60 чалавек, якіх я асабіста знаю. А сёлета дайшла чарга і да мяне. Не ўзялі пад увагу, што адзін выхоўваю хворую дачку ад першага шлюбу. Брыдка тое, што на маё месца прыйшоў выпускнік самага першага майго буткэмпа.

«Менеджар так і не змог растлумачыць, чаму мяне знялі з праекта»

— Працаваў у эстонскай кампаніі яшчэ ад пачатку 2022 года. Фармальна звольнілі ў жніўні 2024, але праектаў не было ўжо ад мая 2024. Дакладней, праекты былі, аднак на іх наймалі або новых супрацоўнікаў з шэрагу іх суайчыннікаў, або іншых супрацоўнікаў, у якіх і так былі праекты, пры вялікай колькасці беларусаў, якія сядзелі на бэнчы.

На пачатку мая стаў працаваць на праекце. Але неўзабаве мяне знялі з праекта, нягледзячы на тое, што я крыху больш чым за тыдзень стварыў усю пачатковую дакументацыю, неабходную для працы, якая цалкам задаволіла кліента. Пры гэтым паралельна закрываў iншыя задачы.

Мой менеджар так і не змог растлумачыць, чаму. Падключалі нават вышэйшага ўзроўню кіраўніка, аднак ён толькі сказаў, што кліент так захацеў.

Ад менеджараў я даведаўся, што падраздзяленні проста пачалі адбіраць праекты адно ў аднаго. Ну і ўпрыгожаннем свята стала тое, што амаль перад самім звальненнем мне змянілі прычыну, каб не выплачваць «адступных», якія па мясцовым заканадаўстве яны мусілі б мне выплаціць.

У выпадку, калі кампанія не можа знайсці кліента і даць мне праект, звальненне атрымліваецца па яе віне. У гэтым выпадку мне мусілі аднаразова сплаціць каля 6000 еўра. Аднак юрыст кампаніі сказаў, што гэта не так. 

У выніку мяне звольнілі на пагадненне бакоў. Калі я звярнуўся да вонкавага юрыста, ён мне растлумачыў, что мне мусілі аднаразова сплаціць каля 6000 еўра. Аднак гэта ўжо было на наступны дзень пасля таго, як новыя ўмовы станавіліся аўтаматычна прынятымі мной (мне далі 2 дні на разгляд). Як той казаў: «Чаму мы навучыліся, Палмер?». Я б параіў 100 разоў падумаць перад тым, як супрацоўнічаць з эстонскімі кампаніямі.