Цікавую гісторыю расказаў у LinkedIn сеньёр QA: ён атрымаў офер ад кампаніі Inktech з офісамі на Кіпры і ў Вялікабрытаніі (сам топікстартар у Ерэване, мяркуючы з яго профілю). Але амаль адразу ж пазбавіўся — праз адмову праходзіць паліграф і… коцікаў.
Цікавую гісторыю расказаў у LinkedIn сеньёр QA: ён атрымаў офер ад кампаніі Inktech з офісамі на Кіпры і ў Вялікабрытаніі (сам топікстартар у Ерэване, мяркуючы з яго профілю). Але амаль адразу ж пазбавіўся — праз адмову праходзіць паліграф і… коцікаў.
Як расказаў у сваім пасце айцішнік, офер ён атрымаў праз тыдзень ад пачатку пошуку працы.
— Узяў пару дзён падумаць, запытаў павышэнне — і яго хутка ўзгаднілі. Рэкруцёру асобны дзякуй за ўвесь працэс. Прапанова, дарэчы, была вельмі добрай.
Але потым выслалі анкету ад службы бяспекі. І шостым пунктам у ёй значылася згода на… паліграф!
Аўтар паста прыклаў перапіску з рэкруцёрам, у ёй ён цікавіцца, ці трэба будзе паліграф праходзіць у Ерэване, ці ехаць кудысьці яшчэ. На што атрымлівае такі адказ: яму не трэба будзе праходзіць паліграф, «калі ў працы не будзе нейкіх сур’ёзных сітуацый, якія гэтага могуць запатрабаваць». Далей ідзе ўдакладненне: «пункт дададзены, калі гэта будзе крайняй неабходнасцю».
Топікстартар прама не ўдакладняе, што ён пазначыў у анкеце, аднак з яго адказаў у каментарах можна зразумець, што згоды ён не даў. Тым не менш офер, мяркуе айцішнік, маглі адклікаць яшчэ з адной прычыны: у спіс тых, хто жыве з ім, ён дадаў катоў.
— Не, ну, а шо? Яны мая сям’я. І фармальна меў рацыю: «Іншыя асобы, якія пражываюць сумесна…». Ніякіх удакладненняў наконт таго, якога віду асоб маюць на ўвазе.
Анкету адправіў у нядзелю, — працягвае свой аповед аўтар, — а ад моманту, як яе ўбачылі, і да адмовы ад службы бяспекі прайшло менш за 2 гадзіны. Хоць заяўлялася, што праверка займае 1-2 дні.
Так што рэч тут зусім не ў тым, што я тэрарыст, судзімы махляр і не вярнуў банку крэдыт, патрэбны на закупку тоны коксу, а проста ў кагосьці адсутнічае пачуццё гумару, але цудоўна развіты комплекс вахцёра.
Айцішнік піша, што ў анкеце ёсць яшчэ пункт — згода на невыдаванне. Але «без падпісанага NDA гэтая анкета — проста паперка».
А пры канцы ён дадае, што інфармацыя пра паліграф з’яўляецца грамадска значнай, і пра такое варта «паведамляць кандыдатам загадзя, а не пасля ўсіх этапаў і оферу». Таму ён і вынес сітуацыю ў публічнае поле.
Пост ужо назбіраў дзве сотні каментароў. Падпісчыкі дзякуюць яго аўтару і ад сябе асабіста, і ад імя коцікаў, і абураюцца тым, што дзесьці яшчэ ўжываюцца такія практыкі, як паліграф — і гэта «верны знак», што не трэба было аўтару там працаваць, «каты ўратавалі».
Некаторыя спрабуюць растлумачыць лагічна, чаму кампанія прыняла такое рашэнне, — у духу: «сам вінаваты, не трэба было жартаваць» у такой сур’ёзнай справе, як найманне.
— Вас развярнулі, не таму што вы адмовіліся праходзіць паліграф, а таму што фігуравалі з пункта гледжання тыповага эсбэшніка. Вось ён і напісаў характарыстыку, хутчэй за ўсё, штосьці накшталт: непрадказальны ў сітуацыі стрэсу або любой нестандартнай сітуацыі, адмовіць.
Насамрэч яны нядрэнныя хлопцы, проста ў іх прафдэфармацыя, і на гэта трэба рабіць зніжку і не ўключаць гумару/іроніі/сарказму.
— Я неяк сумовіўся ў гэтую кампанію, не памятаю, ці дайшло да анкеты для СБ, офер быў, але там не атрымалася дамовіцца.
Неістотна. Яны, здаецца, цалкам адэкватныя (нягледзячы на нашую з імі трохі непрыемную гісторыю). Я думаю, вам адмовілі не праз адмову ад паліграфа — калі б ён быў абавязковы, пра гэта б папярэджвалі самі эйчары. Вам адмовілі праз несур’ёзнасць. Вы запаўнялі дакументы, так, хай гэта і ўсяго-ткі для СБ, і ўсяго-ткі ў выглядзе анкеты, але гэта дакумент — і варта было праявіць некаторую сур’ёзнасць: усё ж вы не ў гульні гулялі, а ўладкоўваліся на працу.
P. S. Я сам заўсёды стаўлю «адмаўляюся» ад паліграфа, ніколі не было праблем з СБ. Гэта прытым, што ў мяне не самае добрае мінулае з пункта гледжання паперак — цёмны конік.
P. P. S. Не трэба крыўдзіць эсбэшнікаў, яны, першае, нармальныя хлопцы часцяком, другое, у іх проста праца такая. Я размаўляў некалькі разоў з эсбэшнікамі вочна пры ўладкаванні ў розныя кампаніі (і маленькія, і буйныя), і заўсёды гэта быў прыемны працэс — і пабалбаталі, і пажартавалі/пасмяяліся. Ніколі не сутыкаўся з негатывам. Увогуле, аўтар, гэта вам вопыт на будучыню, жартам сваё месца, афіцыйнай інфе — сваё.
— На мяне, дык сам вінаваты. Па заканадаўстве кот — гэта маёмасць, а не сямейнік. У СБ сядзяць дзядзькі сур’ёзныя без пачуцця гумару. Вось і атрымаў.
А як паступілі б вы ў такой сітуацыі? Пішыце ў каментарах.
Рэлацыраваліся? Цяпер вы можаце каментаваць без верыфікацыі акаўнта.
Не нужна тебе вовка эта работа
Котики конечно правят миром, но...
Полиграф и анкеты для СБ есть у очень многих разработчиков из финтеха и гемблинга, тоже мне новость.
Больше похоже, что мальчик вместо реального поиска работы решил поиграть в стендап, проиграл и обиделся, что суровые сбшники не оценили его юмора.
Человек с иронией и улыбкой рассказывает о случившемся. Где тут обиды?
А судя по сайту, линкедину и описаниям, это вообще какая-то шарага. И на полиграфе они, возможно, зададут вопрос типа: если вы узнаете, что мы занимаемся стремным леваком, то не пойдете в ближайших участок полиции нас сдавать?
да, не пойду. нет, не пойду. Прошел полиграф?
Без понятия. Спроси у своего начальника, товарища майора. Но у него сейчас так много "работы", что на ботов может не обращать внимания. Компренде?
майор головного мозга. ¡Comprende!
У котов мордочки а не лица.
Домашние питомцы а не имущество и не члены семьи.
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 20 снежня 2024, 19:34
Нервные все стали. Не могут человека нанять без дёрганья, всё угадать пытаются: а если это, а если то, а вот почему, а вот где, а вот в резюме не видно...
Примета времени.
Ага. Где-то тут ещё история была про инстаграм вроде. Скоро будет если тебя нет в соц сетях то ты что-то скрываешь.
У меня нет. Я тэрарыст 🤣
„Я понял, в чём ваша беда. Вы слишком серьёзны. Серьёзное лицо — ещё не признак ума, господа. Все глупости на Земле делаются именно с этим выражением. Улыбайтесь, господа, улыбайтесь!“
Пора уже привыкать, отказов будет всё больше и больше.
Я родился в провинции Лангедок в 1668 году. Мой род, хоть ныне и обедневший, принадлежит к одним из самых славных и древних семейств королевства.
Мой отец, граф де Бриссак, сражался в Голландии в полку господина Лаваля, был ранен копьем при осаде Монферрата, на стенах которого он первым водрузил королевское знамя.
До 17 лет я жил в родовом замке, где благодаря заботам моей матушки баронессы де Монжу был прилично воспитан и получил изрядное образование.
Ныне, расставшись со своими дорогими родителями, дабы послужить отечеству на поле брани, прошу зачислить меня в роту чёрных гвардейцев его Величества.
сейчас ещё тест на наркотики введут, половина комментаторов останутся без работы
вообще у меня свой сигаретный плот, а кладменю я для души
Полиграф - кринж. Шутка про котов - кринж. Два кринжа не сошлись друг с другом, бывает.