«Калі фіндырэктар атрымлівае $2K, чаму мідл мае каштаваць даражэй?». Эйчар пра тое, чаму прастойвае найманне
HR-дырэктарка і бізнэс-кансультантка Ірына Вішнеўская напісала ў LinkedIn пост болю пра «дорага». Нядаўна ёй давялося шукаць спецыяліста ў адную кампанію — і яна знайшла, але найманне сарвалася вось з гэтай самай прычыны.
«Відаць негатоўнасць прымаць правілы, па якіх рынак працуе»
У самым пасце Ірына напісала, што кампанія цікавая і ў яе моцны прадукт, але пры гэтым таксама ёсць багаж рэальнага бізнэсу і падыходы з гэтага самага рэальнага бізнэсу.
— Адпаведна, нягледзячы на тое, што распрацоўка прадукту вядзецца ўжо не першы год, ІТ-заробкі ўсё яшчэ выклікаюць здзіўленне і абурэнне — «гэта дорага».
У кампаніі ёсць абсалютна правільныя спробы разумнага падыходу да фонду аплаты працы, але яны заснаваныя не на рэаліях рынку, а на іншых уяўленнях пра тое, што такое «дорага». «Калі ў нас фіндырэктар атрымлівае 2K долараў, чаму нейкі там мідл дэвопс мае каштаваць даражэй?!» То-бок рэальная [відавочная] негатоўнасць прымаць правілы, па якіх рынак працуе, а жаданне, каб свет быў такі, як нам хочацца.
І вось пачала я шукаць DevOps-а… І нават знайшла — хутка, за 2 тыдні за $2,5K (у яго 5 гадоў вопыту, дарэчы, ёсць вопыт працы сісадмінам і гатоўнасць браць на сябе сісадмінскія задачы) — што, на секундачку, ніжэй за ніжнюю мяжу дыяпазону для гэтай лакацыі, а лакацыя вельмі дарагая.
Мне здаецца, зараз эйчары і рэкруцёры схопяцца за сэрца. Мне сказалі: «Дорага».
Тры дні я білася над апрувам оферу. У выніку офер быў на $500 ніжэйшы, але з абяцаннем KPI-бонусаў і пераглядам зарплаты кожны квартал (калі KPI будзе дасягнуты на 100%). Што на гэта адказаў кандыдат? Правільна, рэкруцёры знаюць.
Прайшоў месяц. Заказчык пагадзіўся на тыя самыя $2,5K. За гэты месяц атрымалася знайсці яшчэ двух кандыдатаў (аддаленых) за тыя ж $2,5K. Але заказчык хоча офіс. Кандыдаты ў офіс не хочуць. Тыя, хто гатовыя ў офіс, — хочуць зусім іншыя грошы.
Перамовы з кандыдатамі ператвараюцца ў (утрыравана):
- Офіс, $2,5K, сумяшчэнне з сісадмінствам.
- Дзякуй, не.
Колькі яшчэ працягнецца пошук і які ў выніку будзе бюджэт на пазіцыю — нават выказаць здагадку складана, асабліва з улікам таго, што працадаўца па трох ключавых умовах рухацца пакуль не гатовы.
Мне здаецца, што сітуацыя максімальна знаёмая кожнаму рэкруцёру: бярэш вакансію ў працу, неўзабаве знаходзіш класнага кандыдата. І тут у працадаўцы з’яўляецца жаданне патаргавацца (нават пры зарплаце ніжэйшай за рынак), паглядзець яшчэ кандыдатаў, правесці яшчэ 8 этапаў інтэрв’ю. Кандыдат прымае іншы офер, а мы сыходзім у бясконцы закальцаваны пошук. А ў той час, пакуль шукаем, праца не выконваецца, праца іншых людзей буксуе праз адсутнасць патрэбнага спецыяліста, а кампанія губляе грошы.
Пост Ірыны сканчаецца словамі пра тое, што маралі не будзе, бо высновы відавочныя.
«Кандыдаты ўмоўна бясплатныя — кіраўніцтва не выдаткоўвае ні сіл, ні энергіі на іх пошук»
Пад пастом 60+ каментароў. І высновы сапраўды відавочныя для большасці падпісчыкаў топікстартаркі.
— Гэтыя людзі або ўвогуле не разумеюць, хто ім патрэбны і які рынак, або проста шкоднікі.
- Калі мы шукаем спецыяліста ніжэй за дно, хутчэй за ўсё там і якасць будзе адпаведнай. Потым часта такія людзі скардзяцца на тое, што няма нармальных спяцоў, усе або нічога не ўмеюць, або ўвогуле ашуканцы. Ну так, бо спрабуюць купіць айфон за 50 долараў. Ха-ха!
- Праект прастойвае, становіцца неактуальным, пакуль чакаюць аднаго спецыяліста, іншыя сыходзяць на іншыя праекты. У выніку, калі нават праз месяц знойдуць аднаго, трэба будзе ўжо шукаць другога. Здаецца ж, усім гэта зразумела, але не.
— Не ведаю, як там фіндырэктар дае рады жыццю, але цяпер такія цэны, што 2K долараў — гэта выжывальчы мінімум, калі чалавек з сям’ёй і няма свайго жытла. У любым буйным горадзе, у любой краіне, дзе сярэдні ўзровень жыцця троху вышэйшы, чым у Індыі.
— Хай самі пішуць. Гэтым усё сканчаецца.
Адзін з карыстальнікаў робіць здагадку, чаму так адбываецца. Ён мяркуе, таму што «кандыдаты ўмоўна для іх бясплатныя — кіраўніцтва не выдаткоўвае ні сіл, ні энергіі на іх пошук», добра, калі яно хоць бы рэкруцёру плаціць зарплату, «а калі не — наогул шыкоўны варыянт: футболіць можна колькі хочаш фінансавых наступстваў для сябе».
Читать на dev.by