«Узяў наган 1917 года». Польшча развярнула 3D-мастака на мяжы з-за хобі. На 5 гадоў. Дома таксама праблемы

Мы шукалі чытачоў, якія сутыкнуліся з абмежаваннямі на выезд з Беларусі, а адгукнуўся джуніар, які атрымаў 5-гадовую забарону на ўезд у краіны Шэнгенскай зоны. Ён падзяліўся сваёй нетрывіяльнай (і драматычнай) гісторыяй пераезду. Дарэчы, ён шукае працу 3D-мастака.

— Гэта было ў снежні 2024 года. Мне тады было 22 гады, і я, 3D-мастак у геймдэве, цвёрды джун, выязджаў з Беларусі. Можна сказаць, я да таго часу не быў у Еўропе і вельмі туды хацеў трапіць. Сябры чакалі мяне, быў варыянт добрай працы — здавалася, усё схоплена, трэба было толькі прыехаць.

Каб вы лепш разумелі, у маёй калекцыі быў дэактываваны наган 1917 года, на які я меў усе паперы з пячаткамі РБ.

Я не змог пакінуць яго і ў ноч перад ад’ездам закінуў у торбу, а разам з ім яшчэ ўсялякую «драбязу»: пеналы для чысткі АК, жалезную скрыню, процігаз, кабуру і яшчэ ўсякую лухту. Разважаў я так: усё, што я вязу, вольна прадаецца і ў Беларусі, і ў Еўропе без дазволаў, значыць, усё будзе нармальна. У той момант я быў вельмі наіўны.

Ну і самі разумееце, што ў выніку атрымалася. Калі на польскім баку я зразумеў, што ўсе пасажыры аўтобуса ідуць з торбамі на сканер, я дастаў свае дакументы і паказаў іх памежніку.

Да вечара мяне перадалі паліцыі, там сказалі, што я павінен аплаціць 1500 злотых.

У паліцыі мяне нарэшце пакармілі, далі патэлефанаваць і вярнулі мой тэлефон пасля праверкі. Перад начлегам яшчэ раз накармілі, далі папаліць — у цэлым стаўленне было добрым. На наступную раніцу ў мяне знялі адбіткі пальцаў і павезлі да пракурора, якая сказала, што мера стрымання ў дачыненні да мяне не выбрана і, значыць, я магу знаходзіцца на тэрыторыі Польшчы. Хтосьці нават дадаў, што, можа, калі б я ішоў праз чырвоны калідор, то ўсё было б інакш. (Не раім правяраць і гэты сцэнарый — devby).

І вось я, ужо без кайданкоў і з валізкай, выходжу з будынка паліцыі, як раптам пад’язджае бус, мне загадваюць сесці і вязуць на мяжу з рашэннем пра дэпартацыю. У рашэнні напісана, што мне забаронена ўязджаць на тэрыторыю Польшчы і шэнгенскай зоны на працягу пяці гадоў.

(Мы паглядзелі гэта рашэнне, у ім сярод іншага ёсць спасылкі на «меркаванні абаронаназдольнасці або дзяржаўнай бяспекі, або абароны бяспекі і грамадскага парадку» — devby).

Так я зноў апынуўся ў Беларусі.

У сябра ў Польшчы таксама быў працяг.

Падчас допытаў у мяне ўзялі кантакты трох сяброў, што жывуць у Польшчы, і да аднаго з іх у камунальную кватэру прыйшлі «маскі-шоў». А ён увогуле не займаецца ніякімі макетамі, тым не менш яму давялося перажыць некалькі непрыемных дзён на допытах. Пасля гэтага гаспадары выгналі яго са здымнага жылля і аштрафавалі на 500 еўра паводле дамовы арэнды. Непрыгожа атрымалася, праз гэтую гісторыю мы з сябрам пасварыліся. Яго палохалі таксама дэпартацыяй з Польшчы, але ўсё абышлося.

Да двух іншых сяброў не прыходзілі.

З моманту дэпартацыі сувязі з польскімі службамі ў мяне не было. Толькі месяц таму мне прыйшоў заказны ліст з польскага раённага суда Бялай Падляскі, якое паведамляе, што аплачаныя мной 1500 злотых залічаныя ў залік нейкай дэбіторскай запазычанасці. І ўсё. Ці вядзецца ў Польшчы нейкая справа ў дачыненні да мяне, калі суд і ці вернуць мне канфіскаваныя рэчы, незразумела.

Мне хочацца вярнуць хаця б дыск і камеры. Цікава, куды яны гэта перададуць. Чакаю ліста.

Зараз я шукаю працу.

Невялікі камерцыйны досвед у мяне ёсць: паўтара года таму знаёмы падцягнуў мяне на праект. Тады я яшчэ не ўмеў рабіць палову стадый (стварэнне комплекснай 3D-мадэлі — шматузроўневы працэс, трэба ведаць як мінімум чатыры праграмы), але добра справіўся з тэставым і атрымаў за яго аплату. У выніку мяне ўзялі на праект, дзе я ствараў аптымізаваныя LP-мадэлі і высокапаліганальныя HP-мадэлі, рабіў UV-развёртку. А запяканне і афарбоўку рабіў ужо іншы чалавек. Праз некаторы час я засвоіў і гэтыя стадыі — так і працаваў, пакуль задачы на праекце не скончыліся. З таго часу я пракачваў свае навыкі, збіраў партфоліа, працаваў над дробнымі замовамі, рабіў візу і рыхтаваўся да пераезду.

Зараз мой інтарэс да зброі крыху сцішыўся. Вядома, зусім гэта захапленне не закіну, але буду нашмат больш стрыманым.

Так, мой новы праект — гэта машына, я ўжо прыстасаваў яе для імпарту ў рухавік, каб на ёй можна было пакатацца. Зараз я на стадыі афарбоўкі, працы яшчэ вельмі шмат.

Вядома, мець узоры «жалеза» пад рукой для мастака — гэта крута, але зусім не абавязкова. Мне вельмі дапамаглі веды пра асаблівасці зброі, нанясенне маркіровак, прынцып дзеяння і г. д. Гэта вельмі спрашчае пошук рэферэнсаў, але саму працу за цябе не зробіць. Так што наяўнасць узораў пад рукой не мае значэння, іх можна кампенсаваць матэрыяламі з інтэрнэту.

На краіны ЕС, праўда, найбліжэйшыя пяць гадоў я магу працаваць толькі дыстанцыйна. Але калі трэба пераехаць, напрыклад, у Сербію ці Арменію, я магу. Калекцыю абяцаю не браць.