«Можна трапіць на стажыроўку ў JetBrains, Deloitte». Беларус расказаў пра вучобу на медыцынскай інфарматыцы ва Уроцлаве
Канал для айцішнікаў у Польшчы Dzik Pic пагутарыў з беларусам, які паступіў ва Уроцлаўскую палітэхніку на спецыяльнасць «Медыцынская інфарматыка».
Чаму менавіта польскі ўніверсітэт?
— Цяпер мне 26 гадоў, і я вучуся на другім курсе Уроцлаўскай палітэхнікі. У мяне таксама ёсць вышэйшая хімічная адукацыя — скончыў хімфак БДУ і нават паспеў папрацаваць пару гадоў як хімік.
Але я заўсёды хацеў паспрабаваць павучыцца за мяжой. Да таго ж на апошнім курсе я адкрыў для сябе праграмаванне — у рамках дыпломнай працы займаўся вылічэннямі, і мне нечакана спадабаўся Python. Асабліва мяне прыцягнула вобласць Data Science / Machine Learning.
Так што я стаў разглядаць прапановы замежных універсітэтаў. Падумаў, «калі, як не цяпер». Тым больш што я бачыў на вопыце сваіх калег — чым ты старэйшы, тым складаней табе будзе міграваць.
Я шукаў выключна англамоўныя праграмы і ў выніку падаў заяўкі ў чатыры ўніверсітэты: Politechnika Łódzka, Akademia Górniczo-Hutnicza ў Кракаве, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej у Любліне (на спецыяльнасць Business Analytics) і Politechnika Wrocławska (на Applied Computer Science і Medical Informatics).
У Польшчы сапраўды зручная сістэма, калі ты можаш падавацца адразу ў некалькі ўніверсітэтаў. Па сутнасці, ліміт толькі ў грошах (цяпер рэкрутацыя каштуе 85/100 злотых, або 21,5/25 долараў).
Набор дакументаў адрозніваецца ў залежнасці ад універсітэта
— Я паступаў са школьным атэстатам. Думаў ісці ў магістратуру, але так як я скончыў хімфак, то не мог падацца, напрыклад, на магістратуру прыкладной інфарматыкі. У мяне меўся быць бакалаўр матэматыкі / фізікі / прыкладной інфарматыкі. Так што цяпер я вучуся на другім бакалаўры.
Набор дакументаў адрозніваецца ў залежнасці ад універсітэта, але ў 2023-м гэта быў атэстат з апастылем; прысяжны пераклад атэстата; фота, скан пашпарта; іншыя дакументы, якія былі пазначаныя ў спісе патрабаванняў канкрэтнага ўніверсітэта.
Таксама патрабуецца пацверджанне ведання мовы. Я даводзіў сваё веданне англійскай прост ва ўніверсітэтах: праходзіў тэст і часам яшчэ інтэрв’ю. Напрыклад, ва Уроцлаўскай палітэхніцы мяне папрасілі крыху расказаць пра сябе, задалі пытанні пра захапленні, дасягненні, якімі я ганаруся, і кім сябе бачу праз 10 гадоў.
Патрабаванні па настрыфікацыі атэстата ўвялі толькі летась, таму я з імі не сутыкаўся. Але ведаю, што шмат хлопцаў з Уроцлаўскай палітэхнікі праз іх пакутавалі.
Патрабаванне наконт здачы ўнутранага экзамену адрозніваецца ад універсітэта да ўніверсітэта. Напрыклад, у палітэхніцы можна здаць апцыянальны экзамен па фізіцы і матэматыцы, каб дадаць сабе балаў у рэйтынгу.
Напрыклад, чалавек ідзе на прыкладную інфарматыку, дзе вельмі высокія прахадныя балы. Ён можа здаць ЦТ або ЗНО ва Украіне, або матуру ў Польшчы. І, каб яшчэ больш гарантаваць сабе месца, здаць экзамен у палітэху.
Прычым большасць, у тым ліку і Уроцлаўская палітэхніка, патрабуюць вочнай яўкі. Толькі AGH у Кракаве запрасіў мяне на анлайн-экзамен. Але мне не спатрэбілася, я прайшоў толькі па атэстаце.
Мне, можна сказаць, пашанцавала. Мая спецыяльнасць, «Медыцынская інфарматыка», ва Уроцлаўскім палітэху была новай. То-бок гэтая спецыяльнасць была ўключаная ў «інжынерыю біямедычну». Але затым куратар нашай групы вырашыў, што ён яе адколе ад біямедыцынскай інжынерыі і зробіць на англійскай. Нуй яшчэ, думаю, заявак было мала, бо тут трэба адначасова вучыць інфарматыку, матэматыку, фізіку і часткова хімію з біялогіяй.
Я абраў Уроцлаў, бо на той момант у мяне на руках было запрашэнне толькі з палітэхнікі і Любліна. Але я не асабліва хацеў вучыцца ў Любліне. Усё ж горад меншы, і незразумела, наколькі наогул каціруецца спецыяльнасць Business Analytics. Мне хацелася, каб мая другая адукацыя была звязаная з праграмаваньнем.
Пасля таго, як вы прымеце запрашэнне ўніверсітэта, вам давядзецца ўнесці перадаплату мінімум за адзін семестр (што не так проста, калі вы ў Беларусі). А таксама заняцца афармленнем візы.
Некаторыя ВНУ патрабуюць спачатку даслаць арыгіналы вашых дакументаў для паступлення, і толькі затым адпраўляюць вам паперы, патрэбныя для афармлення студэнцкай візы ў ВЦ. Так здарылася і з нашым суразмоўцам: яму давялося заплаціць 100 еўра за кур’ерскую дастаўку дакументаў з Беларусі ў Польшчу.
Самыя жорсткія прадметы — фізіка і электроніка
— Нас рыхтуюць у розных напрамках. На першым і другім семестрах мы вучылі матэматыку і фізіку, плюс троху праграмавання. Вялікую ўвагу надаюць электроніцы. Палова групы задаецца пытаннем, навошта яна нам патрэбная, але, па ідэі, яна мае спатрэбіцца людзям, якія будуць працаваць з абсталяваннем, тым жа ЭКГ.
Самыя жорсткія прадметы? Думаю, фізіка і электроніка. У нас шмат людзей займелі з імі праблемы. Кожны прадмет на курсе «каштуе» нейкую колькасць балаў ECTS.
Чым больш гадзін на прадмеце і чым бліжэй ён да тваёй асноўнай спецыяльнасці, тым больш ён «каштуе». Напрыклад, класы, то-бок практычныя заняткі, каштавалі два ECTS, лекцыі — тры ECTS, а сумарна — пяць, што вельмі шмат. І калі ты раптам парушыш гэты ліміт, то можаш, вядома, прасіць дэканат, каб табе дазволілі вучыцца далей з перавышэннем. Былі выпадкі, калі дазвалялі. Але ў цябе далей два варыянты — адлічэнне альбо акадэм, каб дасдаваць прадметы.
Прычым пераздача — платная, бясплатна толькі калі больш за палову групы не здасць. Умоўна, за 15 гадзін лекцый ты заплаціш каля $25, а за 15 гадзін лаб, праектаў, семінараў — ужо прыкладна $100.
Наогул, самы цяжкі — гэта першы семестр, бо ты не зможаш сысці з яго ў акадэм, калі парушыў ліміт ECTS.
Ці ёсць тут «няпрофільныя» прадметы? Так, як і ўсюды. Напрыклад, у мяне былі маркетынг і сацыялогія. Але яны проста прадугледжаныя ў кваліфікацыі вышэйшай адукацыі.
Але з другога семестра праграмавання стала больш: у нас было і аб’ектна-арыентаванае праграмаванне, і нават прыкольныя лабы з АІ. Так, у гэтым семестры ў нас былі асновы Python, мабільная распрацоўка (Kotlin), базы даных (SQL). Крыху папрацавалі з Java, і яшчэ ў нас ёсць такая штука, як Assembler.
Прычым мы вывучаем шмат усяго адначасова. Той жа Python — гэта было і тэсціраванне, і аналіз даных, і праграмаванне. А мабільная распрацоўка — гэта была падрыхтоўка ўласнай праграмы. Распрацоўвалі яго на Jetpack Compose, даволі вялікі быў праект.
На Python мы, дарэчы, з аднагрупнікам выбралі пісаць тэлеграм-бота. Выкладчык не пярэчыў, яны звычайна падтрымліваюць твае ідэі. Тут выкладчык — хутчэй, твой кансультант па прадмеце. Калі не здасі, гэта твае праблемы. Але калі табе патрэбная дапамога, то заўсёды можаш спакойна да яго звярнуцца.
Па заканчэнні вучобы многія ідуць у Data Science
— Наколькі я ведаю, маладзёны са старэйшага курса ў асноўным ідуць у софтвер-інжынеры. Але ў тэорыі асаблівых лімітаў няма.
Можаш пайсці ў магістратуру альбо ў даследаванні, думаю, табе будуць толькі рады. Многія ідуць у Data Science, бо тут ёсць цэлыя koła naukowe, якія гэтым і займаюцца. Гэта такія навуковыя гурткі, якія, напрыклад, працуюць над расшыфроўкай сігналаў галаўнога мозга або, як мая аднагрупніца, Machine Learning у вірусалогіі.
Ну і ў нас былі базы даных і мабільная распрацоўка. То-бок калі хтосьці захоча займацца распрацоўкай, напрыклад, медыцынскага софту для мабільных тэлефонаў, то яму гэта спатрэбіцца.
Дыягностыку захворванняў мы таксама праходзілі, у рамках другога семестра. Але ўсё ж нас больш заточваюць пад інфарматыку. Напэўна, 60% нашай праграмы з ёй звязаныя.
І кожныя паўгода пры палітэхніцы арганізуюць targi pracy, куды прыходзяць прадстаўнікі кампаній (прычым не HR-ы, а рэальныя спецыялісты). Напрыклад, у нас ужо былі JetBrains, Visa, Dolby, Deloitte, Ryanair (але не айцішнае, а інжынернае падраздзяленне). Можна ўладкавацца да іх на стажыроўку.
Ці варта яно таго?
— Я вучуся на платным, год навучання каштуе тры тысячы еўра. Але ёсць і значна даражэйшыя спецыяльнасці. Напрыклад, Польска-Японская Акадэмія камп’ютарных тэхналогій бярэ больш.
Але гэта адукацыя — дакладна выдатнае ўкладанне ў сябе і сваю будучыню. Па-першае, я б сам ніколі не папрацаваў з такой колькасцю тэхналогій у адзін час.
Так, гэта жорстка, у цябе праекты пастаянна накладваюцца, ты нічога не паспяваеш. Але іншых варыянтаў тут асабліва няма. Нам хочуць даць як мага больш, каб мы ўжо выбралі да трэцяга курса, які праект хочам рабіць у якасці дыплома, чым хочам займацца далей. А для гэтага трэба, каб мы паспрабавалі максімальна шмат.
Што планую далей? У цэлым, я задаволены Польшчай. Таму думаю тут і застацца.
Читать на dev.by