«Спачатку ён трымаўся на простых задачах, а потым яму вежу сарвала». Ці браць оверкваліфайда, ці не?
Наратыўны дызайнер спытаў у LinkedIn-супольнасці: калі спецыяліст гатовы прыняць правілы гульні і панізіць свой грэйд, чаму яму адмаўляюць з фармулёўкай «оверкваліфайд»? Радаваліся б!
«Навошта мне гэта забараняць такім дзіўным дыягназам?»
Топікстартар акрэсліў сітуацыю: напрыклад, чалавек згодны на ўсе ўмовы працадаўцы, ведае, што прафесійна не вырасце, але ён гатовы да гэтага — і прымае правілы гульні.
— А мне ў адказ: «Вы занадта добрыя для нас». Ды камон, я ў стане за***аць [сапсаваць] наогул любы праект, які мне трапіцца, не трэба мяне недаацэньваць.
Калі я згодны на джуноўскае жыццё (я ж у стане прааналізаваць вакансію і супаставіць яе са сваім бэкам), навошта мне гэта забараняць такім дзіўным дыягназам? Ну гэта ж глупства! — напісаў ён.
Пад пастом — 130+ каментароў. Вось, што пішуць карыстальнікі сеціва.
Частка падпісчыкаў лічыць, што назваць кандыдата оверкваліфайд, — гэта яшчэ адзін спосаб сказаць: «рэч наогул не ў табе» (рэч у нас і ў тым, што «ліды баяцца за сваё цёплае крэселка») або адмовіць, не падбіраючы слоў і не раскрываючы прычын.
— Не трэба ўспрымаць фразу: «Вы занадта добрыя для нас», — у лоб. Глядзіце глыбей, бліжэй да кораня. Да гэтай фразы прыкладаюцца наступныя схаваныя атрыбуты:
- вы па кваліфікацыі вышэйшыя за вашага будучага кіраўніка (кіраўнік +1, +2, чым уся праектная каманда) — і ёсць высокая рызыка, што вы не спрацуецеся;
- вы пераўзыходзіце патрабаваннямі (фармальна па чэк-лісце) патэнцыйнага суіскальніка на дадзеную пазіцыю, і кадравік не зможа растлумачыць свайму заказчыку, чаму ён абраў менавіта вас, які «не змяшчаецца ў чэк-ліст»;
- вы не падыходзіце па нейкай адной прыкмеце: вы занадта стары (дасведчаны, прабачце), вы — дзяўчына (а шукаюць мужчыну), вы працавалі ў дзяржструктуры (а шукаюць каго-небудзь з камерцыйнай арганізацыі) і іншае. Прасцей за ўсё сказаць, што вы вельмі добрыя для нас, чым сказаць: прабачце, але вы нам не падыходзіце па адной прыкмеце са ста;
- прапанаваная вакансія ўжо занятая (фармальна), але для начальства трэба прагледзець і прасумовіць іншых кандыдатаў, каб улічыць усе магчымыя рызыкі / зняць пытанні. Таму такой фразай проста зліваюць чарговага суіскальніка.
Другая частка каментатараў мяркуе, што для працадаўцы і сеньёр па цане джуна вельмі дарагі, ён бы хацеў «кагосьці бясплатнага».
— Вы нейкія дзіўныя. Колькі разоў казаць: падначалены не можа быць лепшым/разумнейшым/прыгажэйшым /[уставіць сваё] за начальніка?! Інакш наогул уся іх фірма пасыплецца. Таму, калі вам гэта кажуць, радуйцеся, што вы туды не патрапілі. Вам там сапраўды рабіць няма чаго.
Многія лічаць, што працадаўцу гэта палохае — бо ён не разумее, у чым падвох. «Гэта як рэч, якую прадаюць з рук моцна ніжэй за рынак. Адразу ўзнікае пытанне: чаму? На чым кінуць?».
Частка карыстальнікаў упэўненая, што працадаўцу прасцей узяць кагосьці «на выраст», бо «яму доўга яшчэ будзе ў гэтай кампаніі цікава, а вы неўзабаве зваліце». Яны ж тлумачаць, чаму оверкваліфайд-спецыялісту абавязкова захочацца сысці з гэтай кампаніі.
— Атрымала самы вялікі галаўняк у сваім жыцці, калі павялася на просьбы ўзяць чалавека з вышэйшай кваліфікацыяй на пасаду ніжэйшую ўзроўнем, бо вельмі патрэбная праца, цяжкае становішча і ўсё такое, і дзялоў жа на пару месяцаў — закрыць праект.
Спачатку ён трымаўся на простых задачах, а потым яму вежу сарвала — ён дэстабілізаваў усіх.
Спецыяліст мае адпавядаць пасадзе. Я сама пару разоў брала ніжэйшую пасаду — і гэта вельмі хутка сканчалася, бо адчуваеш сябе вельмі няўтульна і не на сваім месцы. Няма адчування, што праца лёгкая і я зараз яе адным пальцам зраблю, але ёсць адчуванне, што цябе апранулі ў дзіцячую сукенку і ў цябе выгляд дурніцы, аднак ты маеш яе насіць, бо сама падахвоцілася. Праца мае адпавядаць кваліфікацыі, інакш унутраны дысананс раздзірае і вас, і ўсіх вакол. Той, хто з гэтым сутыкаўся, той не захоча паўтараць.
— Гэта заўсёды заканчваецца аднолькава. Спачатку вы на ўсё згодныя, бо грошы патрэбныя. Потым вы раздалі даўгі, і грошай ужо як бы і мала. І задачы нейкія сумныя адразу. І прафесійны (і не толькі) гонар аднекуль з’яўляецца. Вы ходзіце і паказваеце іншым, як ім трэба правільна працаваць (чаго не робяць джуны), — і вось ужо канфлікт, і вы ідзяце шукаць наступную працу, а працадаўца застаецца ні з чым.
Таму дасведчаныя працадаўцы ўжо на гэта не вядуцца. Дый вам лепш пачакаць, пашукаць дбайней і знайсці штосьці ў адпаведнасці са сваімі скіламі і ўзроўнем.
Але ёсць і тыя, хто не бачыць прычыны адмаўляць добраму спецыялісту — адныя плюсы ад гэтага (хай нават ён ненадоўга затрымаецца ў кампаніі).
— Гэта было даўно: прыйшла да мяне асістэнткай маладая жанчына з дыпламатычнай адукацыяй, якая знала 4 мовы. Асабістыя абставіны ў той час не дазвалялі ёй працаваць поўны дзень — і яе ўсюды адфутбольвалі як overqualified са зразумелых прычын: ніхто не верыў, што яна затрымаецца пасля таго, як яе жыццё зменіцца.
Карпаратыўныя машыны не любяць змен — любых.
Яна прапрацавала ў нас 8 месяцаў і за гэты час прывяла ў парадак абсалютна ўсё.
А што думаеце вы? Пішыце свае меркаванні ў каментарах.
Читать на dev.by