Адзін з дырэктараў EPAM збірае сродкі на лячэнне жонкі ад раку. Вы можаце дапамагчы

Тацяна — жонка аднаго з дырэктараў EPAM Андрэя Шубадзёрава (разам пара выхоўвае чацвярых дзяцей: траіх агульных і дачку Андрэя). У студзені 2024 года ёй паставілі папярэдні дыягназ рак кішэчніка.

Андрэй расказвае: яго жонцы зрабілі МРТ у сербскай клініцы і ўбачылі, што адна вобласць кішэчніка павялічылася да 10 см. Затым ужо ў Чарнагорыі Тацяна прайшла каланаскапію.

— Гастраэнтэролаг адвёў мяне ў бок і сказаў: «Я мяркую, што гэта пухліна — і ўсё сур’ёзна». Але МРТ больш нічога не паказала, таму мы спадзяваліся, што гэта нешта іншае, запаленне, напрыклад.

Тацяне зрабілі біяпсію. Мы чакалі вынікаў і абмяркоўвалі з дактарамі аперацыю, яе можна было выканаць даволі тэрмінова — і там жа, у Чарнагорыі. Аднак адзін са спецыялістаў звярнуў увагу на вялікі пакет лімфавузлоў на здымку — і сказаў, што гэта «міна запаволенага дзеяння». «Я не рэкамендаваў бы вам гэта рабіць тут, у Чарнагорыі», — дадаў ён.

Андрэй і Тацяна вырашылі шукаць іншы варыянт. Наш суразмоўца вывучыў рэйтынг краін, у якіх дактары паспяхова лечаць рак, — у топе ЗША, Ізраіль, Германія і Швейцарыя.

— Трапіць у Амерыку ў найкарацейшыя тэрміны нерэальна, а ў Ізраілі кошты ў разы вышэйшыя, чым у Еўропе.

Мы пачалі шукаць нешта ў Германіі — і, о цуд, дзякуючы ўнутраным кантактам знайшлі. Адзін з супрацоўнікаў EPAM, немец, параіў звярнуцца ў Klinikum Bogenhausen — гэта буйная бальніца, якая з’яўляецца часткай універсітэцкай клінікі Мюнхена, і там вельмі добрае аддзяленне гастраэнтэралогіі.

«Гэта быў час, калі кожны дзень прыходзілі несуцяшальныя навіны»

1 лютага яны адправілі заяўку — а ўжо 6 лютага сустракаліся з гастраэнтэролагам Вольфгангам Шэпам.

Дактары вывучылі дакументы, што прывезлі Андрэй і Тацяна (на той момант ужо былі вядомыя вынікі біяпсіі — на жаль, гістолагі выявілі ва ўзоры ракавыя клеткі), і сказалі, што пры ўсёй павазе да калег з Чарнагорыі, яны павінны правесці сваё абследаванне.

Тацяну паклалі ў бальніцу, ёй выканалі шэраг даследаванняў, у тым ліку біяпсію лімфавузлоў. Андрэй згадвае, што гэта быў час, калі «кожны дзень прыходзілі несуцяшальныя навіны».

• Спачатку дактары выявілі чатыры другасныя пухлінныя ачагі ў печані (хоць да таго іх калегі лічылі, што метастазаў у арганізме няма);
• «Але самае непрыемнае — яны атрымалі інфармацыю аб лімфавузлах: „пакет“ знаходзіўся побач з артэрыямі, якія забяспечваюць крывёй ногі, — і не дазваляў правесці аперацыю», — расказвае Андрэй.

Кансіліум вырашыў прызначыць Тацяне хіміятэрапію на 3 месяцы (усяго 6 сеансаў), і паралельна — імунатэрапію манакланальнымі антыцеламі з 12 сеансаў.

Андрэй падрабязна прыводзіць тыднёвы графік сваёй жонкі: у панядзелак — хіміятэрапія, у сераду — імунатэрапія («ад яе ў пацыентаў больш за ўсё пабочных эфектаў, і што самае страшнае для дзяўчат — усё гэта адбіваецца на прыгажосці твару і цела»).

«У пратаколах прапісана прысутнасць родзіча як умова для выздараўлення»

Было няпроста (Андрэй увесь той час коратка характарызуе словазлучэннем «пякельнае пекла»), але праз 3 месяцы вынікі ашаламілі нават урачоў: два метастазы «сышлі», яшчэ два паменшыліся ў памерах. І паколькі яны знаходзіліся на невялікай адлегласці адзін ад аднаго, урачы ўжо маглі адразу выдаліць іх шляхам радыёчастотнай абляцыі.

— Нам сказалі рыхтавацца да аперацыі. Праз месяц Тацяне выдалілі ўсю пухліну, а таксама лімфавузлы з таго «пакета».

Аперацыя была малаінвазіўнай — з дапамогай робата Da Vinci. Праз усяго пяць сутак пацыентку выпісалі.

Зразумела, за гэтым пайшоў яшчэ адзін курс хіміятэрапіі (а потым працяглы перыяд аднаўлення). Андрэй і Тацяна пастаянна ездзілі ў клініку на ін’екцыі. Наш суразмоўца робіць невялікае адступленне, каб пахваліць дактароў і ўспомніць добрым словам доктара Марціна Фукса, які вёў усё лячэнне, а таксама захапіцца стаўленнем усяго персаналу бальніцы да пацыентаў.

— Што прыкметна: у Германіі нават у пратаколах прапісана прысутнасць родзіча як абавязковая ўмова для выздараўлення — ад гэтага на 50% залежыць поспех лячэння.

У кастрычніку яны атрымалі папярэдняе заключэнне аб тым, што ў Тацяны наступіла рэмісія — можна ехаць дадому.

У лютым Тацяна прайшла першы чэк-ап. Вердыкт медыкаў цешыў: «Ніякіх слядоў ракавых клетак». Але чэк-ап у чэрвені, на жаль, паказаў рэцыдыў. Дактары настойваюць на тым, што лячэнне неабходна пачаць неадкладна — да курсу хіміятэрапіі зараз вырашана дадаць радыётэрапію.

«Калі б не мае сябры, не людзі, з якімі я працаваў, — не ведаю, як справіўся б»

У ходзе гутаркі Андрэй шмат гаворыць аб тым, як дапамаглі яму калегі і сябры ў той нялёгкі перыяд: лячэнне Тацяны абышлося ў немалую суму — 250 тысяч еўра, і нейкія грошы прыйшлося пазычаць (асабліва ўдзячны наш суразмоўца былым калегам з Wargaming — «ад іх прыйшла большая частка дапамогі»).

— Калі б не мае сябры, не людзі, з якімі я працаваў раней і зараз, — я не ведаю, як справіўся б.

Зараз Андрэю зноў патрэбна дапамога. Ён кажа, што «не паспеў матэрыяльна аднавіцца», — а на новае лячэнне, па папярэдніх падліках, спатрэбіцца не менш за 100 тысяч еўра.

Наш суразмоўца звяртаецца да супольнасці, а таксама да калег, якім дапамог у свой час: нават невялікая сума сыграе вялізную ролю. Дапамагчы можна, далучыўшыся да збору па спасылцы або пераводам на карту.

Андрэй кажа, што кампанія таксама дапамагае яму — у тым ліку тым, што дае яму магчымасць знаходзіцца побач з жонкай і працаваць. Але за фінансавай падтрымкай у EPAM ён не звяртаўся — кампанія перажывае «не самыя лепшыя часы», ды і ёй ёсць, каму дапамагаць: працаўнікам-рэлакантам, а таксама ўкраінскім супрацоўнікам.