«Трэці тыдзень, а навін няма». Гісторыі пра оферы, якія прыходзілі занадта позна
Колькі часу варта чакаць офер на пошту перад тым, як шукаць новага працадаўцу? Сабралі гісторыі айцішнікаў, якія чакалі яго так доўга, што выйшлі на працу ў іншае месца.
Няма оферу на працягу тыдня? Забудзьцеся пра кампанію: там «бюракратыя перамагла розум».
Гэты пост у LinkedIn напісала кар’ерная кансультантка: сябар «зарэфераліў» яе кліента ў сваю кампанію на ролю CTO.
— Вакансія — «чысты сок» па грошах, графіку, праекце і іншых плоцкіх уцехах, таму хочацца, каб усё было прыгожа [у рэзюмэ]. Я раблю рэзюмэ, ён скідае яго таварышу, — расказвае топікстартар.
Спецыяліст праходзіць гутаркі з эйчарам і менеджарам наймання.
— Яны кажуць, што «вакансія гарыць» і прымаць рашэнне будуць хутка. На расслабоне кандыдат чакае офер, унутры стала лягчэй, бо два месяцы ён беспрацоўны і мяркуе, што яго возьмуць, бо ўпісаўся сябар».
Праходзіць тыдзень, два. Ён пінгуе. Яму пішуць, што «ідзе працэс узгаднення» і офер рыхтуюць. Праходзіць 3 тыдні, прапановы няма, адказу няма. Ён пачынае актыўна раскідваць сваё новае рэзюмэ на іншыя вакансіі, па некалькіх адказваюць рэкруцёры — і праз месяц з нечым ён атрымлівае прапанову, выходзіць на працу.
Першая кампанія выйшла на сувязь амаль праз два месяцы пасля першага сумоўя з оферам. Ён кажа, што больш не ў пошуках. Рэкруцёр у шоку: «Але мы ж сказалі, што падрыхтуем офер!» — заканчвае гісторыю аўтар паста.
У каментарах — пераклічка, каму даўжэй не адказвалі: аднаму карыстальніку праз 4 месяцы офер даслалі, двум — наогул праз паўгода адказалі.
Каментатары згаджаюцца: «Калі ўнутры кампаніі няма рашэння па чалавеку за пару дзён, а оферу ў яго [на пошце] — на працягу тыдня, то лепш забыцца пра іх, бо там бюракратыя перамагла розум».
«За 4 дні да выхаду даведваюся, што праз пандэмію прыпыненае найманне новых супрацоўнікаў»
Андрэй (імёны герояў змененыя) адмовіўся ад оферу кампаній з Германіі і выбраў працадаўцу з Польшчы ў тым ліку таму, што «дні змяняліся — а канчатковага оферу ўсё не было».
— У канцы сакавіка падыходзіў мой час падачы на нямецкую візу — а ў немцаў конь не валяўся, бо эйчар хварэў (а я яшчэ папрасіў памяняць адную фармулёўку — так што ўсё вельмі моцна зацягнулася), — расказваў распрацоўшчык devby.io.
Ліст з оферам прыйшоў у канцы красавіка. Але на той момант Андрэй ужо прыняў прапанову ад іншай кампаніі. «Тым больш па грошах выйшла нават лепш — так як кошт жыцця ў Польшчы ніжэйшы, чым у Германіі. І кампанія паказала сябе вельмі добра — за шэсць тыдняў зрабілі дазвол на працу».
Павел, тэсціроўшчык з шасцігадовым вопытам, расказвае:
— У 2020 годзе, дасягнуўшы столі ў заробку на папярэдняй працы, пачаў пошук новай. Хадзіў па сумоўях, а ў выніку, маючы тры оферы на руках, абраў EPAM.
Дамовіліся з імі, што я адпрацую на папярэдняй працы два месяцы, падрыхтую чалавека на сваё месца — такія ўмовы выставіў мой ранейшы працадаўца — а потым выйду да іх. Але ўнутраныя сумоўі ў каманду пачаў праходзіць яшчэ тады.
Эйчарка з EPAM раз-пораз тэлефанавала і пыталася, ці не магу выйсці крыху раней, бо патрэбны на праекце. І так, я пастараўся хутчэй завяршыць свае праекты, перадаў справы новаму супрацоўніку — маё кіраўніцтва гатовае было мяне адпусціць раней за абумоўлены тэрмін.
Але за 4 дні да выхаду ў EPAM я атрымліваю ліст ад эйчаркі — яна прызначыла званок. Там я даведваюся, што кампанія прыпыніла найманне новых супрацоўнікаў у сувязі з пандэміяй COVID-19 — і яны змогуць мяне прыняць, як толькі дадзенае абмежаванне будзе знятае кіраўніцтвам. Прачакаўшы месяц, я напісаў эйчарцы, што не буду проста сядзець дома — і пачну шукаць новае месца працы.
Ніякіх пярэчанняў з іх боку не было: ніхто не разумеў, калі скончыцца перыяд абмежаванняў. Але ў выніку на працягу наступнага месяца я знайшоў новую працу. А эйчары з EPAM названьвалі яшчэ каля паўгода пасля зняцця іх унутраных абмежаванняў.
«Рэкруцёрка адчытала мяне: маўляў, гэта безадказна. Тады я спытала, ці гатовы офер».
Вольга, франтэнд-распрацоўшчыца, у ІТ 5+ гадоў:
— Мы з мужам працуем у адной кампаніі, але на розных праектах. У 2022 годзе заказчык на праекце мужа паставіў умову: каманда павінна пераехаць у адную з балтыйскіх краін. А на маім — у Сярэднюю Азію. Нас бы падзяляла 4000 км.
Я пайшла да свайго менеджара, але ён адказаў, што няма пакуль ніякай працы для мяне на літоўскіх праектах: «Пачакай».
Я вырашыла: добра, пашукаю сама. І знайшла вакансію ў адной кампаніі. Прайшла некалькі сумоўяў. Атрымала офер — пакуль толькі на словах. Нічога асаблівага — умовы не лепшыя, чым у мяне былі, але затое буду працаваць, а не на шыі ў мужа сядзець. Я адказала рэкруцёрцы, што згодная.
Заўважу, што каманда мужа пераязджала ў спешцы — і мяне прапаноўвалі рэлакаваць «як сямейніка супрацоўніка», а не работніка кампаніі. Мы так і зрабілі.
…Рэкруцёрка з новай кампаніі паабяцала падрыхтаваць офер — і знікла. Праходзіць тыдзень, потым другі, трэці — навін няма. На ўсе пінгі яна праз раз адказвала: «Мы працуем». І зноў цішыня.
Тут тэлефануе менеджар з кампаніі, дзе працавалі мы з мужам: «Здаецца, ёсць для цябе праект. Ты як?» Я — за! Прайшла сумоўе з заказчыкам — спадабалася яму. Потым атрымала пацверджанне, што мяне аформяць у мясцовы офіс. І далей напісала рэкруцёрцы з той кампаніі, што ўсё яшчэ рыхтавала офер, каб мяне не чакалі, так як я атрымала прапанову ад ранейшага працадаўцы.
Які быў адказ? Яна адчытала мяне: маўляў, гэта безадказна — і «так справы не робяцца». Тады я спытала, а ці гатовы офер. Рэкруцёрка мяне заблакавала. Можа, я не мела рацыі, але ў мяне нервы здавалі — а яна ні разу не дала нейкай канкрэтыкі.
«Пакуль кандыдат не падпісаў афіцыйнага кантракта, усё можа змяніцца»
— Усё залежыць ад кампаніі: калі ў невялікім стартапе ўзгадненне оферу займае два тыдні, — гэта можа выклікаць пытанні. Для буйных карпарацый гэта звычайны тэрмін праз унутраныя працэсы.
Шматлікія кампаніі выстаўляюць прэ-офер, які ў некаторых краінах мае юрыдычную сілу, — а затым пераходзяць да ўзгаднення фінальнага оферу.
Але важна разумець, што вуснае абяцанне не мае юрыдычнай сілы. Пакуль кандыдат не падпісаў афіцыйнага кантракта, усё можа змяніцца. У такіх краінах, як Беларусь і Расія, бывае, здараюцца сітуацыі: кампанія выстаўляе офер, кандыдат звальняецца з ранейшага месца — а затым новы працадаўца адклікае офер праз абставіны, што змяніліся. Калі дамова з кампаніяй не падпісаная, — яна не нясе адказнасці за такія свае дзеянні.
Скажу яшчэ, што адмаўляцца ад оферу — у цэлым нармальная практыка. Кампаніі не ўносяць такіх кандыдатаў у чорны спіс, нават калі тыя прынялі офер, а потым вырашылі застацца на ранейшым месцы працы. ІТ-высокаканкурэнтная сфера, і хоць такія сітуацыі непрыемныя, усе ўсё разумеюць. Верагодна, кампанія не будзе разглядаць гэтага кандыдата ў найбліжэйшыя гады, — але праз нейкі час можа зноў да яго вярнуцца.
Читать на dev.by