«П…ц як страшна». Зноў 24.02. Што айцішнікі расказваюць пра вайну
2 гады — здаецца, няшмат, але калі гаворка вядзецца пра поўнамаштабную вайну, то лічыць трэба ў днях (іх 730), а то і ў гадзінах — і гэта 17 520. Да другой гадавіны ўварвання РФ ва Украіну нагадваем: як айцішнікі-беларусы ўцякалі ад вайны, і як засталіся і жывуць у ваюючай краіне.
Айцішніца-беларуска выбралася з Ірпеня. І расказала пра страшныя 13 дзён
Кацярына — тэсціроўшчыца ў невялікай беларускай кампаніі і музыка. Ва Украіну пераехала за паўгода да поўнамаштабнай вайны. Ад канца лютага 2022 тэлеграм-канал, які яна пачынала як асабісты дзённік, набраў 300+ падпісчыкаў.
Кацярына расказвала ў ім пра Ірпень і пра 2 страшныя тыдні там, а потым — як вырвалася і эвакуявалася ва Львоў. Вось колькі цытат з яе інтэрв’ю dev.by:
— …Мы даведаліся, што на чыгуначным вакзале праводзяць эвакуацыю ў Кіеў, дабраліся туды — і патрапілі пад абстрэл. Было п…ц як страшна: гурба людзей, каты, сабакі, нейкая дзяўчына на мыліцах — а з неба падаюць снарады.
— …У нейкі момант наш галоўны па сутарэнні схадзіў на выведку — і атрымаў інфармацыю, што УСУ сышлі з Ірпеня і ў горад увайшлі кадыраўцы. Ён схаваў зброю і пераапрануўся, бо прайшла пагалоска: калі чачэнскія байцы ўбачаць хаця б пясочныя красоўкі — то ўсё, гэта смяротны прысуд не толькі яму, але і ўсяму сутарэнню.
Як беларускі айцішнік выбраўся з Ірпеня з сям’ёй і застаўся ва Украіне
Дзмітрый з жонкай і 6-гадовым сынам з’ехаў з Ірпеня на пяты дзень вайны. Гэта быў перадапошні дзень, калі выбрацца з горада можна было з мінімальнымі рызыкамі для жыцця, лічыць малады чалавек.
Калі сям’я была ўжо на захадзе Украіны, ад дома, у якім яны жылі, практычна нічога не засталося. Пра што ён і расказаў нам у інтэрв’ю:
— Дні праз чатыры пачулі авіябомбу: спачатку гук самалёта, які ляціць уніз, а потым такі «бабах», ад якога плот трэсціся пачаў. Падумалі: «Ого. Пара нешта рабіць». Гэта было 2 сакавіка. Падобнага вопыту ні ў кога з нас, вядома, не было. 3 сакавіка пачулі аўтаматныя чэргі, пачалася страляніна.
…Цяпер мы застаемся ва Украіне. Я не бачу сэнсу пакуль кудысьці з’язджаць: бегчы дзеля бегчы? Тут досыць ціха. Я магу працягваць працаваць.
На Захадзе Украіны няма такога моцнага адчування вайны. Вайна нагадвае пра сябе свежымі магіламі на могілках. І сірэны выюць. У гарадах, дзе ідуць баі, сітуацыя, вядома, зусім іншая.
Мітынгі ў сутарэнні. Як жывуць і працуюць ва Украіне беларускія айцішнікі
Не ўсе беларускія айцішнікі, якія працавалі ва Украіне, з’ехалі з краіны. Мы рабілі некалькі матэрыялаў пра вайну, працу, жыццё пад пагрозай абстрэлаў і нежаданне з’язджаць.
Вось тут — гісторыі рэкруцёркі Вольгі і Android-распрацоўшчыка Барыса:
— У часе паветраных трывог мы спускаемся ў сутарэнне. У працоўны час яны звычайна не даўжэйшыя за гадзіну (часцей каля паўгадзіны), таму вялікіх прасадак у працоўных пытаннях няма. У сутарэнні ёсць інтэрнэт, так што многія працягваюць працаваць і нават адтуль стэлефаноўваюцца з заказчыкамі.
А тут — аповеды пра жыццё і працу падчас блэкаўту ад тэсціроўшчыцы Насты, Senior Test Automation Engineer Сяргея і распрацоўшчыка Арцёма:
— Ніхто не ведае, калі будзе святло, таму даводзіцца кіравацца прынцыпам «жыві тут і цяпер». Калі з’яўляецца электраэнергія, трэба хуценька расставіць прыярытэты і дзейнічаць згодна з планам. Напісаць калегам, падагрэць ежу, памыць посуд, прыняць ванну, уключыць ацяпленне — у мяне аўтаномнае ацяпленне, таму без святла няма ані гарачай вады, ані цяпла. Паглядзець навіны, уключыць пралку і гэтак далей.
Айцішнікі-беларусы ўспамінаюць, як сустрэлі вайну ва Украіне
Айцішнікі, якія сустрэлі 24 лютага 2022 года ва Украіне, успамінаюць пра тыя падзеі.
Адзін з нашых герояў з’ехаў у той жа дзень, другі — амаль праз год:
— Памятаю першае «паветра»: ты хапаеш «трывожныя» заплечнікі (з ноўтам, дакументамі, вадой і кансервамі) — і бегма на падземную паркоўку пад домам. Праз тыдзень — проста спускаешся ў двор, праз месяц — калі не чуваць прылёты або СПА (а адрозніваць прылёт ад СПА навучаешся даволі хутка), то нават не выходзіш з кватэры. Толькі калі пачынае бахаць, падрываешся і ідзеш, але ўжо без панікі, — успамінаў другі герой.
Трэці ж наш суразмоўца прыняў рашэнне ўдзельнічаць у баявых дзеяннях, а цяпер вярнуўся да працы ў ІТ і спрабуе прывыкнуць да «мірнага» жыцця ў Кіеве:
— Ведаеце, самае цяжкае — бачыць не забiтых нават, а жывых. Тых, хто столькi дзён жыў у пекле, — iх позiркі як у сабакi, якога бiлi ўсё яго жыццё, i ён не ведае, цi верыць табе, ён наогул не можа нiкому больш верыць.
Тады ж у Бучы я ўсвядомiў: шкадаваць мёртвых не трэба, ты iм не дапаможаш, шкадаваць трэба толькi жывых — гэта формула iснавання на вайне.
«У гэтай краіне цяпер суцэльная Буча». Я беларуска ў Кіеве, і вось як прайшоў мой год
— Сёння 364 дзень вайны і ў нас у доме некалькі дзён ужо не адключалі электрычнасці. Ёсць устойлівы інтэрнэт, гарачая вада, вярнулася вулічнае асвятленне. Па вуліцы шпацыраваць незвычайна, але вельмі радасна. Выяўляецца, снег у святле ліхтароў — гэта прыгожа. А я і забылася.
Гэты тэкст для блогаў напісала PR-менеджарка тэхналагічных праектаў Вольга Кузеева. Пасля пачатку поўнамаштабнай вайны яна абрала застацца ва Украіне.
— Вайна навучыла мяне не залежаць ад рэчаў і больш шанаваць стасункі з людзьмі. Гэтак жа, як і лёгка разрываць адносіны, калі нашыя каштоўнасці не супадаюць.
За гэты год жыць стала складаней, небяспечней. Але жыць стала і прасцей, і ясней. Я не марную свой час на несваіх людзей, на лішнія перажыванні, на адценні і нюансы, на «ўсё не так адназначна».
На вайне ёсць толькі чорнае і белае. Свет сціскаецца да самага важнага: жыццё, каханне, блізкія.
Дзякуй, што чытаеце нас, дарагі юзер. Некалькі разоў на тыдзень (часам радзей, і дарма) вы заходзіце на dev.by. Часы бываюць розныя (наш cash flow упаў у разы, напрыклад).
Але нягледзячы на жах за акном, мы працягваем працаваць, слухаць і чуць вас, знаходзіць абнадзейлівыя гісторыі, зашкварныя выпадкі, фіксаваць усё, што адбываецца з беларускім ІТ. Дапамажыце dev.by заставацца з вамі. Мы вам яшчэ спатрэбімся.
Сапорціце dev.by праз Patreon, Donorbox (зручна ў Беларусі) або крыпту:
- Bitcoin (BTC): 0×276e0eC1bf16cfB5E0934382B6e09Ce1836b28Ba
- Etherium (ETH): bc1q2ghxe9fmtmwr4sgz27k58j9ql0vfs25ucxlx5t
Дзякуй. Калі плацеж штомесячны — дзякуй два разы!
Читать на dev.by