Як айцішнікі-джуны шукалі працу ў Беларусі і Польшчы ў 2022. 5 гісторый

А тут гісторыя пра тое, як айцішнік-джун шукаў працу ў Tinder, але, на жаль, не дабіўся поспеху.

«Пісаў пасты ў LinkedIn, але не „дапамажыце знайсці працу“, а выкладваў хатнія заданні»

• тэсціроўшчык
• Беларусь

— У сярэдзіне лета скончыў курсы мануальных тэсціроўшчыкаў, працу пачаў шукаць яшчэ на пачатку лета. Не скажу, што вельмі актыўна — у асноўным адгукаўся на вакансіі з паметкай «junior», рэдка — з удакладненнем «middle», вышэй не лез, на працу для аўтаматызатараў не замахваўся. 

Я разумеў, што знайсці працу на rabota.by джуну будзе складана, таму «прапампоўваў» свой лінкедзін, пашыраў сетку кантактаў. Раз на тыдзень-другі пісаў пасты — але не проста нешта а-ля «дапамажыце знайсці працу джуну-тэсціроўшчыку», а выкладваў хатнія заданні з курса. Таксама рабіў заданні і на іншых сайтах, накшталт w3schools, — і заліваў на свой GitHub, тым самым прапампоўваючы яго. 

Часам рабіў тэставыя, але яны былі так сабе — і я разумеў, што нічога з гэтага не выгарыць (але рабіў усё адно — нават больш для сябе). 

У нейкі момант мне скінулі адразу 3 тэставыя заданні з трох кампаній, якія ў Беларусі на слыху, — і я зразумеў: гэта мой шанец, трэба чапляцца за яго. У выніку пасля выкананых тэставых у мяне было два сумоўі — і адзін офер. Вядома ж, я прыняў яго, і вельмі задаволены. 

Кампаніі, што мяне не ўзялі, займаюцца распрацоўкай мабільных гульняў і праграм, — ім патрэбны быў хтосьці ўзроўню джун+, з камерцыйным досведам. А мая кампанія (займаецца вэб-распрацоўкай) шукала проста джуна — ну і тут усё сышлося для мяне.

Асобна дадам, што лакацыя, якую я пазначаў у рэзюмэ, — Беларусь. Пераезд я не разглядаў. 

«Максімальна хавала, адкуль я родам і на якой мове размаўляю» 

• бізнэс-аналітык
• Польшча, працу шукала, пакуль была ў Беларусі

— Працу я стала актыўна шукаць яшчэ ў верасні мінулага года — паралельна з вучобай на апошнім курсе. Адгукалася на вакансіі для BA-джуніяраў, і да 24 лютага ў мяне на месяц было па 1-2 сумоўі. А пасля — цішыня…

Літаральна праз тыдзень я заўважыла, што вакансій стала менш, а потым яшчэ і яшчэ менш, а стажыровак наогул не стала. На вакансіі, якія засталіся, водгукаў столькі, што конкурс складаў больш за 100 чалавек на адно месца. 

Досведу ў мяне не было, таму я разумела, што тут мне нічога не свеціць, — і стала шукаць працу ў Польшчы. Пераехаць была гатовая ў чэрвені — адразу па заканчэнні ўнівера.

На працягу 2-3 месяцаў я кожны дзень заходзіла на польскія сайты, адсочвала ўсе пазіцыі. За гэты перыяд адправіла прыкладна 60 заявак — але амаль усе яны засталіся без адказу. Максімальна хавала, адкуль я родам і на якой мове размаўляю. 

У адзін момант я заўважыла на LinkedIn пост пра тое, што Andersen Lab набірае людзей на стажыроўку па бізнэс-аналізе — але толькі тых, хто пражывае ў Польшчы і Грузіі. Да пераезду ў Польшчу заставаўся месяц, і я падумала: наўрад ці мне адмовяць, нават калі на гэты момант я жыву ў Мінску. 

Я напісала эйчару, шчыра расказала пра ўсё, — і пра свае планы, і дзе знаходжуся цяпер. Але атрымала адмову: на жаль, па правілах нельга, каб стажор знаходзіўся ў Беларусі на момант запаўнення заяўкі. А літаральна праз тыдзень эйчар зноў звязалася са мной і сказала, што яны вырашылі ўсё ж разгледзець маю кандыдатуру. Я прайшла 4 этапы сумоўяў — і праз месяц атрымала станоўчы адказ. У ліпені я пераехала ў Варшаву. 

«Завёў профіль на LinkedIn, пазначыў, што адкрыты да прапаноў. Эйчары сталі самі пісаць»

• франтэнд-распрацоўшчык
• Польшча

— У студзені 2021 года мы з жонкай пераехалі ў Польшчу. Жонка працуе ў EPAM, я не айцішнік — працаваў аддалена паўтара года на кампанію ў Беларусі па спецыяльнасці.

Калі атрымаў карту побыту, зразумеў, што самы час тут, у Польшчы, неяк наладжваць жыццё. Мая праца ў Беларусі не дазваляла развівацца далей, знаходзячыся ў іншай краіне. А мне, як, пэўна, і ўсім людзям, хацелася перспектыў. Таму абраў самы просты спосаб — змяніць прафесію на штосьці айцішнае. 

Адзначу асобна, што праблем на папярэдняй працы не было, і даход быў нармальны — 1500-2000 долараў на месяц. Мог бы так працягваць яшчэ нейкі час, пэўна. Плюс у мяне ёсць свой праект у Беларусі — сайт пракату і арэнды (агрэгатар), які таксама прыносіць нармальна грошай — яшчэ каля 2 тысяч долараў на месяц. Праект, вядома, застаўся, і я працягваю над ім працаваць.

З пачатку чэрвеня мінулага года я пачаў з нуля вывучаць франтэнд — JavaScript, React, Redux. Вучыўся па курсе з Udemy за 12.99 долараў, плюс ролікі на YouTube па нейкіх тэмах. 

Двойчы праходзіў навучанне Rolling Scopes: адзін раз пачаў — і закінуў, бо не паспяваў вучыць. Я пачынаў з нуля — а праз 3 месяцы па праграме трэба было паўнавартасны сайт звярстаць. Для сябе я вызначыў Rolling Scopes не як курсы, а хутчэй як выпрабаванні для тысяч джунаў-пачаткоўцаў.

Другі раз я пачаў праходзіць Rolling Scopes у сакавіку, але закінуў, бо знайшоў працу — 12 мая я атрымаў офер ад нямецка-польскай кампаніі са штатам у 300 чалавек. Дарэчы, у другі раз я добра даваў рады, быў нават у топ-100 найлепшых. 

Шукаць працу я пачаў у студзені. Ну як пачаў — завёў профіль на LinkedIn, пазначыў, што адкрыты да прапаноў. Эйчары сталі самі пісаць. Хтосьці, даведаўшыся, што ў мяне амаль няма досведу, развітваўся, а хтосьці прапаноўваў прайсці тэхнічнае сумоўе — так я прайшоў каля 7 інтэрв’ю. Адно — на стажыроўку, прайшоў паспяхова і быў шчаслівы, што «прыадчыніў дзверы».

Але нечакана мне патэлефанавалі з іншай кампаніі, у якой я таксама праходзіў сумоўе — і сказалі, што гатовыя мяне ўзяць на пазіцыю джуна. Ад стажыроўкі я адмовіўся, пайшоў працаваць. 1 ліпеня ў мяне быў першы працоўны дзень.

«Прайшоў каля 7 субесаў і атрымаў 5 прапаноў, толькі адна ў Беларусi, астатнія — за мяжой»

• Java-распрацоўшчык
• Польшча, працу шукаў у Беларусi

— Другога сакавiка я быў звольнены з мінулага месца працы ў выніку аптымізацыі. Я шукаў працу ў Linkedin i праз rabota.by, ну і афіцыйныя сайты кампаній, канешне.

Не магу сказаць, што было даволі цяжка, але я заўважыў, што з 2019 года вакансій для Java-распрацоўшчыкаў стала ў разы менш — сам часта чуў ад HR-спецыялістак: «Мы закрылі набор».

Я прайшоў каля 7 субяседванняў і атрымаў 5 прапаноў, толькі адна была ў Беларусi, астатнія — за мяжой. 

Я абраў адзін з двух варыянтаў у Польшчы, таму што там былі найлепшыя ўмовы для працы. I нават больш за тое: я быў джунам, а мяне ўзялi як мiдла. Як я разумею, мінулая праца дала мне вельмі добры вопыт за кароткі тэрмін, за што ім вялікі дзякуй. Я скептычна адносіўся да таго, што гэта пазіцыя middle-распрацоўшчыка, але прайшоў сумоўе — і інтэрвьюер застаўся задаволены.

Кампанiя дапамагла мне з рэлакацыяй — яна цалкам узяла на сябе абавязкі па атрыманнi візы i ў дадатак выплаціла бонус.

Я думаю, калі людзі ставяць мэту знайсці працу, — яны яе знойдуць. Калі казаць увогуле аб сітуацыі на рынку ІТ у Беларусі, выглядае нявесела, вакансій у разы менш, чым раней, таму знайсці новае месца, калі ў цябе няшмат вопыту, — можа быць сапраўды цяжка.

«Узяў кансультацыю ў спецыяліста па кар’ерным росце — атрымаў кантакт кіраўніка аддзела тэсціравання»

• тэсціроўшчык
• не ўдакладняецца 

(Спікер даслаў гісторыю і больш не выйшаў на сувязь. Гучыць фантастычна + не змаглі ўдакладніць дэталяў, але публікуем як прыклад нестандартнага падыходу і хэпі-энду.)

Я джун-тэсціроўшчык. Вучыцца пачаў у чэрвені — а 9 жніўня ўжо выйшаў на працу. Знайшоў яе не самым стандартным шляхам. 

Справа ў тым, што дагэтуль я 13 гадоў прапрацаваў у продажах, дасягнуў узроўню Key Account Manager — і зразумеў, што не бачу далейшага развіцця для сябе. Ну і выгараў да таго ж. Я звольніўся ў снежні 2021 года, паўгода адпачываў, вызначаўся, чым заняцца далей.

Было шмат страхаў, бо час аказаўся не найлепшым, каб мяняць кар’еру. У канцы мая я ўзяў кансультацыю ў спецыяліста па кар’ерным росце, каб вызначыць прыдатную для сябе спецыяльнасць у ІТ. А атрымаў не толькі кансультацыю, але і кантакт кіраўніка аддзела тэсціравання, у якога быў праект школы па навучанні тэсціраванню. 

Я прапанаваў яму сваю дапамогу ў развіцці школы — гатовы быў рабіць што заўгодна, хоць адзнакі студэнтам прастаўляць. У выніку атрымаў і класнага настаўніка, і дапамогу ў працаўладкаванні.