Джун абяцаў 2 гады плаціць таму, хто дапаможа з працай. Развязка вас здзівіць

Паўгода таму джун-распрацоўшчык Мікіта Дзмітрачэнка напісаў у лінкедзіне, што гатовы на працягу двух гадоў аддаваць 30% заробку таму, хто ўладкуе яго ў кампанію. Але, на жаль, працы ў ІТ ён так і не знайшоў.

Затое заняўся гарбарнай справай — цяпер праз той жа лінкедзін прадае партманеты, чахлы для ноўтбукаў і планшэтаў ды іншыя вырабы ўласнай вытворчасці.

13 каментарыяў

Мікіта кажа, што шукаў працу амаль паўгода: адгукаўся на вакансіі з rabota.by і ў лінкедзіне, рабіў тэставыя, хадзіў на сумоўі, але атрымліваў адмовы — у асноўным праз англійскую.

Пасля выхаду матэрыялу на devby.io яшчэ два месяцы ён не губляў надзеі, што праца знойдзецца.

— Аднак з таго моманту — ніводнага сумоўя. Якісь час праца яшчэ была: то тут хтосьці прапануе зрабіць сайт, то там заказ на лэндынг падкінуць.

Адзін чалавек прапанаваў папрацаваць над яго пет-праектам — і 2 тыдні плаціў мне пагадзінную стаўку. Але пасля новага года — цішыня. Я нават стаў думаць, ці мэтазгодна шукаць працу ў ІТ.

Мікіта пры гэтым абмаўляецца, што ўвогуле без працы ён не сядзеў ані дня.

— Я падзарабляў кур’ерам — развозіў сушы, піцу. У гэтай працы ўсё залежыць ад нагрузкі: калі ездзіць у шчыльным графіку — на месяц 25 працоўных дзён па 12 гадзін, — то 2000 рублёў чыстымі заробіш, а можна і больш. На 8 сакавіка я адвёз 56 заказаў — і ў мяне чыстымі выйшла 165 рублёў за адзін гэты дзень.

Але быць вечным кур’ерам Мікіта не жадае.

— Неяк я наткнуўся на відэа на ютубе — агляд ад чалавека, які займаецца гарбарным рамяством. Мне стала цікава паспрабаваць:

  • гэта ж і праца рукамі;
  • і праца з кліентамі — ты ж сам шукаеш заказчыка, гэта таксама займальна.

І самае галоўнае: майстроў шмат (у чатах па 20-40 тысяч чалавек), але тых, хто робіць нешта ўнікальнае, нешаблоннае, — днём з агнём не знайсці.

Мікіта кажа, што пайшоў у будаўнічую краму, накупіў скурзама, нітак, набыў канцылярскі нож, знайшоў дома голкі — пачаў шыць.

— Я размеціў матэрыял (без лякал, проста як хацеў), адразу пачаў рабіць — і атрымалася вокладка для пашпарта. І так, я адразу зразумеў, што скурзам — не тое, з чым хацелася б працаваць: трэба скуру купляць.

Першыя голкі я зламаў — занадта тонкімі выявіліся, потым падабраў такія як трэба, і трохі затупіў іх, бо вострыя голкі гарбару без патрэбы.

Пастаўшчыкоў скуры вельмі шмат, ёсць цэлыя групы «Укантакце». Я паглядзеў віда, з якой скурай лягчэй працаваць, — і заказаў адразу «паўскуры» быка, падзеленую па хрыбце напалову, 150 дм². Гэта шмат! Аднак каштавала яна нядорага — каля 70 рублёў, я ўзяў яе на ўцэнцы.

Потым на Wildberries заказаў інструменты — гэта яшчэ рублёў 500. На інструментах эканоміць няможна: калі ўзяць самыя танныя, нічога талковага ў цябе не выйдзе. Акрамя таго кавалка ў 150 дм² я заказаў 9 кг скуры абрэзкамі (як ліст А4 па плошчы). І першы месяц шыў абрэзкі — шкадаваў скуру. Прадаваць вырабы нават не спрабаваў — проста вучыўся.

Праз 1-1,5 месяца Мікіта аформіўся як рамеснік і стаў браць заказы.

— У асноўным да мяне звярталіся знаёмыя, а яшчэ адзін чалавек з лінкедзіна зрабіў заказ.

Малады чалавек пакуль не кідае працы кур’ера — шые ў асноўным на выходных (Мікіта працуе па графіку 2/1) або зранку ад 7:00 да 11:00. Але ў планах дапрацаваць дастаўшчыкам да канца красавіка, а далей займацца толькі скурай.

— Учора я пачаў шыць, а 8:00 раніцы — і да 21:00 вечара быў заняты: адзін партманет з нуля зрабіў. Хачу паглядзець, што будзе, калі займацца толькі гарбарнай справай дзень пры дні.

У стварэнні вырабаў са скуры ёсць кропкі росту, упэўнены Мікіта: надакучыць шыць самому, можна сабраць каманду людзей — забяспечыць іх працоўнымі месцамі. Галоўнае — кліенты; калі яны будуць, малады чалавек зможа развівацца далей.

Мікіта кажа, што яму падабалася пісаць код, ён атрымліваў задавальненне кожны раз, калі знаходзіў рашэнне задачы.

— Але тут увесь час «амерыканскія горкі»: то ў цябе атрымліваецца, то не. Плюс ты часта не бачыш аддачы. А ў рамястве ўсё прасцей: вось ты зрабіў штосьці добра, бярэш у рукі выраб, і табе прыемна — і кліенту падабаецца. Плюс гаманец спатрэбіцца заўсёды, а праграма — не факт.

Як айцішнікі-джуны шукалі працу ў Беларусі і Польшчы ў 2022. 5 гісторый
Па тэме
Як айцішнікі-джуны шукалі працу ў Беларусі і Польшчы ў 2022. 5 гісторый

Читать на dev.by