Знайсці працу за 50 дзён: джун запусціла чэлендж — ці дапамагло гэта?

З адукацыі Уладзіслава інжынер-будаўнік, стаць QA вырашыла мінулым летам, тады ж пайшла на курсы. 

На працягу двух месяцаў яна патроху дадавала ў лінкедзін кантакты (так як сетка расстаўляе абмежаванні на гэта), гартала стужку — вывучала вакансіі і што пішуць іншыя карыстальнікі. Шукаць працу пачала ўжо восенню. Спачатку на hh.ru, а потым і «ўсюды, дзе толькі ёсць магчымасць». Пара тыдняў водгукаў — і нуль прапаноў. 

— Тады я была жудасна расчараваная. Цяпер дык я ведаю, што шукаць працу да паўгода — гэта нармальна ў цяперашніх рэаліях, — расказвае Уладзіслава. 

У нейкі момант ёй трапіўся чэлендж у Instagram — іншая дзяўчына спрабавала знайсці хлопца за 100 дзён.

— Я падумала: «А чаму б і так»… І запусціла свой: «Знайсці працу за 50 дзён». Навошта — у першую чаргу, каб не здацца самой, бо пасля адмоў складана рухацца далей. 

Уладзіслава кажа, што разумела: праз нейкі час, «набраўшы» энную колькасць адмоў, яна, магчыма, будзе знясіленая. Але яна задала мэту — «пратрымацца 50 дзён, і хочаш не хочаш, а трэба яе дасягнуць».

— І вось тут якраз і дапамагла мая публічная заява: мая ідэя знайшла водгук, і я ішла да запаветнай мэты з падтрымкай карыстальнікаў. Калі б не падбадзёрвальныя каментары і не аповеды пра тое, як было ў іншых, — мне было б страшней працягваць штосьці шукаць, — прызнаецца дзяўчына.

— Публікацыі ў лінкедзіне дапамагаюць нэтворкінгу — гэта факт.

 Чаму суразмоўніца devby.io не знайшла працы, яна тлумачыць так:

— Усё праз мае пажаданні: я шукала менавіта афіцыйную аплачваную працу, на пазіцыю без вопыту, ды яшчэ аддаленую. Пры тым, што без англійскай сегмент пошуку звужаўся да Беларусі і Расіі. «Спусціся на зямлю, такога не знайсці», — было самай частай рэкамендацыяй.

Уладзіслава працягнула шукаць працу і па завяршэнні чэленджу, і праз месяц (а гэта яшчэ 60 водгукаў, 23 адмовы, 2 сумоўі) у адной кампаніі ў яе паверылі і ўзялі на пазіцыю, на якой ад тэсціроўшчыка патрабаваўся 1 год вопыту. 

— На жаль, з імі не склалася — пасля выпрабавальнага тэрміну мы развіталіся. 

Чаму, яна тлумачыць так: «На выпрабавальным сустрэліся чаканні і рэальнасць». 

— Як і ў любых адносінах трэба час, каб зразумець наколькі вы пасуеце адно аднаму. Дык вось мы зразумелі, што не пасуем: ім патрэбны быў больш дасведчаны чалавек, а мне — больш часу, каб уліцца ў асяроддзе. ІТ, тэсціраванне, аддаленая праца, кампанія, калектыў, аперацыйная сістэма, інструменты — усё гэта для мяне было новым!

Пачаўся «другі сезон» пошукаў працы мары.

Пасты Уладзіславы добра чыталіся ў лінкедзіне. Яна кажа, што на некаторых сумоўях рэкруцёры давалі зразумець дзяўчыне, што бачылі яе публікацыі. «Мне было прыемна, хоць і дадавала хвалявання — бо суразмоўца ведаў пра мяне больш».

Уладзіслава не можа адказаць, колькі праглядаў у сярэднім набіралі яе пасты. Яна кажа, заўсёды па-рознаму: адныя артыкулы маглі сабраць каля 20 рэакцый, а іншыя — каля 880. Лепш за ўсё чыталіся пасты-падзеі — пра старт і фінал чэленджу, а таксама як Уладзіслава знайшла працу, і як, на жаль, не прайшла выпрабавальнага тэрміну.

— Мой унёсак у гэта ўскосны. Усё залежала ад людзей у лінкедзіне: гэта іх рэакцыі, каментары і рэпосты рабілі публікацыі больш прыкметнымі. І, як мне здаецца, ва ўсіх больш-менш падобныя эмоцыі ў часе пошуку працы, у часе працы і пры звальненні. Магчыма таму, калі я пісала пра сябе — гэта адгукалася іншым, — дадае дзяўчына.

Пра працу «без англійскай», стрэс на сумоўях і канкурэнцыю

Праз паўгода пошукаў — ці лічыць яна, што працу можна знайсці наогул без ведання англійскай? Уладзіслава ўпэўненая, што гэта магчыма:

— Калі дакументацыя на рускай і камунікацыя ў калектыве на рускай, то ў англійскай няма патрэбы, — хіба што для разумення айцішнага слэнгу. Ну і самой прасцей — бо ў праграмаванне закладзеная якраз англійская. 

Аднак, вядома, калі ў арсенале ў джуна ёсць англійская мова — гэта плюс. «Бо шмат у якіх вакансіях пазначаюць неабходнасць валодання гутарковай мовай або на ўзроўні чытання дакументацыі».

​​Яшчэ мы пагутарылі пра сумоўі. Уладзіслава адзначае, што заўсёды вельмі стрэсуе на інтэрв’ю. Яна праводзіла розныя эксперыменты: рыхтавалася да сумоўя, як да іспыту, і наадварот — не рыхтавалася зусім; рэпетавала самапрэзентацыі перад люстэркам і ў позе супергероя стаяла. Але пакуль так і не знайшла надзейнага лайфхаку, як пазбавіцца ад хвалявання.

— Звычайна першым этапам ідзе размова з эйчаркай/рэкруцёркай — і часцей за ўсё гэта прыемныя дзяўчыны, з якімі можна і дэталі абгаварыць, і пасмяяцца. 

А наступны этап — тэхнічнае сумоўе, і вось тут ужо ўсё сур’ёзней. У тэсціраванні шмат тэорыі, таму інтэрв’юеру ёсць дзе «разгуляцца». Улічваючы, што наш свет не ідэальны і тэорыя не заўсёды супадае з практыкай, — могуць узнікаць спрэчныя моманты пры адказах. І вось тут выяўляюцца твае софт скілы — важна памятаць пра гэта.

Вопыт атрымаць можна толькі ў пет-праектах і на стажыроўцы. Некаторыя джуны «дамалёўваюць» у рэзюмэ год-другі, каб пераадолець гэты бар’ер. У прынцыпе гэта не пазбаўлена сэнсу, так як працадаўца ўсё роўна адбірае па выніках сумоўя — а на яго яшчэ трэба патрапіць, каб з’явілася магчымасць праявіць сябе, — кажа дзяўчына.

Здавацца Уладзіслава не збіраецца. Яна ўжо знайшла працу адзін раз — засталося паўтарыць. А яшчэ дзяўчына навучылася прымаць адмовы, і замест таго, каб раскісаць («я дрэнная») робіць працу над памылкамі: «Вось тут я малайчына, а тут патрабуецца паляпшэнне».