У Сінгапуры ўжо б’юць палкамі за рабункі, феерверкі, харасмент і незаконны ўезд, а цяпер будуць біць і за скам. Спыталі ў беларуса, які жыў у гэтай краіне некалькі гадоў, ці варта асцерагацца пакарання турыстам і рэлакантам.
У Сінгапуры ўжо б’юць палкамі за рабункі, феерверкі, харасмент і незаконны ўезд, а цяпер будуць біць і за скам. Спыталі ў беларуса, які жыў у гэтай краіне некалькі гадоў, ці варта асцерагацца пакарання турыстам і рэлакантам.
З 2020 года скамеры «развялі» сінгапурцаў на $2,9 млрд (гэтая сума супастаўная з гадавым ВУП невялікай краіны кшталту Белізу ці Каба-Вердэ). Аднак узаконенае біццё ратангавымі палкамі з пункту гледжання еўрапейца выглядае даволі экстравагантна, тым больш для такой тэхналагічна і эканамічна развітай дзяржавы, як Сінгапур.
Біццё ў Сінгапуры — часта як дадатак да асноўнага пакарання — прадугледжана за больш чым 40 злачынстваў. Асуджанага (так караюць толькі мужчын ад 16 да 50 гадоў) прывязваюць да лаўкі і б’юць палкай даўжынёй 1,2 метры па аголеным сядалішчы.
Падарожнікаў і рэлакантаў можа зацікавіць своеасаблівая норма з сінгапурскага Закона аб іміграцыі: за незаконны ўезд у Сінгапур ці перавышэнне тэрміну знаходжання больш чым на 90 дзён пагражае да шасці месяцаў турмы і не менш за тры ўдары палкай.
Пры гэтым парушальніцу (ці мужчыну старэйшага за 50 гадоў) замест удараў пакараюць штрафам да 6000 мясцовых даляраў, каля $4600.
З даклада Дзярждэпартамента ЗША вядома, што ў 2016 годзе ўлады Сінгапура пакаралі палкамі 987 чалавек, з якіх 373 (гэта значыць больш за траціна) былі замежнікамі.
Ці варта асцерагацца пакарання ратангавымі палкамі законапаслухмяным і добрасумленным рэлакантам і турыстам? Пагаварылі пра гэта з Антонам*, які жыў і працаваў у Сінгапуры амаль 10 гадоў — і ні разу не быў біты палкамі.
— Пачну з таго, што Сінгапур — гэта маст хэв для падарожнікаў. Ды і для працы і жыцця гэта выдатнае месца. Калі вы — законапаслухмяны чалавек, вам не варта баяцца, што вас тут пакалоцяць палкамі.
Навіну пра тое, што ў Сінгапуры скамераў будуць біць палкамі, я ўспрымаю як хайпавую. Зараз растлумачу чаму.
Сінгапур сапраўды моцна пакутуе ад скамераў. Іх галоўныя ахвяры — гэта сінгапурскія пенсіянеры, якія зарабілі за сваё жыццё мільёны даляраў. Вось на іх у асноўным і спецыялізуюцца прафесійныя скамеры, якія «разводзяць» пажылых людзей на велізарныя грошы.
Як гэта выглядае? У мяне ёсць сінгапурская сім-карта, і мне скамеры таксама рэгулярна тэлефануюць. Прыходзіць званок з незнаёмага нумара, і калі падняць слухаўку, нейкі чувак з моцным індыйскім акцэнтам пачынае табе нешта прапаноўваць. Часта яны прадстаўляюцца супрацоўнікамі сінгапурскіх дзяржаўных органаў, напрыклад МУС. Я выдатна разумею, што калі б сінгапурскія ўлады па нейкай прычыне захацелі са мной звязацца, даслалі б ліст ці e-mail. Але, відавочна, гэта разумеюць не ўсе.
Самі званкі паступаюць звычайна з нейкіх замежных нумароў — з М’янмы, Тайланда, адкульці з раёна «Залатога трохкутніка» [рэгіёна ў памежных горных абласцях гэтых дзвюх краін і Лаоса, вядомага буйной вытворчасцю опіуму, гераіну, метамфетаміну]. Гэта значыць самі скамеры ў большасці выпадкаў сядзяць не ў Сінгапуры. Зразумела, што ўлады не будуць даставаць іх адтуль і прывозіць у краіну, каб караць палкамі. Гэта, хутчэй, такая інфармацыйная мера. Жыхарам Сінгапура паказваюць, што ўлады не закрываюць вочы на праблему. Ну і нейкі сігнал мясцовым саўдзельнікам скамераў дасылаюць.
Для законапаслухмяных грамадзян Сінгапур — гэта вельмі бяспечнае месца. Тут вельмі шмат відэакамер, і ніхто, асабліва паліцыя, не будзе цябе проста так біць палкамі. Для такога рашэння ёсць суддзя, следчыя. У гэтых адносінах у Сінгапуры нашмат лепш, чым у Беларусі. Сама сінгапурская паліцыя вельмі ветлівая, папераджальная. Калі чалавек выпіў, але не дэбашырыць, не чапляецца да навакольных — паліцэйскія яму дапамогуць і давязуць да дома.
Дадам яшчэ пару слоў пра сінгапурскіх чыноўнікаў. У краіне мінімум карупцыі, таму што чыноўнікі зарабляюць на ўзроўні топ-менеджараў буйных кампаній. У іх вялікія заробкі — але яны і працуюць адпаведна. Мне добра запомнілася, як яны сур’ёзна ставіліся да выратавання людзей у перыяд пандэміі кавіда. З усіх сіл імкнуліся пераканаць людзей, каб тыя радзей выходзілі з дому, не ставілі пад пагрозу пажылых людзей.
Увогуле, Сінгапур — выдатнае, бяспечнае месца для падарожнікаў і тых, каму пашанцуе тут працаваць.
* — імя апавядальніка зменена па яго просьбе; сваю пазіцыю і працадаўца ў Сінгапуры ён таксама прасіў не раскрываць.
Релоцировались? Теперь вы можете комментировать без верификации аккаунта.