Жанчыны дагналі. Усе таннеюць — акрамя распрацоўшчыкаў. Незадаволеных рэкордна шмат, але шукаць працу не спяшаюцца. Зарплаты — наш вялікі рэсёрч
Тэма заробкаў — заўсёды (і паўсюль) актуальная.
Тэма заробкаў — заўсёды (і паўсюль) актуальная.
Распавядаем пра змены матэрыяльных умоў у ІТ-індустрыі ў Беларусі і за мяжой у фінальнай частцы штогадовага даследавання dev.by
Галоўнае:
У 2022-2023 мы фіксавалі бурны рост заробкаў, працадаўцам часта даводзілася перагледжваць ведамасці, каб захаваць найбольш каштоўныя кадры ў больш дарагой абстаноўцы пасля рэлакейта каманды або часткі супрацоўнікаў.
З 2024 года ўсё гэта плаўна становіцца на стоп-рэжым.
У распрацоўшчыкаў практычна нічога не змянілася, медыяна і значэнні квартыляў ранейшыя.
Як і год таму, сярэдні распрацоўшчык (нагадаем, больш паловы з распрацоўшчыкаў-удзельнікаў анкеты — ужо сеньёры) можа разлічваць на 3500$ нета практычна незалежна ад лакацыі.
У высокааплатных спецыялістаў узроўню тэхлідоў — адкат да значэнняў пяцігадовай даўніны. Куды больш патрабавальнае падатковае заканадаўства ў краінах ЕС або ЗША — а менавіта туды імкнуліся высокакваліфікаваныя спецыялісты — нагадвае пра сябе. Грузінская мара з 1% для індывідуальных прадпрымальнікаў аказалася камфортнай не для ўсіх. Ды і ўмовы змяніліся.
Асобна варта адзначыць, што больш за ўсіх праселі менеджарскія і аналітычныя пазіцыі. За мяжой усё, што звязана з камунікацыяй, — у жорсткай канкурэнцыі з лакальнымі спецыялістамі, якія ведаюць і мясцовую мову, а не толькі англійскую.
Калі раней можна было казаць пра тое, што жанчыны паступова даганяюць мужчын па ўзроўні досведу ў індустрыі і памерах заробкаў, то зараз розніца ўжо мінімальная.
Разбежка засталася на ўзроўні Lead, але ўжо нават для Senior практычна няважна да якога полу вы сябе адносіце. А ўжо тым больш для Middle, там увогуле ў твар не глядзяць.
Для спецыялістаў па тэставанні, дзе ўжо палова — жанчыны, трэнд яшчэ больш заўважны, там у жанчын-мідлоў заробкі звычайна нават вышэйшыя.
Разбежка ідзе толькі на ўзроўні Lead, звычайна гэта кіраўнікі аддзелаў і там яшчэ ідзе даганяючы трэнд.
Разбежка ёсць і для джуноў: многія спрабуюць зайсці ў індустрыю праз курсы мануальнага тэставання, а па другі бок — аўтаматызатары-пачаткоўцы з профільнай адукацыяй, там мужчын больш і заробкі вышэйшыя.
Колькасць тых, хто мяркуе, што ім недаплачваюць, вельмі плаўна расце і ўжо хутка дасягне рэкорднага паказчыка яшчэ 2010 года — 45%.
Расчараванне ва ўмовах працы за мяжой і сцісканне беларускага рынку — асноўныя прычыны незадаволенасці. А гады дабрабыту прайшлі.
Пры ўсім незадавальненні большасць цвяроза ацэньвае сітуацыю на рынку. Таму лік тых, хто шукае новую працу, у два разы меншы за тых, каму, на іх думку, не даплачваюць.
Зрэшты, у Беларусі ў тых, хто захаваў свае пазіцыі або знайшоў працу, настроі больш скептычныя. З кожным годам усё больш спецыялістаў лічаць, што вартыя большага.
Значэнні меркаванняў замежных удзельнікаў блізкія да беларускіх, але трэнд намячаецца адваротны. Падобна, патэнцыйны гемарой з пошукам новай працы самастойна ў новай лакацыі зніжае і ўзровень негатыўных эмоцый ад заробку.
Пасля падзей 2020 года і першай хвалі масавай міграцыі быў заўважны рывок ва ўзроўні заробкаў. Рынак стаў турбулентным, але самыя каштоўныя кадры менеджмент імкнуўся ўтрымаць.
Пасля таго, як усім стала ўсё зразумела з санкцыямі і тым больш пасля пачатку паўнамаштабнай вайны ва Украіне, палітыка кампаній развярнулася ў адваротным кірунку. Індэксацыя заробкаў перайшла на ўзровень кампенсацыі інфляцыі.
Змяншэння нета-заробкаў таксама не адзначаецца, рынак працы стаў своеасабліва стабільны. Тым, у каго ёсць праца, зп не зніжаюць, але павышаюць мінімальна.
Многія, хто працаваў у Еўропе, ведаюць, што значныя перагляды заробку там адбываюцца ў выключных выпадках. Часы буму аўтсорса ў Беларусі і потым ІТ у цэлым мала цікавілі еўра-працадаўцу. Лагічна, што пасля хваляў міграцыі беларускім айцішнікам давялося прывыкаць да новых умоў.
Перагляды заробку кожныя паўгода засталіся ў далёкім мінулым — сардэчна запрашаем у дзіўны новы свет, дзе і падаткі іншыя, і індэксацыя заробкаў на адной пазіцыі адбываецца звычайна нямногім вышэй за ўзровень інфляцыі.
Ужо 45% замежных беларускіх айцішнікаў заявіла пра тое, што рост іх заробкаў не перавысіў 20%. І гэта дастаткова грубая ацэнка: цалкам верагодна, большая частка з іх трапіць у катэгорыю з ростам да 10%.
18,5%, у якіх нета-заробак вырас больш чым на 20% — гэта хутчэй «хвост» міграцыі. Не будзем забывацца і пра рост выдаткаў. Арэнда камфортнай двушкі ва Ўроцлаве ці Гданьску каштуе заўважна вышэй, чым у Мінску.
Не такімі тэмпамі, але сітуацыя разгортваецца ў той жа бок і ў Беларусі. Кампаніі, якія засталіся ў Беларусі або захавалі тут хаця б частку офісаў, таксама патроху павышаюць заробкі.
Відавочна, гэта ўжо практыка натуральнага адбору. Спецыялістаў, якія «вывозяць» пакінутыя праекты, трэба ўтрымліваць, хай і выходзячы ў нуль па прыбытку. Таму хоць як, але крыху трэба дадаваць. Да гэтага дадаюцца работнікі з нізкай базай, дзе любое павышэнне заробку адразу ў працэнтных адносінах значнае. Але агульная тэндэнцыя да стагнацыі рынку няўмольная.
Такім чынам, нета заробкі захаваліся ў распрацоўшчыкаў, у астатніх часцей зніжаліся. Рост заробкаў за межамі краіны перайшоў у стадыю кампенсацыі інфляцыі. Незадаволеных заробкамі ўсё больш, але мяняць працу многія з іх зусім не спяшаюцца — так ва ўсіх лакацыях.



Релоцировались? Теперь вы можете комментировать без верификации аккаунта.