«Гэта ў трэндзе». Як айцішнікі атрымліваюць 2 заробкі замест аднаго (і 6 спосабаў спаліцца)
Новая норма?
Новая норма?
Як айцішнікі працавалі на 2+ працах і выжылі
Распавядаюць самі «сумяшчальнікі».
«Накладка з 16:00 да 18:00: часам званкі ставілі на адзін і той жа час»
Вольга*, бізнес-аналітык:
— Быў досвед працы на двух праектах адначасова на працягу трох месяцаў. Я сабралася змяніць праект, але паколькі ў новай кампаніі не была ўпэўненая, — вырашыла нейкі час не звальняцца са старой.
Сумяшчаць аказалася нескладана, бо кампаніі працавалі ў розных часавых паясах. З пункту гледжання афармлення ўсё было так: адна кампанія дасылала мне грошы на ІП, а ў другой я была аформленая афіцыйна — праз працоўную, адпаведна, я не «палілася».
Так, атрымлівалася накладка прыкладна з 16:00 да 18:00 — некаторыя званкі ставілі на адзін і той жа час. Але гэтую праблему я вырашала з дапамогай двух ноўтбукаў — і зноў жа мне пашанцавала, што ў адной кампаніі не патрабавалі ўключаць камеру і мая актыўнасць там таксама была асабліва не патрэбная.
Мая выснова такая: гэта быў прыкольны досвед, які я б магчыма паўтарыла.
Але наступствы ад такой нагрузкі таксама былі жорсткія — злавіла эмацыйнае выгаранне праз пару месяцаў і вырашыла спыніць сумяшчэнне.
«Замоўца на асноўным праекце як раз скардзіўся, што я занадта хутка закрываю задачы»
Герман*, распрацоўшчык на PHP/GO:
— Працаваў на дзвюх працах год-паўтара. Асноўным быў праект у нямецкім фінтэху, а другі — гульня, завязаная на крыптавалюты і блокчэйн.
Я пагадзіўся на +1 працу, таму што добры знаёмы папрасіў мяне пра дапамогу. А замоўца на асноўным праекце якраз скардзіўся, што я занадта хутка закрываю задачы — маўляў, напэўна, «там ёсць багі». І прасіў старанней і ўважлівей ставіцца да працы.
У выніку я працягнуў працаваць, як і працаваў, — а ў астатні час рабіў яшчэ і «шабашку». Замоўца быў у захапленні ад таго, што я да яго прыслухаўся і змяніў тэмп.
У дзень я працаваў сумарна па 8-10 гадзін. Накладак па мітынгах у мяне ніколі не было, бо мой таварыш заўсёды падладжваўся.
Мой першы працадаўца ні пра што не здагадваўся — а я маўчаў. З другім жа была дамова, што гэта не асноўнае месца працы. Мы агаварылі колькасць гадзін у тыдзень, якія я павінен быў прысвяціць праекту, а калі і як — не важна.
Падкрэслю яшчэ, што асноўны праект заўсёды быў у мяне ў прыярытэце — і калі ўзнікалі праблемы, то другі праект часова ставіўся на паўзу.
Я скончыў з другой працай, бо таварыш, якому я давяраў, вырашыў сысці з кампаніі. А паколькі аплата там была ў крыпце, а дамова больш падобная на фількіну грамату, то і я вырашыў сысці следам за ім.
«Кашмар — калі ты забыўся адключыць мікрафон у адным мітынгу і пачынаеш гаварыць у другім»
Аляксей*, фронтэнд-распрацоўшчык:
— Я пачаў задумвацца пра другую працу праз тое, што з’явілася вострая неабходнасць у грашах. Натрапіў на супольнасць Overemployed на Reddit — яе адкрыў нейкі чалавек, які сам гэтым займаўся, а зараз у яго інфабізнес: ён вучыць людзей мастацтву to be overemployed.
У гэтай супольнасці дагэтуль вядуцца дэбаты аб тым, ці варта закрыць яе, таму што туды прыходзяць журналісты і пішуць артыкулы, — а гэта напружвае менеджараў, якія тыя артыкулы чытаюць, развівае ў іх параною.
Я да асноўнай фултайм-працы дадаў працу па кантракце: гэтая камбінацыя нашмат лягчэй даецца, таму што праца па кантракце больш гнуткая, а фултайм быццам мае на ўвазе тое, што ты прысвячаеш працы 5 дзён у тыдзень па 8 гадзін.
Калі мой кантракт скончыўся, я перайшоў на дзве фултайм-працы. Свае фінансавыя пытанні ўжо вырашыў — і часам думаю, што час заканчваць, адчуваю сябе крыху як Уолтэр Уайт з Breaking Bad.
Ключ да поспеху, калі ў цябе дзве працы, — маўчаць пра гэта, давяраць гэтую інфармацыю нельга ўвогуле нікому. А яшчэ абедзве працы павінны быць аддаленыя, ідэальна — калі яны ў розных часавых зонах. Вядома, розныя праекты маюць розную нагрузку і ўзровень мікра менеджменту, — чым менш, тым лепш.
Вораг overemployed — гэта мітынгі ў адзін і той жа час. Калі трэба гаварыць на такіх мітынгах і ўключаць камеру, то варта паспрабаваць зрабіць усё, каб адзін з мітынгаў перанесці. Тэхнічна можна часам быць у двух мітынгах адначасова — і як дзіджэй, пераключаць мікрафон і гук, але гэта немагчыма рабіць пастаянна і не «спаліцца». Сапраўдны кашмар — калі ты забыўся адключыць мікрафон у адным мітынгу і пачынаеш гаварыць у другім, гэта поўны правал!
Ёсць яшчэ этычнае пытанне: працадаўцы часта лічаць, што праца на дзве кампаніі падобная да крадзяжу, — вядомыя прэцэдэнты, калі работнікаў змушалі вярнуць грошы праз суд. Але гэта рэдкасць. Я б рэкамендаваў запомніць толькі, што ў ЗША нельга працаваць на дзвюх дзяржаўных працах — вось гэта адназначна крадзеж і парушэнне закона.
Удзельнікі супольнасці Overemployed нярэдка пакрыўджаныя на карпаратыўнае асяроддзе і лічаць, раз цябе могуць звольніць у любы момант, — то і як работнік ты нічога нікому не вінен.
У розных краінах розныя нюансы з падаткамі, таму часам прасцей працаваць толькі па кантракце. Часам узнікаюць канфлікты бенефітаў ад дзвюх кампаній — напрыклад, з медыцынскімі страхоўкамі. У Вялікабрытаніі змяняецца бачны падатковы статус для працадаўцы.
Як па мне, то па факце ўсё зводзіцца да таго, ці выконвае работнік свае абавязкі. Калі ён прадуктыўна працуе на дзвюх працах, не выгарае і не стварае праблем, няма канфлікту інтарэсаў, то ўсім добра.
Спачатку было цяжка сумяшчаць дзве працы. Але потым неяк усё ўляглося. Я працую па 6-8 гадзін у дзень і часам пару гадзін у выходныя. Але больш стамляўся, калі даводзілася працаваць у офісе — яшчэ да пандэміі.
Галоўнае — навучыцца максімальна эфектыўна рабіць мінімум працы пры максімуме бачнасці выніку. А гэта прыходзіць толькі з практыкай: я б раіў уявіць, што працуеш на двух праектах у адной кампаніі, і прыярытызаваць задачы — якія важныя і даюць больш выхлапу. Важна навучыцца ствараць уражанне, што вы працуеце над нейкай задачай больш, чым рэальна, ствараць сабе часавы буфер, павышаць эфектыўнасць і не марнаваць час на чытанне сацсетак.
Дарэчы, у адной з кампаній, дзе я працую, адзін супрацоўнік пастаянна прападаў пад рознымі нагодамі — дык вось яго звольнілі, меркаваўшы, што ў яго было дзве працы (але доказаў не было). А яшчэ адзін мой калега неяк прагаварыўся на карпаратыве, што браў падпрацоўкі — але гэта чуў толькі я.
Дарэчы, у Reddit-супольнасці ёсць і іншыя цікавыя дыскусіі: кошт жыцця расце, людзі вымушаныя браць крэдыты — і яны адчуваюць сябе так, нібы яны ўвесь час пазаду. І толькі стаўшы overemployed, яны могуць дасягнуць справядлівасці — бо ў гэтым выпадку не трэба чакаць павышэння, можна ўзяць сваё адразу. Другая праца таксама з’яўляецца страхоўкай ад звальненняў, асабліва пры бягучым нестабільным рынку працы.
Многіх абураюць, што CEO і топ-менеджары могуць быць у кіраўніцтве некалькіх кампаній адразу, а простым работнікам гэтага рабіць нельга.
Калі калегі (не) паляцца
Мы выслухалі людзей, чые калегі сумяшчаюць адразу дзве працы.
«Можна ўсё зваліць на нованароджанае дзіця»
— Мой сябар і калега працуе адразу на дзвюх працах. Ведаю пра гэта, бо «злодзей», які падбіў яго на гэта — я (таксама сумяшчаў дзве працы — але ўжо завязаў з гэтым, бо выгарэў).
У сябра нарадзілася дзіця, і ён паспрабаваў дамовіцца з менеджарам, каб паднялі зарплату (і аб’ектыўна час наспеў) — але яму адмовілі. Я прапанаваў разгледзець варыянт з падпрацоўкай.
Сябар не быў упэўнены, што гэта добрае рашэнне — баяўся, што не будзе паспяваць закрываць задачы (хоць у яго сітуацыі ўсё можна зваліць на дзіця).
У выніку мой сябар-такі знайшоў яшчэ адзін праект. Усё паспявае. І працуе сумленна. Так, у яго стомлены выгляд на мітынгах, а бескарысныя анлайн-сустрэчы, на якіх трэба проста сядзець з разумным выглядам, ён увогуле прапускае — і яму гэта дараюць, «у яго ж малыш». Ніхто ні аб чым у прынцыпе не здагадваецца.
Паралельна сябар шукае такую працу, каб сысці зусім — і больш не ўкалваць на двух праектах адначасова.
«Гэта выявілася ў момант зліцця кампаній»
— Я вам смешней магу гісторыю расказаць пра дзве працы. Наша кампанія была прададзена іншай, больш буйной структуры. І выявілася, што адзін наш распрацоўшчык быў «верны» не толькі нам: ён працаваў афіцыйна і ў нас, і ў іх — і гэта выявілася ў момант аб’яднання дзвюх баз супрацоўнікаў.
Што самае цікавае, гэта што да яго не было ні адной прэтэнзіі па яго працы і перформансу ні з аднаго боку.
6 прыкмет «сумяшчальніка»
Яшчэ адзін суразмоўца расказаў, як вылічвае калег, якія сумяшчаюць некалькі працаў — і чаму некаторых з іх «прасцей звольніць».
— Я не раз быў сведкам таго, як хлопцы з маёй каманды працавалі на некалькіх праектах. І я маю на ўвазе не пэт-праекты ці дадатковую актыўнасць/навучанне ў вольны час. На мой погляд, зараз гэта ў трэндзе.
Двух калег, якія відавочна і нахабна злоўжывалі, — мы нават выгналі з каманды: аднаго — яшчэ на этапе выпрабавальнага тэрміну, а другога крыху пазней (ён быў хітрэйшы і падчас «выпрабавалкі» паводзіў сябе адэкватна, праблемы пачаліся ўжо потым).
Як яны сябе выдалі:
- не заўсёды своечасова падключаліся да сустрэч (а прычыны агучвалі такія: «інтэрнэт лёг» якраз у гэты час, «электрычнасць адключылі»);
- працягла захоўвалі адзін і той жа статус па бягучай задачы (відавочна калі разумелі, што задача няпростая і патрабуе ўцягнутасці);
- у 80% выпадкаў былі недаступныя on-demand — гэта значыць калі раптам узнікала нейкае пытанне ці трэба было параіцца, не былі на месцы па N гадзін (а бывала, што і да канца дня);
- спрабавалі заліць гаўнакод, вырашыць задачу найпрасцейшым спосабам і часта без больш глыбокага аналізу патэнцыйных залежнасцей і з дрэнным тэставаннем;
- са з’яўленнем LLM стала горш — проста выкарыстоўвалі LLM, а далей — як і ў папярэднім пункце;
- на сваім праекце я магу лёгка трэкаць актыўнасць каманды праз Azure Devops: калі супаставіць з задачай, адразу відаць, хто чым заняты (так сказаць, усё як на далоні).
І так, у нас у кампаніі няма афіцыйнай забароны на працу дзесьці яшчэ, галоўнае — не рабіць гэта на шкоду праекту.
Абсалютна любая дрэнна зробленая такімі «сумяшчальнікамі» задача «вылазіць» рана ці позна (у горшым выпадку — у продзе). І камусьці гэта трэба перарабляць — а значыць марнаваць ужо цалкам неабходны час на аналіз залежнасцей, якаснае тэставанне і г. д.
Нават калі задача выконваецца ўважліва, з жаданнем зрабіць добра — бываюць праблемы. Відавочна, што калі ўсё робіцца «на адчапіся» — усе патэнцыйныя праблемы і рызыкі можна памнажаць мінімум на x2-x3.
У нас былі сітуацыі, калі задача, зробленая за дзень-два, сыходзіла на дапрацоўку такому вось «сумяшчальніку» — і пад пільным кантролем ён яе рабіў тыдні два. Але на такі кантроль трэба марнаваць сілы — прасцей звольніць, калі шчыра.
* Імёны спікераў зменены па іх просьбе.
CEO «сівее» ад думкі, што яго супрацоўнікі могуць працаваць на дзвюх працах. Яму адказалі
CEO «сівее» ад думкі, што яго супрацоўнікі могуць працаваць на дзвюх працах. Яму адказалі
Работа — не муж. Почему сейчас работать на нескольких проектах — норма
Работа — не муж. Почему сейчас работать на нескольких проектах — норма
Рэлацыраваліся? Цяпер вы можаце каментаваць без верыфікацыі акаўнта.
Ребята, у всех вас будет выгорание даже с одной работой, не нужно торопиться