«Прымушаў каманду скакаць у мяшках». Як бывае, калі бяруць «па знаёмстве»
«Па знаёмстве» — тое ж, што і «па блаце»? Дарэчы, «па блаце» — гэта заўсёды дрэнна?
«Па знаёмстве» — тое ж, што і «па блаце»? Дарэчы, «па блаце» — гэта заўсёды дрэнна?
«Прапанаваў сваю жонку»
Артур*, кіраўнік аддзела QA:
— У мяне тры гісторыі пра тое, як людзей бралі на працу па знаёмстве.
Першая такая: я працаваў у кампаніі на пасадзе Head of QA і ў нас адкрылася вакансія для тэсцiроўшчыка. Я прапанаваў сваю жонку на гэтую пасаду. Абмеркаваў з лідом і эйчарам. У кампаніі не асабліва віталіся такія мувы, але я быў на добрым рахунку.
Праводзіў сумоўе з жонкай, натуральна, не я, ды і ў цэлым этапаў было больш, чым адно інтэрв’ю, плюс яны былі няпростымі. Аднак для нас усё прайшло выдатна — жонку ўзялі на працу. Я сышоў з той кампаніі гады 3 таму, але яна ўсё яшчэ там працуе і яе вельмі цэняць як спецыяліста.
«Ён араў як конь»
Другая гісторыя ў такім жа пазітыўным духу: да мяне на сумоўе усё ў той жа кампаніі прыйшоў адзін з сяброў майго калегі. У чалавека быў мінімальны набор ведаў і скілоў для вакансіі — але я вырашыў яго ўзяць і ні секунды не пашкадаваў аб гэтым рашэнні. Ён араў як конь, вучыўся, разбіраўся, і пры гэтым рэдка мяне тармасіў, стараючыся ўсё зрабіць самастойна. У выніку, калі я сыходзіў з кампаніі, ён замяніў мяне на пасадзе Head of QA.
«Пакуль стаіш над душой — працуе»
А вось трэцяя — негатыўная: адзін мой калега з мінулай працы з’ехаў ва Украіну, а калі там пачалася вайна, перабраўся ў Польшчу. Наўпрост я з ім не працаваў — не было агульных праектаў, — таму я не ведаў, наколькі ён добры працаўнік, але па зносінах здаваўся цалкам адэкватным чалавекам.
Гэты калега выбіраўся з Украіны ў спешцы, у Польшчы ў яго нікога не было, таму ён напісаў мне, расказаў, што грошай амаль няма, рахункі заблакавалі — і папрасіў прытуліць на час, пакуль ён не стане на ногі і не здыме кватэру.
Я дапамагаў яму тут, як мог, — адкрыць рахунак у банку, атрымаць PESEL, падацца на від на жыхарства і гэтак далей. Праз мяне ён прыйшоў і ў маю кампанію — без сумоўя. Чаму — ды таму што папярэдні досвед кандыдатаў «ад мяне» быў вельмі станоўчы, і эйчар проста даверылася.
Яго ўзялі адразу на зарплату мідла — і гэта была вялікая памылка. Аказалася: пакуль стаіш у яго над душой — ён працуе, але як толькі перастаеш кантраляваць кожны яго крок — пачынае займацца лухтой, якасць яго працы адразу падае, а на рэлізах пачынаецца трэш.
Я сышоў ужо з кампаніі і не ведаў, як ён сябе паказаў. Інакш ён вылецеў адтуль бы са свістам. А так гэтага дзеяча не маглі звольніць больш паўгода — ён нічога не рабіў і толькі дэматываваў каманду, таму што ўсе яго «хвасты» і касякі размяркоўваліся сярод астатніх калег. Ён дасядзеў да хвалі скарачэнняў — і толькі тады з ім развіталіся.
Так што мая статыстыка — два супраць аднаго.
Дарэчы, яшчэ факт не на карысць таварыша з апошняй гісторыі: калі праз 3 або 4 месяцы ён пераехаў ад мяне ў здымную кватэру, за яго паручыўся адзін наш калега і дапамог яму з афармленнем інтэрнэту. А ў выніку калегу-паручыцелю прыйшлося плаціць за інтэрнэт паўгода. Думаеце, той вярнуў гэтыя грошы — не, ані гроша.
«За год ледзь не развалiў кампанію з 30-гадовай гісторыяй»
Канстанцін*, распрацоўшчык, CEO сваёй кампаніі:
— З кампаніі, дзе я працаваў, сышоў кіраўнік мінскага офіса — і парэкамендаваў на сваё месца менеджара, з якім вельмі сябраваў. І той за год ледзь не развалiў кампанію з 30-гадовай гісторыяй.
Новы шэф пачаў з «перабудовы»: наймаў нейкіх коўчаў і тым-білдараў, раз на тыдзень ладзіў нам прамыўку мазгоў у стылі Тоні Робінсана — праводзіў зборы ўсяго штата ў актавай зале, на якіх натхняў нас палымянымі прамовамі, кшталту: «Мы сям’я, мы скорым свет!»
А раз на месяц у нас праходзілі дурацкія спартакіяды, у якіх супрацоўнікі павінны былі змагацца за званне «каманды месяца». Са спаборніцтваў — бег у пары, калі ты прывязаны адной сваёй нагой да нагі калегі, скачкі ў мяшку, чаўночны бег і іншыя школьныя «нарматывы».
Чым усё скончылася — паколькі ў тэхналогіях той кіраўнік быў поўны нуль, але з вялікім эга, ён ва ўсё мяшаўся, праекты сталі «тармазіць», заказчыкі паадвальваліся, паўкаманды перасела на бэнч (у тым ліку і я). Я не вытрымаў, змяніў працу. А пазней да мяне дайшлі навіны, што таго CEO прыбралі.
Сама ж кампанія сышла з Беларусі гадоў 5 таму, пакінула чалавек дзесяць недзе з двухсот.
Пазней, стаўшы на чале сваёй уласнай кампаніі, я браў «па знаёмстве» толькі тых людзей, якіх ведаў асабіста — і сам назіраў, як яны працавалі. Так я ўзяў хлопца, з якім працаваў раней (якраз у той самай кампаніі) — ён выдатна праявіў сябе тады, і ў маёй кампаніі таксама зарэкамендаваў сябе самым найлепшым чынам.
«Кожны раз яшчэ і пісаў маім бацькам паведамленні, які я «казачны…»
Сяргей*, .NET-распрацоўшчык:
— У мяне свая гісторыя пра тое, як бывае, калі ўзялі «па знаёмстве». А ўзялі якраз… мяне.
Гэта невялікая кампанія (я б сказаў «фірмачка»), у якую мяне ўзялі на размеркаванне пасля ВНУ. Уладальнік — знаёмы маіх бацькоў. На пасядзелках у агульных сяброў зайшла размова пра тое, што я хутка скончу ВНУ, і ён сам прапанаваў мне месца, бо яму «патрэбен айцішнік».
Ну і што ў выніку: ён аказаўся самадурам, які калі што не так — адразу прымаецца крычаць на сваіх падначаленых. Але тут у яго быў яшчэ рэсурс — ён жа быў знаёмы з татам і мамай, так што ён кожны раз яшчэ і пісаў ім паведамленні, які я «казачны…» (працягваць не буду, вы і так зразумелі).
Бацькі заблакавалі яго ўсюды, дзе можна. А мне праз нейкі час далі грошай, каб я сябе выкупіў (трэба было кампенсаваць ВНУ расходы на маё навучанне), бо перазразмеркавацца ў мяне не атрымалася. Калі я знайшоў іншую працу, усё вярнуў бацькам да капейкі, хоць яны і пярэчылі.
Так што па знаёмстве можна не толькі такога сабе працаўніка наняць, але і такога сабе кіраўніка атрымаць.
«Хадзіла ў офіс, калі хацела: «стажыроўка — гэта ж яшчэ не праца»
Аліса*, фронтэнд-распрацоўшчыца:
— У нас якраз нядаўна ўзялі дзяўчынку (згода, так пісаць нельга, трэба выкарыстоўваць слова «кандыдат» або «спецыяліст», або хаця б «трэйні», але зараз будзе зразумела, чаму я так сказала) на стажыроўку па знаёмстве — чыюсьці пляменніцу.
Дзяўчынка хадзіла ў офіс, калі хацела, таму што «стажыроўка — гэта ж яшчэ не праца», спазнялася, магла пайсці на абед і вярнуцца на наступны дзень. Ну і само сабою пасля стажыроўкі яна не атрымала прапанову стаць часткай каманды (да нас далучыліся двое класных хлопцаў, якія на стажыроўку прыйшлі з вуліцы — «сюрпрыз, сюрпрыз!»). Той, хто яе прывёў, не з’яўляўся і не клапаціўся, каб дзяўчынку ўзялі. Магчыма, ведаў, якая яна, але вырашыў даць шанец.
HRR: «Так могуць наняць на пазіцыю, якая нават не была адкрыта, але гаспадар-пан»
Спыталі ў Алесі* — HRR сярэдняй па памеры замежнай кампаніі, — наколькі найм «па знаёмстве» распаўсюджаны ў ІТ і чым адрозніваецца ад «рэферальна».
— Літаральна толькі што абмяркоўвалі гэта ж пытанне з калегамі. Я ўспрымаю гэта так: «па знаёмстве» — гэта калі ты сябар кагосьці з менеджменту. Рэкрутару/любому іншаму супрацоўніку проста так наняць сябра наўрад ці атрымаецца — ён усё роўна павінен прайсці ўсе этапы адбору. Часам так могуць наняць кагосьці на пазіцыю, якая нават не была адкрыта, але гаспадар-пан. Я не сутыкалася з такім, каб проста шараговы супрацоўнік мог кагосьці прывесці.
Рэферальныя праграмы шмат дзе суправаджаюцца бонусамі, так што гэтым актыўна карыстаюцца супрацоўнікі. Але сталі распаўсюджаны выпадкі, калі хтосьці, каго ты не ведаеш, проста піша ў LinkedIn і просіць закінуць па рэфералцы рэзюмэ.
Ведаю, што ў некаторых кампаніях з-за гэтага сталі ўзмацняць патрабаванні, і рэферал павінен быць сапраўды тваім знаёмым/былым калегам.
Але, у любым выпадку, рэферал або не, — усе кандыдаты праходзяць звычайны працэс сумоўя, проста рэкамендаваных разглядаюць у першую чаргу і для іх могуць закрыць вочы на нейкія прабелы ў рэзюмэ. А «знізіць патрабаванні» часам выгодна і самой кампаніі, так што ў крызісныя моманты гэта асабліва актуальна.
А вам сустракаліся «блатныя» калегі? Як уражанні?
*Імёны спікераў зменены на іх просьбу.
Релоцировались? Теперь вы можете комментировать без верификации аккаунта.
По блату, это когда ты нихера не умеешь, а тебя берут на работу и платят больше всех. А по знакомству это когда тебя берут на работу, ты наравне со всеми или даже сильнее, но платят тебе меньше всех потому что твой "хороший" знакомый себе часть забирает...
Было несколько трешовых ситуаций по работе с такими по-знакомству.
В Известной компании N%%%%acker head of что-то там релоцировали из Киевского офиса, вот он и взял своих друзей. Один до этой работы торговал на радиорынке и сразу стал тимлидом, так он периодически общался 1 в 1 как чел сидящий на кортках и лузгающий семечки.
Менеджер из компании на 4 буквы был продан заказчикам как архитектор и менеджер, но до этой работы был в колхозе механизатором, в итоге огромных усилий стоило его убеждать что весь код проекта не должен быть в 1 файле и в одной функции, собирали консилиум из нескольких сеньеров и лидов, он так и не поверил.
В компании занимающейся базами данных и неофициально связанной с Науч%%%% директор был зятем владельца компании, в итоге он сидел в комнате с переводчицами-customer suport и склонял их к сексу, с течением времени в итоге почти с каждой спал, а его жена и тесть ничего так и не знали ))
Естественно.