Усё больш работнікаў выбіраюць «звальненне з помсты» замест ціхага сыходу

Адным з першых гучных выпадкаў, які абмяркоўваўся ў сацсетках, стала звальненне Джоі Ла Неве ДэФранчэска, які ў 2011 годзе пакінуў працу ў гатэлі пад гукі духавога аркестра і з плакатам «Joey quits». Відэа сабрала амаль 10 мільёнаў праглядаў і стала сімвалам пратэсту супраць нізкай зарплаты і таксічнага менеджменту.

Сёння падобныя гісторыі множацца дзякуючы сацсеткам. Амерыканка Брыяна Слотэр, якая працавала настаўніцай англійскай у Японіі, запісала цікток, дзе заявіла кіраўніцтву: «Два месяцы? Вам пашанцавала, калі я дам вам два тыдні. Я сыходжу праз дзве гадзіны, дзетка». Відэа сабрала 1,2 млн праглядаў, а сама Слотэр неўзабаве пачала зарабляць на TikTok больш, чым на працы.

@fkamorena I quit my job because I didn’t want to go #japan #idgaf ♬ Sound effect glitter magic — Quetzal BGM

Паводле дадзеных сайта Glassdoor і апытанняў кампаніі Reed, у 2025 годзе колькасць «звальненняў з помсты» вырасла на фоне падзення задаволенасці працай. У Вялікабрытаніі 15% працаўнікоў прызналіся, што сыходзілі дэманстратыўна, а сярод моладзі (18-34 гады) такіх аказалася больш за чвэрць.

Прычыны часта падобныя: нізкія зарплаты, таксічная карпаратыўная культура, ціск з боку кіраўніцтва і адсутнасць кар’ерных перспектыў. Для многіх гучнае звальненне робіцца спосабам вярнуць сабе пачуццё кантролю і папярэдзіць будучых супрацоўнікаў аб рэальных праблемах кампаніі.

Эксперты адзначаюць, што з’ява адлюстроўвае змену працоўных каштоўнасцей. Калі раней лічылася нормай «сысці ціха», то новае пакаленне працаўнікоў бачыць у дэманстратыўным сыходзе спосаб барацьбы з несправядлівасцю. Для некаторых гэта нават стала трамплінам у кар’еру: віральныя відэа адкрываюць шлях да блогінгу ці новых прапаноў.