«Міліцыя прабівае». Як жывецца і працуецца «не такім як усе» (фота!)
У ІТ — нармальна!
У ІТ — нармальна!
У ІТ — нармальна!
— У мяне шмат татуіровак (хаця каго гэта зараз здзіўляе) на бачным месцы. Некаторыя з іх зусім мульцяшныя, а некаторыя — грубыя, ёсць і спрэчныя надпісы. Усё гэта набівалася імпульсіўна (і вельмі даўно) — а зараз я планую зрабіць перакрыццё.
Ніякіх праблем на цяперашнім месцы працы гэта не выклікала, нягледзячы на тое, што мая кампанія дастаткова кансерватыўная.
Быў таксама ў маім жыцці перыяд перафарбоўвання валасоў у розныя яскравыя колеры, я насіла пірсінг на твары (а-ля чорнае кальцо ў вуснах). Бунт і пубертат напаткалі мяне пасля 22 гадоў, але ў прафесійным плане гэта ніяк не адбілася. Справа ўсё-такі, у асабістых якасцях, а не ў знешнасці. Можна хадзіць у строгіх касцюмах і бэжавых джэмперах і сварыцца і пляткарыць, а можна быць умоўным нефармалам і самым мілым чалавекам у офісе. Але зноў жа: быць мілым не роўна быць ліслівым і «дагаджальнікам».
Бывала, што мае калегі пыталіся, што азначаюць мае тату і пры якіх абставінах былі набітыя — але не на працоўным месцы, а калі мы з імі пераходзілі на больш сяброўскія нефармальныя зносіны. І негатыўных нотак у іх пытаннях не было.
— Я адношу сябе да людзей з нестандартнай знешнасцю: у мяне і тату, і пірсінг, а яшчэ няма броваў і веек, — але з пошукамі працы ў мяне ніколі не было праблем, тым не менш. Праўда, вакансіі неяк заўсёды праз знаёмых знаходзіліся. Ад калег я чула толькі стандартныя пытанні пра свае тату: «Колькі гэта каштуе?», «Балюча ці не?»
— Я ўвесь у тату з ног да галавы. Ва ўсіх працоўных сацсетках і некаторых рэзюмэ ёсць фота, на якім тату відаць.
Я не ведаю, ці адсейвалі мяне эйчары менавіта з-за гэтага, таму што пры адмовах, як і ў большасці, прыходзяць шаблонныя адказы. Але што дакладна магу сказаць, усе месцы, дзе я працаваў (а гэта і СНД, і ЗША) наймаючыя супрацоўнікі і члены каманды ніколі не паводзілі сябе прадузята да мяне. Альбо здаровая цікавасць, альбо нейтралітэт — неяк так.
А вось проста на вуліцах узнікалі пацешныя сітуацыі, пры якіх людзі трыгерыліся на мае тату.
Самае бяскрыўднае — гэта бабулькі, якія пры выглядзе мяне маюць смеласць уголас выказаць сваё меркаванне. Напрыклад, «О, божа!» — я чую амаль кожны дзень, а некаторыя нават хрысцяцца. Яшчэ была пара выпадкаў з падпітымі мужыкамі за 40, якія «пыталіся за мае тату» і спрабавалі падлічыць, колькі ў мяне было хадак.
Яшчэ была пара выпадкаў, калі міліцыянеры толькі з-за знешнасці, як я мяркую, прасілі прад’явіць дакументы і тэлефанавалі калегам з просьбай прабіць мяне па базе. Але самае смешнае, што я памятаю, гэта зноў-такі бабулька, якая спытала: «Ты што, толькі што з зоны выйшаў?»
Але ўсе такога кшталту рэакцыі толькі ад людзей 40+, што дастаткова лагічна. А ў людзей маладзейшых ужо зусім іншыя ўяўленні і, у большай меры, стыгматызацыя адсутнічае. Дарэчы, некаторым калегам я нагадваў Зомбі-боя, а мінулы продакт оўнер казаў, што я б выдатна падышоў на ролю байкера для серыяла «Сыны анархіі».
— У мяне самая звычайная знешнасць (не Аня Тэйлар-Джой і не Галь Гадот), і тым не менш аднойчы мне адмовілі праз яе.
Гэта быў час афлайн-сумоўяў — яшчэ да ковіда. Я ўжо прайшла інтэрв’ю з эйчарам і размаўляла ў перагаворцы з кіраўніком аддзела. Ён распавядаў пра задачы, як раптам па-свойску ўвайшла жанчына, акінула мяне поглядам і папрасіла яго «на хвілінку». Яны выйшлі, і з-за тонкай перагародкі да мяне данеслася гістэрычна-катэгарычнае: «Ты з ёй працаваць не будзеш! Яна занадта прыгожая».
Ён вярнуўся і працягнуў гутарку, як ні ў чым не бывала, а ў канцы паабяцаў, што мне ператэлефануюць. І вядома ж мне ніхто не ператэлефанаваў.
Але з таго сумоўя я ішла задаволеная: трэба ж, нібы няўдача, але затое ў прыгажуні запісалі. А вось мая сяброўка не паверыла, калі я ёй гэта распавяла, яна вырашыла, што я ўсё прыдумала.
Адзін мой калега лічыў, што вялікая колькасць татуіровак на целе — гэта прыкмета псіхалагічных праблем: маўляў, калі ў кандыдата іх больш за дзве на бачных месцах, лепш яму адмовіць — не патрэбен нам такі чалавек у камандзе. «Такіх нават у касманаўты не бяруць», — любіў паўтараць ён (слава богу, у найме ён не ўдзельнічаў ні ў якой ролі). Тое ж самае ён казаў пра пірсінг і тунэлі ў вушах, а таксама пра шнары.
А ў мяне якраз ёсць некалькі татушак, але яны не на відавоку. І пачуўшы такое, я не вытрымала і адказала яму, што адсутнасць тату не гарантуе, што чалавек псіхічна здаровы.
Ён вырашыў, што гэта камень у яго агарод, пакрыўдзіўся і перастаў камунікаваць са мной (або рабіў гэта праз іншых: «Перадайце Аксане, што…»).
А ў цэлым больш я ні разу не сутыкалася з тым, каб на працы хто-небудзь хейціў мяне або кагосьці ў маёй прысутнасці за знешні выгляд.
— Згадаў пацешны выпадак: мая мама ходзіць да адной цырульніцы ўжо шмат гадоў, а тая здае кватэру, і чамусьці пасля гутарак «пра ўсё на свеце» з маёй мамай яна вырашыла, што я — ідэальны арандатар для яе (таму што айцішнік). Яна і так да мамы падкатвала, і гэтак, што тая сказала мне: «Ну, калі ласка, схадзі паглядзі. Можа цябе зацікавіць яе прапанова».
І вось я прыйшоў. Цырульніца адчыніла, паглядзела на мяне ўважліва, скрывілася і сказала: «Людзям з татуіроўкамі я не здаю». А ў мяне адна рука толькі, і тату, як па мне, вельмі прыгожыя (а яшчэ брыво праколата). Я засмяяўся, сказаў: «Вы вызначыцеся, вам айцішнік патрэбен ці нехта без татух».
На сумоўях размова пра мае татуіроўкі ні разу не заходзіла і адмоў па гэтым крытэры я не атрымліваў (магчыма, таму што эйчарам якраз важней было, што я айцішнік, то бок спецыяліст). Ну і працаваць гэта мне таксама ніколі не перашкаджала.
— Мая гісторыя — пра дрэс-код. У нашым офісе былі вельмі дэмакратычныя ўяўленні пра яго, як, напэўна, і ў большасці іншых ІT-кампаній. Супрацоўнікі без усялякіх праблем маглі прыходзіць на працу ў тым, у чым ім было зручна працаваць (зразумела, без нейкіх празмернасцяў кшталту голага торса). Шорты, футболкі — а па неабходнасці, напрыклад, для перамоваў, гарнітуры. Гэта тычылася як шараговых супрацоўнікаў, так і менеджараў, якіх ніхто не абавязваў прытрымлівацца дзелавога стылю.
І вось аднойчы тымлід вярнуўся ў кабінет, дзе размяшчалася наша каманда, у шоку — ён на самай справе выглядаў дэзарыентаваным. Калі мы сталі распытваць, у чым справа, ён расказаў, што сутыкнуўся ў ліфце са сваім новым непасрэдным кіраўніком, топ-менеджарам, які нядаўна перавёўся ў Мінск ці то з Кіпра, ці то з Лондана. І той проста ў ліфце зладзіў яму разнос за неадпаведны для кіраўніка знешні выгляд. А нагодай для заўвагі сталі модныя ў той час дзіравыя джынсы. Маўляў, не павінен лідар каманды прыходзіць на працу да супрацоўнікаў у падраных штанах.
І не, пасля таго выпадку тымлід не зняў свае дзіравыя джынсы, а так і працягнуў у іх хадзіць. Больш за тое, мне здаецца, у офісе нават дадалося хлопцаў у рваных джынсах. Але і ад топ-менеджара ніхто больш за такое не атрымліваў.
* Імёны спікераў зменены па іх просьбе
Рэлацыраваліся? Цяпер вы можаце каментаваць без верыфікацыі акаўнта.
Забавный факт - красивые люди не уродуют свою внешность
Забавный факт - конвенционально красивые Джоли и Депп с кучей тату
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 5 верасня 2025, 13:03
на лице и по всему телу?
Забавный факт, умные люди не судят других по обложке и тем более, не выставляют свою предвзятость напоказ. И это даже не упоминая того факта, что красота - очень субьективная вещь.
Еще как судят. В Германии на дорогом автосервисе требования к теткам на ресепшене и в менеджменте - никаких утиных губ, яркой помады, юбок выше колен, ковбойских сапог и прочего стриптиза. Дядьки должны пилить реальные болты, а не постоянно думать про свои.
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 5 верасня 2025, 17:10
Не понимаю, причем тут тату к дресскоду. Но дресскод должен быть обязательно. Это только на наших нищих галлерах, где гребут за четверть реального рейта и жук и жаба после курсов, можно притащиться на работу в шортах и благоухающей потом майке. Я работал в большом опенспейсе крупной российской корпорации, где тетки разных возрастов просто перепутали работу с клубом. Распущенные волосы, воздушные полупрозрачные наряды, окрытые ступни, вызывающие маникюр, педикюр, яркая помада, даже миниюбки. Я, конечно, понимал, что теткам очень хочется взамуж, и большую часть времени таращился в монитор. Но работать в этом салоне красоты было некомфортно. Что говрить про озабоченных мужиков.
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 5 верасня 2025, 13:52
Работаю в топовом продуктовом финтех единороге с 1000+ сотрудников прям в этих ваших европах - люди татухами и пирсингом ходят в шортах и шлепках. Уважаемые за свои навыки и характер люди.
И в финтехе, и единорге, и топовом, и сотрудников +1000, и продуктвом, и в Европе. И как же тебе так фортануло по всем пунктам, а зепка, как в Белоруссии?А что, бывают продуктовые финтехи?Ваупрос риторический. Я даже сомневаюсь, что это какой-то лимасольский Форекс. А даже если он, то мне там среднюю беларускую вилку на позицию синьора предложить не смогли. И это с требованиями свободнго английского. Ходят в шортах и шлепках евробомжи в филиалах, небритые пропитые рожи которых видят только по видеосвязи, и прощают все за низкие рейты. Потому что сидеть +1000 в одном сарае - даже физически трудно такое представить.
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 5 верасня 2025, 16:46
Нет, ни к Лимассолу, ни форексу компания отношения не имеет. Зарплаты в разы больше чем в Беларуси (хотя ваше прозвище нашей страны наводит на некоторые невеселые размышления), 1000+ человек работает по всему миру от Токио до Сан Диего. В конкретно нашем офисе народу поменьше. Вы б завязывали уже с видом знатока размышлять вслух о вещах, знания о которых у вас не заходят дальше "лимассольских форексов", звучите нелепо и дурашливо.
так-то рашка. у них в целом с корпоративностью такое себе. практически любой офис через некоторое время превращается в гибрид райадминистрации с ночным клубом и борделем)
Все в "Рашке" хорошо. Лучше, чем в "Белоруссии" в раз 50, наверное. А то, что русские тетки унылые, и других мест для розовго педикюра, кроме, как для работы найти не могут. Так у вас еще все хуже. Серые мыши, дети в оверайзе, за три копейки покоряют ойти 30-й год, и все никак не покорят.
О, наконец то пошли цифровые срванения. Ну давай попробуем разобраться в каких параметрах есть высказанная тобой цифра "в раз 50".
Более чем уверен, что ты просто выпустил бурбалки в воду. 🤦♂️
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 5 верасня 2025, 17:29
сіцідог павяртаецца!
Этих фриков корежит только от одного - когда на них не обращают внимания. Лучше так и делать.
У меня дед клеймо на кобыл ставил, а бабка куриц зелёнкой метила чтоб с соседскими не спутать. Так что ничего плохого в этом нет, сразу видно с какого проекта разраб будет
Меня как-то из-за пирсинга на работу в банк не взяли. Еще, помню, на военной кафедре сказали прийти в костюмах, а потом в этих самых костюмах повезли на стройку национальной библиотеки.
Все эти пляски вокруг внешнего вида офисного планктона указывают на бесхребетность HR и некоторую неадекватность начальства. Что-то вроде составления гороскопов на команду или окуривания офиса шалфеем.
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 5 верасня 2025, 19:16