Рынак вакансій у ІТ застаецца на гістарычным дне. Магчымасцяў для джуноў уварвацца ў гэтую сферу, на жаль, на дадзены момант вельмі мала.
Мы пашукалі тых, каму ўдалося сысці ў ІТ з іншых прафесій і знайсці першую працу ў разгар крызісу. Адгукнуліся 5 чалавек, чацвёра пагадзіліся падзяліцца падрабязнасцямі.
Рынак вакансій у ІТ застаецца на гістарычным дне. Магчымасцяў для джуноў уварвацца ў гэтую сферу, на жаль, на дадзены момант вельмі мала.
Мы пашукалі тых, каму ўдалося сысці ў ІТ з іншых прафесій і знайсці першую працу ў разгар крызісу. Адгукнуліся 5 чалавек, чацвёра пагадзіліся падзяліцца падрабязнасцямі.
Як паказваюць даследаванні devby.io, колькасць пачаткоўцаў, якія трапілі ў галіну летась, знізілася ў тры разы да крытычных 3,3%. Хоць раней нават у крызісныя гады гэты паказчык не апускаўся ніжэй за 7%.
Спецыялісты-пачаткоўцы выжываюць як могуць: накручваюць досвед, згаджаюцца на сумніўныя авантуры дзеля партфоліа, некаторыя нават гатовыя дзяліцца значнай часткай заробку з тым, хто ўладкуе на працу.
Гэта гісторыі тых, каму ўсміхнулася ўдача — яны знайшлі працу ў ІТ у 2022–2023 годзе. Імёны спікераў змененыя.
Ілля перайшоў у ІТ у 32 гады. Кажа, што думка змяніць спецыяльнасць наведвала даўно, «задоўга да 2020 года», але ён не вырашаўся праз фінансавыя забавязанні.
— У выніку так склаліся абставіны, што ў снежні мінулага года мне давялося сысці з папярэдняга месца працы — начальніка змены на складзе ў адной вядомай e-commerce-кампаніі.
Нядоўга думаючы, я скончыў курсы па BA і кіраванні праектамі ў сферы распрацоўкі софту, стаў цікавіцца праектным менеджментам — і ад сакавіка 2023 пачаў шукаць працу.
Чатыры месяцы выдаткаваў на пошукі — безвынікова. У выніку «змірыўся, што цяпер — не час», і больш не шукаў.
— Зноў у пошукі я ўключыўся ўжо пры канцы ліпеня. Перарабіў суправаджальны ліст (часам я адаптаваў яго пад вакансіі) — і пачаў спаміць джоб-рэсурсы.
Не прайшло і двух тыдняў, як я атрымаў тры запрашэнні на сумоўі. Адное адхіліў адразу, два іншыя зацікавілі. Для адной кампаніі зрабіў тэставае, і хоць ім спадабалася, я адмовіўся працягваць. У другой паспяхова прайшоў тры этапы інтэрв’ю і атрымаў офер.
Ад 1 верасня працую на пасадзе PM у прадуктовай кампаніі ў Мінску. І часам задумваюся, чаму не зрабіў гэтага раней.
На нашую просьбу Ілля расказаў, як шукаў працу: сумарна ён пакінуў на джаббордах каля 300 водгукаў, таксама адпраўляў лісты з суправаджальным лістом на пошту кампаній — у тэме пазначаў, што шукае працу.
Цікава, што на тую самую вакансію, якую пазней і заняў, ён адгукнуўся «нягледзячы на патрабаванні». «Памятаю, у той момант была думка: ды добра, а ці мала што. І спрацавала!» — згадвае Ілля.
— Я адзін з шчасліўчыкаў, каму ўдалося сысці ў ІТ з іншай прафесіі і знайсці працу сёлета, — напісаў Ігар. Яму быў на той момант 31 год.
31 снежня 2021 года ён звольніўся з мазырскага НПЗ, дзе быў вядучым інжынерам. У апошні дзень прыйшоў на працу ў майцы з надпісам «Добі вольны!». «Ацанілі як быццам не ўсе», — жартуе малады чалавек.
Ігар адзначае, перш як прыняць рашэнне звольніцца, ён цэлы год глядзеў ролікі на YouTube, каб зразумець, «што там у айці наогул ёсць» (а яшчэ раней ён пачаў сур’ёзна вучыць англійскую). Вельмі дапамаглі каналы /@itbeard/featured" target="_blank" rel="noopener">Аляксея Картынніка і /c/sergeynemchinskiy" target="_blank" rel="noopener">Сяргея Нямчынскага.
Таксама малады чалавек зразумеў, што сумясціць працу і перанавучанне не атрымаецца — «хутчэй за ўсё страчу матывацыю і кіну».
— У мяне была «падушка» з разліку на год, каб перавучыцца і знайсці працу. Калі б не атрымалася, то быў яшчэ «план Б» — прадаць машыну. Але гэтага не спатрэбілася.
24 лютага Ігар пераехаў, цяпер ён жыве ў Сакартвела. Вучыўся ўвесь час сам — спачатку па курсе з Udemy за 10 долараў, а потым з такімі ж як ён ахвотнымі перавучыцца.
— У нас быў марафон па Swift — скаапераваліся ў чатах для джуноў/трэйні і разам пачалі «ад панядзелка». Вучыцца было цікава і весела. Месцамі, вядома, складана. Але я зразумеў, што галоўнае — адпачываць і неяк чаргаваць заняткі, каб не перагарэць.
Шукаць першую працу ўжо не так весела — у мяне не было амаль ніякага бэкграўнду, акрамя школьнай і ўніверсітэцкай інфарматыкі: я думаў, што буду «хімікам» усё жыццё.
Першы працоўны досвед Ігар атрымаў дзякуючы нэтворкінгу — восенню 2022 года ён паўдзельнічаў у пары праектаў. А ў сакавіку 2023 года ўладкаваўся на пастаянную працу ў кампанію.
— Трапіў туды па рэкамендацыі знаёмага з нашага Swift-кам’юніці: у яго быў практычна офер на руках, і тут ён зрабіў выбар на карысць іншай прапановы. А на сваё месца парэкамендаваў мяне — чалавек патрэбны быў тэрмінова.
У выніку ў панядзелак я прайшоў сумоўе, да вечара таго ж дня выканаў невялікае тэставае, у аўторак падключыўся да агульнага сазвону і абмеркавання, а ў сераду ўжо атрымаў першы пачак таскаў.
Мы спыталі ў Ігара, як ён зразумеў, што ІТ — гэта «ягонае». Ён у адказ пажартаваў, што не зразумеў гэтага дасюль:
— Проста я разумеў, што пара нешта спрабаваць новае, бо потым будзе яшчэ цяжэй вырашыцца. Перспектыў на заводзе я не бачыў, а пасля 2020-га разумеў, што рашэнне «я тут больш не працую» могуць лёгка прыняць і без мяне.
На просьбу devby.io Ігар падбіў статыстыку пошуку працы праз джабборды:
— Асноўнымі пляцоўкамі былі hh, лінкедзін і тэлеграм-каналы — як агрэгатары, так і каналы ад кампаній/лаб, напрыклад, Andersen, Innowise Group — іх было некалькі дзясяткаў.
Канверсія, на жаль, была зусім нікудышная: у найлепшым выпадку адзін адказ на 20-30 водгукаў. Але водгукі палепшыліся, калі я стаў пісаць суправаджальныя лісты, якія рабіў пад кожную вакансію. Па выніку ў мяне было, думаю, крыху больш за 50 водгукаў (максімум 70-80), суправаджальных лістоў — крыху менш за палову, бо я не адразу пачаў іх пісаць. Розных скрынінгаў і адбораў на стажыроўкі або да тэставага — каля 10-15 (дзе я ўжо непасрэдна размаўляў з эйчарм), саміх тэставых — палова ад гэтага, але не больш за 10. Сапраўдных сумоўяў, а не нейкіх этапаў з тэстамі ад бота або гутарак з эйчарам «на адэкватнасць» — два. З другога, па сутнасці, я і трапіў на свой цяперашні праект.
Усяго працу Ігар шукаў ад кастрычніка 2022 з перапынкамі: ад лістапада да снежня працаваў у адным стартапе — уладкаваўся дзякуючы знаёмаму, у лютым 2023 атрымаў прапанову яшчэ ад аднаго стартапа, але вельмі хутка высветлілася, што грошай у яго няма — «усё хацелі зрабіць на энтузіязме і абяцанках даць працэнт, калі праект стрэліць».
Аляксей вучыўся ў БНТУ на інжынера-электроніка — выпусціўся з ВНУ ў 2020 годзе, папрацаваў на заводзе, схадзіў у войска. І ў 24 гады стаў айцішнікам. Вось яго гісторыя:
— Я заўсёды лічыў, што праграмаванне — гэта сумна, але неяк вырашыў паспрабаваць (гэта было ў 2019 годзе). Мой сусед па пакоі ў інтэрнаце пісаў нешта на Python, і я падумаў, што нічым не горшы за яго — стаў глядзець і раптам так захапіўся. А ўжо як ён быў здзіўлены, калі ўбачыў мой код.
З тых часоў мне захацелася трапіць у ІТ, але з маімі нулявымі ведамі гэта было немагчыма. Я паспрабаваў зайсці з наскоку ў Itransition — прыйшоў на агульнае сумоўе чалавек на 50, мы праходзілі тэсты на логіку, веданне прогі і англійскую — 4 гадзіны на ўсё. 20 чалавек у выніку ўзялі на практыку, і мяне ў тым ліку. Паралельна я трапіў на вочныя бясплатныя курсы ад EPAM. Але набліжалася размеркаванне — і Itransition здавалася «бліжэйшай і хутчэйшай». Таму на курсы ад EPAM я забіў.
Я выконваў задачкі ад Itransition, але паколькі майго ўзроўню было недастаткова, то капіпасціў рашэнні з інтэрнэту. Фінальны праект — напісаць клон Twitter — таксама зрабіў з дапамогай інтэрнэту. Апошняе сумоўе з ментарам заваліў: ён задаваў элементарныя пытанні (цяпер я гэта разумею), але я пакінуў іх без адказаў. Так што вынік быў чаканым — адмова.
Што рабіць? Ісці на завод! МТЗ прыняў мяне з распасцёртымі абдымкамі. Я прапрацаваў там ад жніўня да лістапада 2020 года, потым сышоў у войска — гэта быў год дэградацыі.
Вярнуўся з цвёрдым намерам сысці ў ІТ. Мой план быў такім: вярнуцца на МТЗ (бо праца «няпыльная»), працаваць і паралельна вучыцца, а як атрымаю офер — звольніцца.
Я адклаў ужо грошы на курсы, але раптам убачыў аб’яву ад школы TechMeScills — яны прапаноўвалі бясплатнае навучанне таму, хто зойме першае месца ў іх конкурсе. Чаму б не паспрабаваць, вырашыў я — і раптам выйграў. Вучыцца мы пачалі ў студзені 2022 года.
У жніўні выкладчык з курсаў сказаў, што ягоная кампанія набірае джуноў без досведу — возьмуць 10 чалавек, але трэба выканаць тэставае. А нас усяго ў групе засталося 10 пры канцы навучання.
Трое ўзяліся за тэставае, дваіх потым паклікалі на сумоўе — але ніводнага з іх не ўзялі. Пра мяне і гаворкі не вялося. І раптам праз тыдзень у пятніцу ўвечары мне патэлефанаваў мой выкладчык і сказаў, што яны гатовыя ўзяць мяне — хтосьці адмовіўся ад оферу. Выявілася, я быў адзінаццатым з тых, каго разглядалі. З тых часоў я працую ў той кампаніі.
Аляксей удакладняе, што шукаць працу «ў лянівым рэжыме» («адпраўляў CV, але не моцна спадзяваўся — амаль усюды патрабаваліся спецыялісты з 3+ гадамі досведу») ён пачаў у сярэдзіне лета. На пачатку жніўня ўжо выйшаў на тую, якую атрымаў дзякуючы выкладчыку. А на пачатку кастрычніка толькі атрымаў сертыфікат аб заканчэнні курсаў.
Яшчэ адзін наш чытач перайшоў у ІТ у 30 гадоў. Да 2019 года ён служыў у ваенізаванай структуры. Напружвала бюракратыя і панібрацтва, хацелася «нармальных умоў працы і аплаты, ну і плюс, вядома, самарэалізавацца». Сябры-айцішнікі бачылі яго ў ІТ — раілі паспрабаваць.
Іван звольніўся і часова ўладкаваўся менеджарам па продажах у сетку, якая гандлявала тэхнікай — стаў збіраць грошы на навучанне. Праз 2 гады пайшоў на курс франтэнд-распрацоўкі ў «ІТ-акадэмію» і паспяхова завяршыў навучанне ў студзені 2022 года.
— Я атрымаў некалькі прапаноў, але ўсе яны былі адкліканыя ў лютым — абставіны тлумачыць не трэба. І тым не менш ужо ў маі я знайшоў аддаленую працу ў кампаніі ў Мінску (шукаў усюды, на ўсіх магчымых пляцоўках). Што праўда, знайшоў не на найлепшых умовах — але выбару не было.
Наш чытач расказвае, што праз год змяніў кампанію на іншую. І гэта якраз «было ўжо нескладана». Іван прапампаваў профіль у LinkedIn, папрацаваў над CV — а перад тым добра вывучыў гэтую тэму.
— Я лічу, што многія спецыялісты сутыкаюцца з цяжкасцямі пры пошуку працы праз тое, што надаюць недастаткова ўвагі афармленню свайго рэзюмэ і профілю ў LinkedIn. Таксама праблемай з’яўляецца адсутнасць ініцыятывы да асабістага развіцця. Аджа нават базавыя веды ў актуальных тэхналогіях могуць значна павысіць шанцы перад працадаўцам у параўнанні з іх поўнай адсутнасцю.
Мы папрасілі Івана падзяліцца статыстыкай пошукаў — ён адказаў, што падліку не вёў.
— З пляцовак rabota.by і devby.io, шукаў у тэлеграме і лінкедзіне, заходзіў і на еўрапейскія пляцоўкі — такія як justjoin.it. Няма дрэнных або непатрэбных пляцовак. Калі знаходзішся ў Беларусі і плануеш тут застацца, то Хабр Кар’ера таксама добрая: на рынку ў асноўным цяпер альбо расійскія працадаўцы, альбо аўтсорсы з праектамі ў Дубаі або Казахстане.
dev.by, як і іншым сумленным медыя, сёння вельмі складана: рэдакцыя працуе па-за межамі краіны, а нашыя рэкламныя даходы скараціліся ў некалькі разоў. Але мы даем рады — з вашай дапамогай. Гэта вы дзеліцеся з намі інфанагодамі, думкамі, досведам, часам, увагай і данатамі.
І яшчэ крыптой, тут кашалькі.
Дзякуй, што прачыталі гэтае паведамленне.
Рэлацыраваліся? Цяпер вы можаце каментаваць без верыфікацыі акаўнта.
Статья классический парадокс ошибки выжившего. На одну такую историю успеха приходится сотня, а то и более, историй неудач, которые остаются за кадром. К сожалению неокрепшие умы сейчас начитаются таких историй, примут за чистую монету, и в удвоенном размере понесут деньги инфоцыганам с it курсов.
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 27 кастрычніка 2023, 13:01
Для того, чтобы понять состояние белорусской айтишки на сегодняшний день достаточно открыть ЛЮБУЮ статью девбай. В конце каждого поста - "дайте донат, ну позязя!". Когда айти в стране развивается и есть много людей, интересующихся этой темой, соответственно, много посетителей, есть и реклама, приносящая деньги. Когда этого всего уже нет, остались только сотрудники в так называемом "Сакартвело" (тут я сразу понял, что автор статьи живет в Грузии и называет себя не иначе как автор_ка) каждая статься в конце приправлена просьбой дать деняк. Времена нынче не самые хорошие, увы
БРСМ открыл сбор средств на строительство патриотического центра в Брестской крепости. Вот только дела у них получше чем в айцишечке идут, не надо эти фейковые аналогии приводить
Главное что бы твой агросектор т.е. колхоз, которым ты хочешь ИТ заменить, не нахлебнулся,
Меня бы на МТЗ не взяли. Такие там долго не проработали бы, которые против традиционных ценностей.
как?